حکمت اینکه دهان و چشم‌های مرده را می‌بندند چیست؟

وقتى مسلمانى از دنیا رفت. مؤمنین براى تجهیز و فراهم ساختن مقدّمات دفن وى اقدام کنند.

مؤمنان را با خبر سازند. تا براى تشییع جنازه و احترام او و نماز بر وى حاضر شوند.

امام صادق(علیه السلام) فرمود: «سزاوار است که برادران مؤمن را اطلاع دهند. تا بر جنازه وى حاضر شوند و بر او نماز بگزارند. و براى او استغفار کنند. تا هم میّت و هم حاضران ثواب ببرند».

فقها در برخی از احکام کفن و دفن مردگان گفته‌اند: مستحب است دهان و چشم‌های مرده را ببندند.[1]

این حکم برگرفته از روایات و برخی گزارشات از رفتار امامان معصوم(ع) است. از جمله این‌که امام صادق(ع) در جریان فوت فرزندشان(اسماعیل)، ریش و سبیل او را به هم چسباند(دهانش را بست) و چشم های او را برهم گذاشت و روپوشی بر صورت او کشید.[2]

شاید حکمت این کار، آن باشد که اگر دهان و چشم های مرده باز بماند. و در همان حالت، بدنش سرد شود، تا هنگام دفن چهره‌اش به نحو نامطلوبی تغییر خواهد کرد.

[1]. ر. ک: نمایه‌ 38082 ( آداب و احکام قبل و بعد از مردن ).

[2]. طوسى، ابو جعفر محمد بن حسن، تهذیب الأحکام، ج ‌1، ص 289، ح 842، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ چهارم، 1407ق

 

 

eheyat

Views: 0