شعر | میلاد پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم

محمّد پرتو عین الیقین است

جهان را رحمتِ جان آفرین است‏

به چشمِ دل نگر او را که بینى

طلوع مهر و ماهش از جبین است‏

طراوت خیزِ گلهاى بهاری

چمن آراىِ باغ فرودین است‏

نسیم مشکبیزِ دشتِ توحید

ریاحین پرورِ گلزار دین است‏

سخن از لعل او، وحى الهى

پیامش جانفروز و دلنشین است‏

چو موسى دست او دست خدایى

چو عیسى معجزش در آستین است‏

صلاى دلکشِ عرش الهى

طنین افگنده در گوش زمین است‏

انیسِ خلوت شب زنده‏داران

شفیعِ بامداد واپسین است‏

محمّد آسمان لطف یزدان

محمّد آفتاب راستین است

زمانه خرّم از میلادِ او باد

دل ما، بوستانِ یاد او باد

محمّد جلوه بستانِ وحدت

دمیده چون گل از دامانِ وحدت‏

به فرش از روشنى آیینه دل

به عرش از نور هستى، جانِ وحدت‏

به فرمان الهى داد سامان

به آیین دگر، بنیان وحدت‏

دلارا گلشنِ جان بخش توحید

عبیر آمیز از باران وحدت‏

تماشایى است بعد از چارده قرن

به ستوارى چنین ارکانِ وحدت‏

به یمن آسمانى راى رهبر

خمینى، اختر تابان وحدت

در ایران، سرزمین خون و شمشیر

ز نو تجدید شد دوران وحدت‏

جهان جنبید و شد از خواب بیدار

به بانگِ آشنا، کیهانِ وحدت

مسلمانانِ عالم سر نهادند

به شادى بر خطِ فرمان وحدت‏

ز دریاى الهى موج آورد

به دامان، گوهر غلطان وحدت‏

جوانان وطن، در جنگ دشمن

چو شیرانند در میدانِ وحدت‏

دلى دارند چون آیینه دوست

سرى دارند در پیمانِ وحدت‏

دعاى خیرِ رهبر، یارشان باد

زمانه خیره در پیکارشان باد