زندگینامه آیت الله محمدعلی شاه‌ آبادی

خانه / علما وسخنرانان / زندگینامه آیت الله محمدعلی شاه‌ آبادی
آقا میرزا محمدعلی شاه‌آبادی، فرزند شیخ ‌محمد جواد اصفهانی در سال ۱۲۹۲ هجری قمری در اصفهان متولد شد.

او مقدمات علوم را از محضر پدر بزرگوارشان که خود از بزرگان علمای زمان و از شاگردان استاد بزرگواری چون “صاحب جواهر” (آیت‌اللّه شیخ محمد حسن اصفهانی) بود فرا گرفت و سپس از محضر برادرشان مرحوم “آقا شیخ احمد” و نیز حوزه درسی “میرزا محمدهاشم خوانساری چهارسوقی” صاحب کتاب “مبانی الاصول” بهره‌مند شد.

آیت‌الله محمدعلی شاه‌آبادی سپس در تهران فقه و اصول را از محضر “حاج میرزا حسن آشتیانی” و عرفان را از محضر “میرزا هاشم گیلانی” و فلسفه را از “میرزاابوالحسن جلوه” فرا گرفت.

وی که در هجدهمین سال عمر خود به درجه اجتهاد نائل آمد برای تکمیل مراتب علمی به سوی نجف اشرف رهسپار شد و ابتدا به سامرا رفته و در درس “آیت‌الله میرزامحمدتقی شیرازی” شرکت کرد و از محضر آن بزرگوار بهره‌های بسیار برد.

آن عالم بزرگوار سپس با شور و شوقی وصف ناپذیر در درس‌های علمایی چون “آخوند خراسانی”، “آیت‌الله شیخ فتح الله شریعت (شیخ الشریعه)”، “آیت‌الله میرزا محمد حسن خلیلی” و “آیت‌الله محمد تقی شیرازی” حاضر شد.

آیت الله شاه‌آبادی

او بنا به اصرار خانواده خود بعد از هفت یا هشت سال مجددا به ایران بازگشت و در تهران سکونت گزید و در مسجد سراج‌الملک (شاه‌آباد پیشین، جمهوری اسلامی کنونی) به اقامه نماز و ترویج و تبیین معارف اسلام پرداخت و از این رو به “شاه‌آبادی” معروف شد.

آیت‌الله محمدعلی شاه‌آبادی در سال ۱۳۴۷ هجری قمری به حوزه علمیه قم رفته و به تربیت پرداخت طلاب علوم دینی پرداخت و شاگردان بزرگواری چون امام خمینی رحمت الله علیه را به جهان تشیع ارزانی کرد.

از جمله آثار ایشان می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

۱- شذرات المعارف

۲ – رشحات البحار

۳ – مفتاح السعاده فی احکام العباده

۴ – حاشیه نجاه العباد

۵ – منازل السالکین

۶ ‌ – حاشیه کفایه الاصول آخوند خراسانی

۷ – حاشیه فصول الاصول

۸ – رساله العقل و الجهل

در زمان حکومت رضاشاه یکی از مهم‌ترین اقدامات آیت‌الله شاه‌آبادی مبارزه با ظلم و ستم شاهی وی بود؛ چنانکه امام رحمت الله علیه می‌فرمایند: “مرحوم آیت‌الله شاه‌آبادی علاوه بر آن که یک فقیه و عارف کامل بودند یک مبارز به تمام معنا هم بودند.”

آن عالم بزرگوار سرانجام در سال ۱۳۲۸ شمسی( سوم صفر ۱۳۶۹ قمری) بعد از هفتاد و هشت سال عمر پر برکت به ملکوت اعلی پیوست و پیکر پاک او با تشییع هزاران نفر از مؤمنین به “شهرری” منتقل شده و در رواق “ابوالفتوح رازی” آستان حضرت عبدالعظیم حسنی و امامزادگان همجوار علیهما السلام به خاک سپرده شد.

بازدیدها: 138

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *