از جدایی آرمیتا و پدرش ۴ سال گذشت +عکس

با گذشت چهار سال از شهادت مظلومانه دانشمند هسته ای کشور شهید داریوش رضایی نژاد یاد و خاطره این شهید گرانقدر همچنان در دل ها و اذهان مردم این سرزمین زنده است.

بی شک دشمنان جمهوری اسلامی به منظور ایجاد نا امنی و ارعاب در سطح جامعه نخبگان علمی و دست اندرکاران فناوری بومی هسته ای و در نهایت عقب نشینی از حرکت شتابان جامعه علمی و دانشگاهی، در پی ترور و از میان برداشتن دانشمندان هسته ای می باشند اما استکبار جهانی غافل از این موضوع بوده که هیچگاه یک ایرانی را نمی توان با زور و تهدید از آرمان های خود بازداشت.

داریوش رضایی‌نژاد” سومین دانشمند هسته‌ای ایران بود که توسط عوامل رژیم منحوس صهیونیستی به شهادت رسید. وی یکی از دانشجویان دوره دکتری برق (گرایش قدرت) دانشگاه خواجه نصیرالدین طوسی بود که همراه همسر و فرزند خود در مقابل درب خانه‌اش در خیابان بنی‌هاشم، خیابان خادم رضائیان هدف سوءقصد ۲ موتور سوار قرار گرفت و به شهادت رسید.

جزئیات و نحوه شهادت

ساعت ۱۶:۰۵ روز شنبه از طریق مرکز فوریت‌های پلیسی ۱۱۰ به این کلانتری اعلام شد که دو نفر در حوالی خیابان بنی هاشم مورد اصابت گلوله قرار گرفته‌اند که برای روشن شدن موضوع، مأموران ما سریعا به آدرس اعلامی اعزام شدند و هنگامی که به صحنه رسیدن، مشاهده کردند که مردی حدودا ۳۰ساله داخل خودرو با اصابت چهار گلوله جان خود را از دست داده و چند متر آنطرف‌تر نیز، همسر وی بر اثر اصابت یک گلوله به پهلوی سمت چپش، مجروح شده است. در این رابطه هر دو به بیمارستان رسالت منتقل شدند که متأسفانه مرد به دلیل شدت جراحات فوت کرده بود و از آنجا که همسر وی به معالجه تخصصی نیاز داشت به بیمارستان چمران اعزام شد.

مأموران در تحقیقات دریافتند که فرد مورد حمله “داریوش رضایی نژاد” دانشجوی رشته دکترای دانشگاه خواجه نصیر است که روز حادثه همراه همسرش که همکار نیز بوده است از محل کار برمی‌گشتند و دختر کوچکشان را هم از مهدکودک سوار کرده و به مقابل منزلشان رسیده اند و مرحوم رضایی همسر و دخترش را جلوی در ساختمان پیاده کرده و زمانی که قصد داشته خودرو را داخل پارکینگ بگذارد، دو نفر به سمت وی تیراندازی کردند.

بنا به اظهارات همسر وی و یکی از اهالی محل، یکی از ضاربان کلاه موتورسواری بر سر داشته و نفر دوم عینک ته استکانی بر چشم داشته و هر دو دارای ریش بوده‌اند که بلافاصله اقدام به تیراندازی به سوی رضایی می‌کنند و بسوی موتور آبی رنگ که چند متر آنطرف‌تر و روشن هم بوده است، می‌دوند. در هنگام فرار همسر رضایی نیز به دنبال آنها می‌دود تا آنها را متوقف کند که با یک تیر از سوی راکب موتورسیکلت مجروح می‌شود.

گذری کوتاه بر زندگی شهید رضایی‌نژاد

“شهید داریوش رضایی‌نژاد” در صبح پنج‌شنبه ۲۹ بهمن سال ۱۳۵۶ در شهرستان آبدانان از شهرستان‌های استان ایلام به دنیا آمد.

