رمضان در جبهه، جبهه در رمضان

رمضان در جبهه، جبهه در رمضان

بسم الله الرحمن الرحیم

در خطوط پدافندی شرق بصره بودیم. سال ۶۲ بود و شب اول ماه مبارک رمضان و نمازمان را شکسته می خواندیم و…

حاج ناصر که امیر دل هایمان بود و فرمانده گردانمان، شور و شوقمان را که دید و سوالاتمان را که شنید، گفت:

ـ ایا جز این است که بسیاری بر این باورند که دانندش و ندانندش؟ و بسیاری بر این تصور غلط که دارندش و ندارندش؟ و تنها خردمندان اند که دانندش و ندارندش و به هر لحظه خوانندش. و از نشانه های خردمندی عاشق بودن است و شما بسیجیان که عاشقانی عارفید نیک می دانید که برای عاشق همیشه رمضان است و شما نیز که نمی توانید و قصد ده روز نکرده اید، قصد کرده اید که اهل رمضان باشید و اهل آثار آن که «تقوا»ست و «ولایت» و «حضور». و بسیجی عاشق و اهل رمضان باید اندازه خود بشناسد و قدر خود بداند و بکوشد برای فتح خاکریزی در درون، تا از سنگر کمین درون خود پاسداری و پدافند کند و لحظات حضور را بالا برد و این از برکات رمضان است که تو همیشه در آنی! و نیز وقتی جانب قبله ای و پس از نماز دست بر سینه سلام دهی، بر این اعتقادی که شنود: (تسمع کلامی) و پاسخ دهد: (و تردّ سلامی). دانی که داند و بیند و شنود. اما عزیز، ایا نه مگر همه را داند و همه را بیند در تمامی اوقات و شِنَود به تمامی لحظات؟ پس چرا به هر لحظه و به تمامی اوقات در حضور نیستند و نیستی؟ و این است که تو باید قدر خود بدانی که اینجا در لشکر حضرت امام زمانی(عج) و جان بر کف در تمامی لحظات حضور را حس می کنی، پس اهل رمضانی.

بسیاری روزانه چند لحظه فقط در حضورند و سلامی دهند و پی کارشان روند. لیک خدا و امام همیشه حاضرند و شاهد، و بسیاری این حضور را حس نمی کنند؛ پس رمضان به کمک می اید تا لحظات حضور حس شده و بیشتر و بیشتر شود و بحمدالله بسیجی در لشکر ایمان است و در تمامی لحظات در حضور و حاضر…

و تو از راهیان نوری و طالب رسیدن. نیک می دانی که راه نیست به خدای الّا از در خانه خدای تا «خانه خدای» و درب ورود خائه نبی اکرم است و باید از این درب گذشت، نه از دیوار.

و خانه نبی نیز راهی جز دیوار دارد و درب ورودش خانه وصی است علیه السلام. و درب ورود بدین مدینه «علم» و «حلم» و «ولا» نیز خانه ولی است و این سلسله مراتب زرین ولایت است. و این است که فرموده اند باید از ماه رجب که ماه امام است بگذری تا به شعبان برسی که ماه نبی است و آنگاه به ماه رمضان می رسی که ماه خداست و تنها با ولا ولایت می توان بر سر خوان نعمت آن نشست. و آنکه را این روزی کردند، از اسیری هر چیز بِرَست و به مقصد و مقصود رسید و آنچه می خواست دید. همچون بسیج که اهل ولا و ولایت است …

و فرموده اند اگر طمع رسیدن داری، پیش از آنکه رشته ولایت محکم کنی، هر جا که باشی در سقوطی و در هلاک؛ در هوا، در آب و یا در خاک. پس باید بشتابی به متابعت «ولا» و «ولایت» که این از نشانه های توفیق است و رسیدن و از ثمره های بیداری. بشتاب و بجوی و دست برمدار. تا گاهی که آن به کف آری و همراه داری! و تنها با «ولایت» حلاوت یابی که در حضوری و در فرمان دوست، که هر چه هست اوست و بس! و بی ولا، رنج به حاصل کنی، بی ثمر! که در حضور نه ای و در انتظاری. و انتظار بی ولا، عمر باختن است و فرصت را تباه ساختن! و این نیز به خاطر داشته باش که:

ـ در جامعه و تاریخ نیز صعب ترین آفت های جنگ، نسیان و فراموشی ایثارها و ایثارگری ها و شهداست که «شهادت رمز اصل اقتدار است» و شهادت اصل رمز اقتدار نیز هست، و بوده است تا تاریخ بوده است و نه مگر اینکه حق و باطل همیشه در تقابل بوده اند و خواهند بود تا ابتلا و امتحانی باشد برای آن که می خواهد قرین عزت باشد و زمینه ای باشد برای آن که می خواهد گامی فرانهد از نفس و از خویش که تنها همین یک گام که از خویش فراتر نهد، بالاتر است از عمری دویدن و سلوک.

و نیز هر که حرمت شهیدان و حرمت جانبازان فرونهد و در دیدارشان سستی نشان دهد، نشان بدبختی بر او پیدا شود و این بلای تاریخ نیز هست که کج رود.

مجله  امتداد  مهر ۱۳۸۶، شماره ۲۲ 

پایگاه اطلاع رسانی هیات رزمندگان اسلام

بازدیدها: 155