طمع و حرص از صفات نکوهیده و مذموم انسان است که در آیات و روایات مکررا از آن نهی و به عنوان عامل بسیاری از بدی ها و شرور در آدمی معرفی شده است.
پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) می فرمایند: «از حرص بپرهيزيد كه پيشينيان شما در نتيجه حرص هلاك شدند، حرص آنها را به بخل وادار كرد و بخيل شدند. به قطع رحم وادار كرد و قطع رابطه كردند با خويشاوندان. به بدى وادارشان كرد و بدكار شدند.»
همچنین، ایشان در حدیثی دیگر فرموده اند: «آدم حریص همیشه محروم است و افزون بر محروم بودن، در هركاری كه می كند نكوهیده است و چگونه محروم نباشد در حالی كه از بند خدا گریخته است؟»
امیرمومنان امام علی نیز در مذمت طمع و حرص در آدمی می فرمایند: «ذليل ترين مردم، كسى است كه طمعكار، حريص و وسوسه گر باشد.»
همچنین، مولای متقیان (علیه السلام) می فرمایند: «آزمندی قدر و منزلت آدمی را میكاهد و روزیش را زیاد نمی كند.»
ایشان علاوه بر این در نکوهش و بیان عواقب سوء طمع می فرمایند: «حرص زدن موجب فقر می شود.»
امام صادق (علیه السلام) فرموده اند: «چه زشت است براى مؤمن كه ميل و رغبتى در او باشد كه او را خوار كند.»
مرحوم مجلسى (ره) گويد: مقصود رغبت به مردم است به خواهش كردن از ايشان، و اين است آن رغبتى كه باعث خوارى و ذلت است و اما رغبت به جانب پروردگار متعال پس آن عين عزت است.
از حضرت باقر (علیه السلام) روايت كنند كه فرموده اند: «چه بد بنده اي است آن بنده كه در او طمعى باشد كه او را بكشاند، و چه بد بنده اي است آن بنده كه در او ميل و رغبتى باشد كه او را خوار كند.»
زهرى گويد: على بن الحسين عليهما السّلام فرمودند: «من تمامى خير و سعادت را ديدم گرد آمده در اينكه بايد طمع از هر چه در دست مردم است بريد.»
امام باقر (علیه السلام) نیز در مذمت و آثار سوء طمع فرموده اند: «حريص به دنيا، همانند كرم ابريشم است كه هر چه بيشتر دور خود مى تند، خارج شدن از پيله بر او سختتر مى شود، تا آنكه از غصه مى ميرد.»
و سعدان گويد: به امام صادق (علیه السلام) عرض كردم: چيست آن كه ايمان را در بنده پايدار كند؟. امام (علیه السلام) فرمودند: «ورع و پارسائى» (و پرسيدم) آنچه كه او را از ايمان بيرون بُوَد، چيست؟ فرمودند: «طمع است»
و نیز از امام صادق (علیه السلام) که می فرمایند: «حريص از دو خصلت محروم شده و در نتيجه دو خصلت را با خود دارد: از قناعت محروم است و در نتيجه آسايش را از دست داده است، از راضى بودن محروم است و در نتيجه يقين را از دست داده است.»
همچنین، امام علی (علیه السلام) فرموده اند: «آزمندی بر روزی نمی افزاید، بلكه از ارزش آدمی می کاهد.»
منبع : قدس
بازدیدها: 237