در دوره راهنمایی با توجه به ظرفیت هوشی بسیار بالای داریوش، مقطع دوم را نیز در تابستان گذراند و با توجه به این سرعت بالا در کسب مدارج علمی توانست پیش از همکلاسی‌های خود دوره متوسطه را به پایان رساند و در تیرماه ۱۳۷۳ دیپلم خود را در رشته ریاضی دریافت کرد. “شهید رضایی‌نژاد” همچنین چندین بار در مسابقات علمی استان ایلام مقام اول را کسب کرد.

وی در مهر ماه ۱۳۷۳ در رشته مهندسی برق، گرایش قدرت، در دانشگاه پذیرفته شد. ایشان با وجود پذیرش در بسیاری از رشته‌های مهندسی در دانشگاه‌های معتبر تهران، اصفهان، شیراز و … بنابر انتخاب خود وارد دانشگاه صنعتی مالک اشتر اصفهان شد.

شهید والامقام “داریوش رضایی‌نژاد” با وجود نبوغ ذاتی در امور کارگاهی و آزمایشگاهی که از ویژگی‌های تمامی نوابغ و مخترعان است در تحصیل و پذیرش و اجرای آکادمیک نیز بسیار منظم و کوشا بود. ایشان ضمن فراگیری و کسب تجربه در رشته خود، در زمینه استفاده از رایانه و علوم کامپیوتری بسیار توانا بود. با داشتن چنین توانایی‌های، داریوش توانست در مدت هفت ترم و با رتبه اول، به عنوان دانشجوی برتر دانشگاه، فارغ‌التحصیل شود.

شهید دکتر داریوش رضایی نژاد به محض فارغ التحصیلی به عنوان پژوهشگر در مراکز مهم تحقیقاتی و علمی کشور مشغول به کار شد. در عرصه ای که فعالیت داشت توانایی فراوانی داشت و نبوغ و تلاش خود را در مسیر خدمت به وطن خویش قرارداد .در همان نخستین سال شروع به کار، در آزمون کارشناسی ارشد سال۱۳۷۸ در رشته مهندسی برق، گرایش قدرت، در دانشگاه دولتی ارومیه پذیرفته و مشغول به ادامه تحصیل در دوره کارشناسی ارشد شدند. ایشان در تیر ماه سال ۱۳۷۹ ازدواج نمود و صاحب یک فرزند دختر به اسم آرمیتا گردید که؛ قبل از ۵سالگی و در برابر دیده گانش شاهد پرپر شدن پدر عزیزش بود.

فعالیت ها و مشاغل اجرایی شهید رضایی نژاد

مشاغل اجرایی ایشان به شرح زیر بوده است:

– نماینده دانشگاه شهید بهشتی در امور اجرایی همکاری با سازمان انرژی هسته ای ۴/۱۱/۱۳۸۳ تا زمان شهادت

– عضو انجمن هسته ای ایران از ۱/۱۲/۱۳۸۳ تا ۱/۱۲/۱۳۸۵

– مدیر گروه کاربرد پرتوها از ۳/۷/۱۳۸۴ تا زمان شهادت

– عضو شورای آزمایشگاه مرکزی دانشگاه از ۱۸/۵/۱۳۸۵ تا ۱/۷/۱۳۸۶

– عضو شورای فناوری دانشگاه از ۲۵/۹/۱۳۸۱ تا ۱/۷/۱۳۸۶

– عضو کمیته تخصصی فنی و مهندسی هیات ممیزه از ۱۰/۱۱/۱۳۸۶ تا زمان شهادت

– مشاور جمهوری اسلامی ایران در پروژه سزامی از ۲۵/۳/۱۳۸۷ تا زمان شهادت

– برگزار کننده چهار کمیته علمی و کارگاه آموزشی از ۱۳۸۵ تا زمان شهادت

– شهید گرانقدر در طول خدمت پربار خود چندین مقاله در حوزه تخصیصی خود نگاشت و بسیاری ازطرح های تحقیقاتی را رهبری و اجرا نمود.

