قَالَ مُوسَى بْنُ جَعْفَرٍ ع أَوْلَى الْعِلْمِ بِکَ مَا لَا یَصْلُحُ لَکَ الْعَمَلُ إِلَّا بِهِ- وَ أَوْجَبُ الْعَمَلِ عَلَیْکَ مَا أَنْتَ مَسْئُولٌ عَنِ الْعَمَلِ بِهِ- وَ أَلْزَمُ الْعِلْمِ لَکَ مَا دَلَّکَ عَلَى صَلَاحِ قَلْبِکَ- وَ أَظْهَرَ لَکَ فَسَادَهُ- وَ أَحْمَدُ الْعِلْمِ عَاقِبَهً مَا زَادَ فِی عِلْمِکَ الْعَاجِلِ- فَلَا تَشْتَغِلَنَّ بِعِلْمِ مَا لَا یَضُرُّکَ جَهْلُهُ- وَ لَا تَغْفُلَنَّ عَنْ عِلْمِ مَا یَزِیدُ فِی جَهْلِکَ تَرْکُه.
امام مُوسَى بْنُ جَعْفَرٍ«ع» فرمودند:
۱- سزاوارترین علم آن است بدون آن نتوانى عمل شایسته انجام دهى. بایستهترین عمل عملى است که مکلف به انجام دادن آنى.
۲- لازم ترین علم آن است که تو را به پاکسازى دل (و تهذیب باطن) رهبرى کند و تباهى و فساد دل را بر تو آشکار سازد.
۳-نیکفرجام ترین علم آن است بر دانایى کنونى تو بیافزاید،
پس به علمى نپرداز که ندانستن آن زیانى براى تو ندارد، و از علمى غافل مشو که فرو گذاشتن آن بر نادانى تو مى افزاید.
بحار الانوار ج ۷۵ص۳۳۳
بازدیدها: 0