از گناهان بزرگ نزد خداوند متعال است که اسلام آن را محکوم می کند، تهمت و بهتان زدن به دیگران است.
آنچنان که خداوند در آیه ۵۸ سوه مبارکه احزاب در این باره می فرماید: «وَ الَّذِینَ یُؤْذُونَ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِناتِ بِغَیْرِ ما اکْتَسَبُوا فَقَدِ احْتَمَلُوا بُهْتانا وَ إِثْما مُبِینا»؛ «و کسانى که مردان مؤمن و زنان مؤمن را بى آن که گناهى کرده باشند مى آزارند بهتان و گناه آشکارى را به دوش مى کشند».
علاوه بر تصریحات قرآن، روایات ما نیز بر زشتی و گناه بودن تهمت زدن به دیگران صحه می گذارند.
پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله ) در این باره می فرمایند: «هر کس به مرد یا زن مؤمنى بهتان زند یا درباره او چیزى بگوید که از آن مبرّاست خداوند در روز رستاخیز وى را بر تلّى از آتش نگه مى دارد تا این که از آنچه درباره او گفته است خارج شود [و آن را اثبات کند].»
امیرالمومنین علی (علیه السلام) در مذمت و نکوهش تهمت فرموده اند: «هیچ وقاحتى چون بهتان زدن نیست.»
امام صادق (علیه السلام) نیز می فرمایند: «کسى که برادر مسلمانش را متهم کند، ایمان در قلب او ذوب مى شود همانند ذوب شدن نمک در آب»
برای تهمت زدن به بی گناه آثار و عواقب سوئی نیز در روایت بیان شده است؛ پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) می فرمایند: «هر کس، براى آزردن مسلمانى، به او بهتان زند، خداوند روز قیامت وى را در میان لجن زردابه دوزخیان نگه مى دارد، تا زمانى که میان مردم داورى کند.»
امام سجاد (علیه السلام) نیز فرموده اند: «هر کس به مردم عیبی را نسبت دهد و تهمت بزند، مردم به او عیبی را که ندارد نسبت میدهند.»
منبع : شبستان
بازدیدها: 149