دل نوشته آرمیتا به پدر شهیدش

آرمیتا دختر خردسال شهید رضایی نژاد با زبان کودکانه اش آرزوهای پدرش را اینگونه توصیف می کند:

بابا

رویایی داشتی

آرزوهای روشنی برای مردم سرزمینت داشتی

بابا

رویایی داشتی

دنیایی سراسر آرامش، صلح و مهربانی می خواستی

بابا

رویایی داشتی

می خواستی باشی تا باشم

…

بابا

رویایی دارم

آرزوهای روشنی برای مردم سرزمینم دارم

بابا

رویایی دارم

دنیایی سراسر آرامش، صلح و مهربانی می خواهم

بابا

رویایی دارم

می خواهم باشم، چون هستی

چون گاهی برای ماندن و جاودانه شدن باید رفت

شعری زیبا از وحیده افضلی تقدیم به روح شهید داریوش رضایی نژاد:

لبخند تو دریچه ی ایمان و عاشقی … دریای بی کرانه ی یک اعتقاد بود

چشمانت از قبیله ی خورشید و لهجه ات … سرشار از ترنم باران و باد بود

از نسل آن تفنگ به دوشان جبهه ها … آن وارثان برحق مردان نینوا بود

از نسل عشق بودی و آنها که خون شان … تا شاهراه خون تو در امتداد بود

دشمن کشید نقشه ی ویرانی تو را … تا داغ خنده ها و غزلخوانی تو را…

بر قلب آن زنی بنشاند که صبر او … زیباتر از حضور خودت در جهاد بود

وقتی گلوله ها به تو شلیک می شدند …یعنی فرشته ها به تو نزدیک می شدند

یک لحظه غرق اشک شد و بعد بسته شد … چشمان تو که از سر دنیا زیاد بود

سهم ات شهادتی همه در راه عاشقی …. ای ماه سربلند وطن! ماه عاشقی!

راه تو، راه سرخ ِ جهادی مقدس و … ، نام تو ” داریوش رضایی نژاد ”  بود

زنده نگه داشتن یاد شهدا

شهیدان ستاره های درخشانی هستند که با نور خود، راه هدایت و کمال را روشن نگه می دارند. هر یک از این ستارگان درخشان(شهدا)، می تواند عالمی را روشن کند. بنابراین، حقیقت شهادت حقیقت عظیمی است. اگر این حقیقت، به وسیله کسانی که امروز در قبال شهیدان مسئولیت دارند، زنده بماند، حفظ و تقدیس گردد و بزرگ نگاه داشته شود، همیشه تاریخ آینده ما، از این ایثار بزرگی که آنان کردند، بهره خواهد برد. همچنان که تاریخ بشریّت، هنوز از خون به ناحق ریخته سرور شهیدان تاریخ، حضرت ابی عبدالله الحسین علیه الصّلاه والسّلام بهره می برد؛ چون کسانی که وارث آن خون بودند.

ترس رژیم صهیونیستی و آمریکا از هسته ای شدن ایران تا حدی است که با رو آوردن به ترور و از بین بردن گنجینه های علمی انرژی اتمی قصد دارند تا پیشرفت های ایران را متوقف کنند . شهید داریوش رضایی نژاد  نه اولین شهدای این ماجرا بود و نه آخرین آن خواهد بود .

۱۰ شهید انرژی هسته ای که از اول انقلاب اسلامی تا کنون توسط سرویسهای اطلاعاتی رژیم صهیونیستی و سازمان سیا به شهادت رسیده اند نمونه کوچکی از تلاش دشمنان این مرز و بوم برای حذف فیزیکی دانشمندان هسته ای است .

شهدای دانشمند هسته ای ایران، سند مظلومیت ایران اسلامی هستند. دانشمندانی که با ویژگی های مشترک، اهداف هماهنگ و تلاش های مستمر در مسیر زنده نگه داشتن چرخه هسته ای کشور گام برداشتند.

اولین ویژگی مشترک این شهیدان وطن پرستی بود. آنان به رغم تهدیدهایی که می شدند، تا زمانی که جانشان را فدا کردند و بزرگ ترین دارایی شان را در این راه تقدیم کردند، به وظیفه خود به بهترین شکل عمل کردند.

شهادت پاداش این غیور مردانی بود که با جهاد علمی خود، چراغ علم و روشنایی را در سنگر دانشگاه پرفروغ نگه داشتند و در نهایت با اهدای خون خود، درخت انرژی هسته ای ایران را آبیاری کردند. شهادت بر این مردان آسمانی مبارک باد.