بزرگ منشی امام جواد (ع) در کودکی

طبیعی است که کودک خردسال دارای روحیه کودکی است، به اسباب بازی و بازیهای کودکانه بیشتر از کارهای دیگر علاقه دارد.

تا چه رسد به کارهای عظیم فرهنگی و علمی، حضرت جواد (ع) در همان سالهای کودکی روحیه ای بزرگ داشت؛ و دارای افکار بلند و تعلیمات ارجمند بود.

و روشن بود که خداوند به او در همان دوران کودکی، مقامات عظیم عنایت فرموده است.

حضرت رضا (ع) روزی از حضرت یحیی که در کودکی به نبوت رسید یاد کرد و فرمود: جمعی از کودکان زمان او نزدش آمدند و گفتند:

اذْهَبْ بِنا نَلْعَبُ بیا برویم و با هم بازی کنیم.

حضرت یحیی در پاسخ فرمود: ما لِلعْبِ خُلِقْنَا؛ ما برای بازی کردن آفریده نشده ایم.

اینجا است که خداوند درباره او فرمود:

و آتَيْنَاهُ الْحُكْمَ صَبيّاً، ما مقام نبوت و عقل و هوش را در کودکی به یحیی دادیم. (مريم / ۱۲)

نظیر این ماجرا در مورد حضرت جواد (ع) در دوران کودکی رخ داد، علی بن حشان واسطی میگوید:

مقداری وسایل اسباب بازی کودکانه، که بعضی از آنها از نقره بود با خود برداشتم، تا نزد حضرت جواد (ع)  ببرم و به او اهدا نمایم.

به محضرش رفتم؛ دیدم جمعی در محضرش هستند و آن حضرت به پرسشهای آنها پاسخ میدهد.

در پایان مجلس برخاست به روستای صریا نزدیک مدینه رهسپار شد .

من نیز به دنبالش به راه افتادم وارد خانه اش شد، کنار در آن خانه رفتم.

از خدمتکار به نام موفق اجازه ورود خواستم؛ پس از اجازه به محضر حضرت جواد (ع) رسیدم و سلام کردم و جواب سلام مرا داد.

ولی چهره اش نشان می داد که ناراحت است، به من نفرمود بنشین، نزدیکش رفتم.

در این هنگام وسایل اسباب بازی از جیبم به زمین افتاد؛ آن حضرت خشمگینانه به من نگریست.

سپس آن وسایل اسباب بازی را به طرف چپ و راست افکند و آنگاه به من فرمود:

مَا لِهَذَا خَلَقَنِيَ اللَّهُ مَا أَنَا وَاللَّعْبُ؟؛ خداوند مرا برای این بازیها نیافریده، مرا به بازیهای کودکانه چکار؟

من با شرمندگی عذر خواهی کردم مرا بخشید آنگاه از محضرش بیرون آمدم.

مولودی پر برکت امام جواد علیه السلام

بازدیدها: 0