شکر، راه تداوم نعمت‌ها

امام مى فرماید: «هنگامى که مقدمات نعمت ها به شما روى مى آورد دنباله آن را به واسطه کمى شکرگزارى از خود دور نسازید».

نعمت ها غالباً به صورت تدریجى بر انسان وارد مى شود؛ و وظیفه انسان هوشیار این است که به استقبال نعمت برود؛ و استقبال از آن راهى جز شکرگزارى ندارد.

هرگاه با آغاز نعمت به شکر قلبى و زبانى و عملى بپردازد ادامه یافته؛ و تا پایان آن نصیب انسان مى شود.

مراحل شکر نعمت :

سه مرحله:

۱-مرحله قلبى که انسان از نعمت هاى خدا خشنود و راضى و سپاسگزار باشد.

۲-مرحله زبانى که آنچه را درون قلب اوست بر زبان جارى سازد.

۳-مرحله عملى شکر ولى از همه مهم تر است. و آن به طور شفاف این است که از نعمت هاى الهى درست بهره بردارى کند. و اهداف این مواهب را در نظر گیرد و به سوى آن اهداف حرکت کند.

خداوند نیازی به تشکر ما ندارد!

از اینجا پاسخ سؤال دیگرى نیز روشن مى شود که خدا چه نیازى به تشکر و سپاسگزارى ما دارد.

ممکن است انسان ها با سپاسگزارى تشویق شوند و آرامش روحى پیدا کنند. خدا که نیازى به اینها ندارد!.
ولى از آنچه در بالا گفته شد فهمیدیم که سخن از نیاز خدا در میان نیست.

سخن از نیاز من است که اگر نعمت ها و مواهب الهى را که براى اهداف خاصى است؛ در غیر آن به کار گیرم طبیعى است که از آن محروم خواهم شد.

زیرا خداوند حکیم است، و حکیم این مواهب را به افراد لایق و وظیفه شناس مى دهد.
اضافه بر این کسانى که نعمت هاى الهى را ضایع مى کنند و در غیر اهداف آن مصرف مى نمایند؛ در واقع اهانتى به ساحت مقدس پروردگار کرده اند و از این جهت درخور عقوبتى هستند.

 

منبع:

شرح نهج البلاغه آیت الله مکارم شیرازی

 

 

 

 

شرح حکمت دوازدهم نهج البلاغه ؛ درس هایی از کلام امیر (علیه‌السلام)

بازدیدها: 0