بنابر آموزه های اسلام، بسیاری از اعمال در زمره گناهان کبیره قرار می گیرند که فاعل خود را تا مرز نابودی پیش می برند اما در این میان یک گناه از همه گناهان بدتر است.
نقل شده كه رسول خدا (صلی الله علیه و آله) فرمودند: «چهار چيز است كه هيچ يك از آنها داخل خانه اى نمى شود مگر اينكه آن را ويران مى سازد و بركت را از آن مى برد: خيانت، دزدى، ميگسارى و زنا.»
همچنین، سليمان بن خالد مى گويد: امام صادق (علیه السلام) فرمودند: «شرابخوار همچون بت پرست محشور مى گردد، و هر كس جرعه اى شراب نوشد، خداوند تا چهل روز نمازش را نخواهد پذيرفت.»
و احمد بن اسماعيل كاتب مى گويد: پدرم گفت: حضرت محمّد بن على [امام باقر(علیه السلام)] به سوى مسجدالحرام مىرفت، گروهى از قريش او را ديدند و گفتند: اين خداى مردم عراق است. برخى گفتند: خوب است يكى از خودتان را نزد او بفرستيد تا از او سؤالى بكند. جوانى برخاست و نزد آن حضرت (علیه السلام) آمد و گفت: عمو جان، بزرگترين گناه كبيره چيست؟
امام (علیه السلام) فرمودند: «شرابخوارى.» جوان بازگشت و به آنان خبر داد. به او گفتند: بازگرد و همين سؤال را تكرار كن، و اصرار كردند تا جوان بازگشت و از امام (علیه السلام) همان سؤال را پرسيد. امام (علیه السلام) به او فرمودند: «اى برادر زاده، مگر به تو نگفتم شرابخوارى است؟ شرابخوارى صاحبش را به زنا، سرقت، كشتن نفس محترمه، و شرك به خدا مىكشاند. كارهايى كه شراب مىكند بالاتر از هر گناهى است، چنان كه درختش نيز از هر درخت ديگرى بالاتر مى رود.»
و اسماعيل بن سالم مىگويد: شخصى به امام صادق (علیه السلام) گفت: خداوند شما را بر قرار دارد، آيا شرابخوارى بدتر است يا ترك نماز؟ فرمودند: «شرابخوارى.» سپس فرمودند: «آيا مىدانى علّت آن چيست؟» گفت: نه. فرمودند: «براى اينكه حالتى به او دست مىدهد كه ديگر پروردگارش را نمىشناسد.»
علاوه بر این، مسعدة بن زياد مىگويد: امام صادق (علیه السلام) از پدرانش نقل كرده است كه رسول خدا (صلی الله علیه و آله) فرمودند: «شرابخوار در روز قيامت با چشمانى كبود و صورتى سياه محشور مىشود، و يك طرف بدنش به زمين مايل است و آب از دهانش جارى است و موى پيشانىاش به دو انگشت بزرگ پاهايش بسته شده و دست هايش از پشت كمرش بيرون آمده است، و اهل محشر چون او را به اين حال مىبينند كه به سوى حساب روان است از او وحشت مىكنند.»
مروك بن عبيد از شخصى نقل كرده است كه امام صادق (علیه السلام) فرمودند: «هر كس به ميلى از شراب چشم خود را درمان كند، خداوند با ميلى آتشين به چشم او سرمه مىكشد،» و فرمودند: «كسانى كه در دنيا شراب مىنوشند تشنه از دنيا مىروند و تشنه محشور مىشوند و تشنه وارد دوزخ مىگردند.»
و فضيل بن يسار مى گويد: از امام باقر (علیه السلام) شنيدم كه مىفرمودند: «هر كس شراب نوشد و مست شود خداوند تا چهل روز نمازش را نمى پذيرد، و اگر در اين چهل روز نماز را ترك كند براى ترك نماز عذابش چندين برابر مى شود.»
همچنین، ابن مسكان از راوى مورد نظر خود از امام صادق (علیه السلام) نقل كرده است كه فرموده اند: «خداوند براى شرّ و بدى قفل هايى قرار داده و كليد آنها را شرابخوارى دانسته است، و بدتر از شرابخوارى دروغگويى است.»
و از جابر بن يزيد نقل شده است كه امام باقر (علیه السلام) فرمودند: «پيامبر خدا (صلی الله علیه و آله) در مورد شراب 10 نفر را لعنت كرده است: كسى كه درخت آن را كاشته، و كسى كه از آن مواظبت كرده، و كسى كه آب آن را گرفته، و كسى كه آن را نوشيده، و كسى كه آن را به دست نوشنده داده، و كسى كه آن را حمل كرده، و كسى كه براى او حمل شده، و كسى كه آن را فروخته، و كسى كه آن را خريده، و كسى كه از بهاى آن استفاده كرده است.»
و مسعدة بن زياد از امام صادق (علیه السلام) نقل كرده است كه رسول خدا (صلی الله علیه و آله) فرموده اند: «هر كس در يكى از رگ هايش اندك چيزى از آنچه زيادش مست كننده است داخل كند، خداوند آن رگ را به سيصد و شصت نوع عذاب گرفتار خواهد ساخت.»
و عمّار بن موسى مىگويد: از امام صادق (علیه السلام) سؤال شد مردى كه شراب مىخورد حال او چگونه است؟ حضرت (علیه السلام) فرمودند: «خداوند تا چهل روز نمازش را قبول نمىكند، و توبه اش تا چهل روز پذيرفته نمى شود و اگر در اين چهل روز بميرد وارد آتش دوزخ مى شود.»
منبع : قدس
بازدیدها: 29