در لحظات آخر عمر زبان ما دیگر در اختیار خودمان نیست بلکه در اختیار ملکات ماست هم چون انسانی که در حالت خواب قرار دارد و همه این حالات وابسته به اعمالی است که در طول دوران عمر انجام داده باشد، همچنان که انسان در حالت خواب بی اختیار حرف هایی را می زند که نتیجه اعمال او در طول روز است.
همه ما شنیدیم و معتقدیم که جهنمی وجود دارد و در این جهنم، هیزم و آتش هست و یک عده را می سوزانند، اما این هیزم جهنم را از جنگل نمی آورند، بلکه برابر آیه “و اما القاسطون فکانوا لجهنم حطبا”، هیزم جهنم خود افراد ظالم هستند.
وقتی بخواهند با زبان اخلاق با ما سخن بگویند، می گویند باطن رفتارهایی همچون زبان درازی کردن و آبروی کسی را بردن در دنیا همان بوته پر تیغ است و در قیامت که انسان غذا می خواهد، این تیغ خشک را به او می خورانند.
بازدیدها: 125