شهید محراب آیتالله اشرفی اصفهانی؛ عالمی مجاهد با آرزوی شهادت
آثار و نوشتههای علمی
آیتالله شهید عطاالله اشرفی اصفهانی در طول عمر پربرکت خود، آثار و نوشتههای علمی متعددی بر جای گذاشت. ایشان در پاسخ به پرسشی درباره آثار مکتوب خود فرموده بودند:
«اثر منتشرشدهای در حال حاضر ندارم، لکن مطالب فراوانی را در طول چند سال نوشتهام. پنج جلد کتاب با عنوان مجمعالشتات تهیه کردهام که سفارش کردهام پس از من، دستکم چند جلد آن به چاپ برسد تا یادگاری از من باقی بماند و وسیلهای برای طلب آمرزش گردد.»
ایشان همچنین از تألیف کتابی مستقل درباره علوم قرآنی یاد میکند که در آن به بررسی ویژگیهای قرآن کریم پرداخته است. علاوه بر این، رسالههایی نیز در موضوعات گوناگون همچون امر به معروف و نهی از منکر، نماز جمعه، فلسفه غیبت امام عصر (عج) و اثبات وجود مقدس امام زمان (عج) نوشتهاند.
از دیگر آثار ایشان، رسالهای درباره معراج پیامبر اسلام (ص) است که شامل مباحثی در زمینه اصول عقاید، اخلاقیات، اصول و فروع دین میباشد و در طول چند سال در شهرهای قم، اصفهان و کرمانشاه گردآوری شده است.
شهید اشرفی همچنین رسالهای کوتاه درباره حروف مقطعه قرآن کریم (مانند «حم»، «الم»، «المر»، «کهیعص» و «حمعسق») نگاشتهاند و در آن به نقل اقوال علما در این باب پرداختهاند.
نگاه شهید محراب به مقام شهادت
در پایان یکی از مصاحبههای طولانی صدا و سیما، وقتی از آیتالله اشرفی اصفهانی درباره شهادت سؤال شد، ایشان با ایمان و آرامش پاسخ دادند:
«در اسلام، بالاتر از مقام شهادت مقامی وجود ندارد. قرآن کریم میفرماید:
«لا تحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله أمواتاً بل أحیاء عند ربهم یرزقون»
شهیدان در راه خدا زندهاند و نزد پروردگارشان روزی میخورند.»
ایشان سپس به آیهی «و نفخ فی الصور…» اشاره کرده و فرمودند که برخی از مفسران، شهدا را از جمله کسانی دانستهاند که حتی در هنگام دمیدن در صور نیز نمیمیرند، چرا که حیات ابدی یافتهاند.
شهید اشرفی افزودند:
«در روز قیامت، شهدا با همان سلاحی که در راه خدا جنگیدهاند، زنده میشوند و اعضا و جوارح آنان بر اخلاص و جهادشان گواهی میدهد.»
به گفته ایشان، در دعای شبهای ماه رمضان، بندگان مؤمن سه چیز از خداوند میخواهند:
درک لیلةالقدر، توفیق حج بیتالله الحرام، و شهادت در راه خدا.
شهید محراب تأکید داشتند که شهادت، بالاترین مرتبه بندگی و خلوص است و تنها مؤمنانی خاص به این مقام دست مییابند.
پیشبینی و آرزوی شهادت
از نکات مهم در زندگی این عالم ربانی، آگاهی و آمادگی ایشان برای شهادت بود. نقل شده است که پس از شهادت اولین شهید محراب، آیتالله مدنی، فرمودند:
«این ترورها حسابشده انجام میشود و قطعاً من هم در ردیف خواهم بود. باید در انتظار بود.»
بعد از شهادت آیتالله دستغیب، چهره ایشان برافروخته شد و با اطمینان گفتند:
«شهادت نزدیک است، باید آماده بود.»
و پس از شهادت آیتالله صدوقی، تأکید کردند:
«این بار نوبت من است. امیدوارم چهارمین شهید محراب باشم.»
در یکی از آخرین سفرهای خود به اصفهان، دو ماه پیش از شهادت، در جمع خویشان فرمودند:
«این آخرین سفر من به اصفهان است. مرا کامل ببینید، زیرا بهزودی شهید خواهم شد.»
وقتی اطرافیان ناراحت شدند و خواستند ایشان را از این سخنان بازدارند، پاسخ دادند:
«مرگ تعارف ندارد. منافقین مرا رها نخواهند کرد. آماده باشید و مرا حلال کنید.»
تهدید ترور و استقبال با آغوش باز
در تاریخ ۲۵ شهریور ۱۳۶۱، حدود یک ماه پیش از شهادت ایشان، نامهای محرمانه از سوی مجلس شورای اسلامی به دفتر آیتالله اشرفی اصفهانی رسید که حاکی از طرح ترور ایشان توسط منافقین بود.
وقتی از محتوای نامه آگاه شدند، فرمودند:
«الحمدلله، معلوم میشود ما هم مورد کینه منافقین قرار گرفتهایم.»
سپس خطاب به همسرشان (علویه) گفتند:
«آماده باشید.»
آخرین دیدار با امام خمینی (ره)
در ۲۲ مهرماه ۱۳۶۱، در آخرین دیدار با حضرت امام خمینی (ره)، امام دو بار ایشان را در آغوش گرفتند. شهید اشرفی پس از این دیدار به نزدیکانشان فرمودند:
«این آخرین دیدار من با امام بود. دیگر او را نخواهم دید، زیرا امام دو بار مرا در آغوش گرفتند و این نشانه رفتن من است.»
تنها دو روز بعد، در ۲۴ مهرماه ۱۳۶۱، هنگام برگزاری نماز جمعه در مسجد جامع کرمانشاه، منافقین کوردل این عالم ربانی را به شهادت رساندند تا وعده الهی در مورد بندگان صادق تحقق یابد:
«مِنَ الْمُؤْمِنِینَ رِجَالٌ صَدَقُوا مَا عَاهَدُوا اللَّهَ عَلَیهِ…»
(احزاب / ۲۳)
سخن پایانی
آیتالله اشرفی اصفهانی همواره آرزو داشت شهادتش با ایمان ثابت، اخلاص در نیت و برای رضای خداوند باشد. ایشان میفرمود:
«اگر خداوند شهادتی نصیب ما کرد، در آن لحظه ایمان ما ثابت باشد و هدفمان فقط خدا باشد، نه نام و شهرت.»
نام و یاد این عالم مجاهد و شهید محراب، تا همیشه در تاریخ انقلاب اسلامی ایران زنده و جاودان است.
Views: 0