خداى سبحان مالک مطلق جهانها و جهانیان است و چنین مالکیت نامحدودى در قیامت ظهور مى کند، نه آن که در معاد حادث شود. خداوند که مدبر و مربى انسانهاست با برپا کردن قیامت، راه تکامل نهایى انسانها را مى گشاید و با اعتقاد به قیامت که بهترین عامل رهایى انسان از تباهى است او را مى پروراند و در قیامت که ظرف ظهور مالکیت مطلق خداست و در آن روز همگان به مالکیت حق اعتراف مى کنند، انسانها را پاداش مى دهد و چنین خدایى محمود است.
یوم در این آیه به معناى ظهور است، نه پاره اى از زمان و در قیامت همه ابعاد دین مانند توحید، اسماى حسناى خدا و اسرار و حقایق دیگر آشکار خواهد شد.
این آیه کریمه با تبیین نظام غایى آفرینش، دلیلى دیگر بر انحصار حمد به خداوند است ؛ چنانکه سندى براى معبود و مستعان بودن خداوند است و از این رو با آیات گذشته و آینده مرتبط است.
بازدیدها: 108