از دوست داشتنیها ببخش

کوچک شروع کن مثلا از بخشیدن ته دیگ سیب زمینی ات به خواهرت. یا تقسیم کردن گل هندوانه ای که حتی از دیدنش دهانت آب می افتد، یا دادن صندلی اتوبوست به آدمی که خستگی از سرو رویش می بارد. آن وقت خودت آرام آرام احساس میکنی که چطور مرزهای روحت وسیع و وسیع تر می شوند که چطور توی دلت حتی برای آدمهای آن سر دنیا هم جا باز میکنی که چطور دیگر نمی توانی از تماشای رنج مردم آن نوار باریک ،ایستادگی ساده بگذری کوچک شروع کن تا بتوانی برای فداکاریهای بزرگ تر آماده شوی، تا بتوانی از دوست داشتنیهای بیشتری دل بکنی.

 

 

مادری که در خانه از دوست داشتنیهای خودش میگذرد. بچه هایش را برای یک زندگی جمعی و ولایی تربیت کرده است. دقیقا مانند حضرت زهرا الله که از لباس عروسی اش گذشت. یتیم و اسیر و فقیر آمدند. و از غذای دوست داشتنی اش گذشت: ﴿وَيُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَى حُبِّهِ مِسْكِينًا وَبَتِيمًا وَأَسِيرًا) اما خانه ای که والدین از خواسته هایشان نگذشته اند. نمیتواند فرزندان خوبی پرورش دهد. این نگاه ایثارگرانه نه تنها در خانواده بلکه در جامعه نیز نتایج شگرفی به همراه دارد.

گذشتن در نگاه مؤمن از دست دادن نیست. خداوند متعال در موضوع جهاد و جان دادن از ادبیات بازاری استفاده میکند. می فرماید من از مؤمنین جان و مالشان را می خرم. یعنی حواست باشد، اگر از چیزی گذشتی من چند برابرش را به تو میدهم. مصداق اتم و اکملِ لَن تَنَالُوا الْبِرَّ حَتَّى تُنفِقُوا پدران شهدا، مادران شهدا، همسران شهدا هستند. امروز نیز مجاهدان غزه و لبنان، از همه هستی خود به عشق خدا گذشته اند. حالا نوبت ماست که این آیه را در زندگی خود به عمل درآوریم.

چنان که رهبر انقلاب می فرمایند: بر همه ی مسلمانان فرض است که با امکانات خود در کنار مردم لبنان و حزب الله سرافراز بایستند. (بيانات مقام معظم رهبری در دیدار خانواده های شهدا، ۱۴۰۲/۰۴/۰۴ پیام مقام معظم رهبری، ۱۴۰۳/۰۷/۰۷)

 

دیدی بچه های کوچک حاضر نیستند اسباب بازی خودشان را به بچه های دیگر بدهند؟ برخی افراد و حتی جوامع، در همین عالم کودکی باقی می مانند زندگی غربی آدمها را کوچک تربیت میکند. چون همه دعوت می شوند. به فردیت و حفظ آنچه که دوست دارند. اما چگونه میتوان از دوست داشتنیها گذشت؟ وقتی بزرگ شویم و به علاقه ای بزرگتر برسیم بچه هیچوقت از عروسک خودش دست نمی کشد. اما اگر یک ماشین که به آن علاقه دارد. به او بدهی حاضرست از این علاقه کوچک تر بگذرد.

^{برای رسیدن به مقام نیکان و ابرار، باید از علاقه های کوچک گذشت. و به عشقی بزرگ تر دل بست. عشق به خدا و خلق او (لَن تَنَالُوا الْبِرَّ حَتَّى تُنفِقُوا مِمَّا تُحِبُّونَ).}

هرگز به نیکی دست پیدا نمیکنید مگر اینکه از آنچه دوست دارید انفاق کنید. اگر در جامعه ی اسلامی نیازی وجود داشت همه ی افراد جامعه بدون استثنا، موظفند بر اختلاف تمکن حسب خودشان آن خلا را پر کنند. اسلام میگوید مردم تحصیل مال بکنند. و از آن مالی که تحصیل کرده اند. حوائج معمولی زندگی و نیاز خود را برآورده بکنند. و مابقی آن را در راه خدا انفاق بکنند. لَن تَنَالُوا الْبِرَّ حَتَّى تُنفِقُوا مِمَّا تُحِبُّونَ : آن عزيزتره اش را در راه خدا بده آنچه که بیشتر به آن علاقه داری.

ا. مقام معظم رهبری خطبه های نماز جمعه تهران ۱۳۶۶/۰۸/۲۹

 

برای عمل به این آیه در زندگی میتوانیم:

فهرستی از چیزهایی که به آنها علاقه داریم (مانند زمان تواناییها اموال یا حتی تعلقات عاطفی و خلأهایی که اطرافمان هست تهیه کنیم و بررسی کنیم که چگونه می توانیم بخشی از آنها را در راه خدا انفاق کنیم. در کنار بخشیدن چیزهایی که نیاز نداریم از چیزهایی که به آن ها علاقه داریم. و برایمان ارزشمندند، انفاق کنیم.

گاهی باید از خوابت بزنی تا با بچه ات بازی کنی. گاهی بایداز آبرویت خرج کنی تا برای کسی آبرو دست و پا کنی.

 

 

بازدیدها: 0