قَالَ قَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ(علیه السلام) مِسْکِینٌ ابْنُ آدَمَ مَکْتُومُ الْأَجَلِ مَکْنُونُ الْحُلَلِ مَحْفُوظُ الْعَمَلِ تُؤْلِمُهُ الْبَقَّهُ وَ تَقْتُلُهُ الشَّرْقَهُ وَ تُنْتِنُهُ الْعَرْقَهُ مَا لِابْنِ آدَمَ وَ الْفَخْرَ أَوَّلُهُ نُطْفَهٌ وَ آخِرُهُ جِیفَه
امیر المؤمنین على (علیه السلام) فرموده است، آدمى زاده بیچاره و درمانده که مرگش پوشیده و بیماریها و دردهایش نهان است. و کردارش در نامه عملش جمع و حفظ مىشود. پشه آزارش مىدهد و با قطره آبی که در گلویش گیر کند، کشته مىشود و عرق بدنش او را بدبو مىسازد. آدمى زاده را که آغازش نطفه و پایانش مردار، با فخر چه کار است،. نه مىتواند خود را روزى دهد و نه مىتواند مرگ خویش را از خود براند.
روضه الواعظین و بصیره المتعظین ج۲ ص۴۱۳
بازدیدها: 0