شهید محمدحسین تابنده در یکی از روزهای زیبای سال ۱۳۳۸ش در جمع خانوادهای مهربان و صمیمی و متدین، اما مستضعف در شهر دزفول از شهرهای استان خوزستان چشم به جهان هستی گشود. پدر محمدحسین، کارگری مؤمن و زحمتکش بود و برای تأمین معاش خانواده زحمت زیادی میکشید. ده بهار بیشتر از عمر محمدحسین نگذشته بود که گرد یتیمی بر سرش نشست و مسئولیت تأمین معاش خانواده بر دوش برادر بزرگ و مادر مهربانش افتاد.
محمدحسین نیز در تابستانها و ایام فراغت از تحصیل، کار میکرد تا باری از دوش مادرش بردارد. وی با شروع قیام شکوهمند انقلاب اسلامی به سیل خروشان مردم پیوست و در راهپیمائیها با مشتهای آهنین، خشمآلود سالهای محرومیت و ستم را فریاد میکرد. محمدحسین به ورزش کردن علاقه بسیاری داشت و همگام با سازندگی جسم، به تکامل روحی نیز میاندیشید. وی پس از اخذ مدرک دیپلم در تاریخ ۱۵ بهمنماه ۱۳۵۸ش جهت خدمت سربازی به شهر کرمان اعزام گردید. حس نوعدوستی و عشق به خدمت به هموطنان سبب شد که از ۱۲ روز مرخصی استفاده نکند و در جریان سیل کرمان، به یاری هممیهنان مسلمان بشتابد. محمدحسین پس از شروع جنگ تحمیلی رژیم بعثی عراق علیه نظام نوپای جمهوری اسلامی ایران، به جبهه سوسنگرد اعزام گردید که در جریان اشغال این شهر از ناحیه دست مورد اصابت ترکش خمپاره قرار گرفته و مجروح شد. در نبرد تپههای الله اکبر نیز تانک حامل محمدحسین و یارانش مورد اصابت موشک قرار گرفت، ولی خدا خواست و محمدحسین معجزهآسا سالم از تانک بیرون آمد. محمدحسین تابنده، سرانجام روز ۱۱ شهریورماه ۱۳۶۰ش در جریان آزادسازی سوسنگرد از ناحیه سر و سینه مورد اصابت گلولههای دشمن متجاوز قرار گرفت و برای مداوا به تهران منتقل شد، اما پروردگار، این سرباز عاشق حق را به سوی خود خواند و روح عاشقش، چهار روز بعد، در تاریخ پانزدهم شهریورماه سال ۱۳۶۰ هجری شمسی در حالی که تنها ۲۲ سال سن داشت به سوی ملکوت اعلی پرواز کرد.
منبع : راسخون
بازدیدها: 20