آغاز تاریخ انسان؛ از هبوط تا آزمون اختیار

تاریخ انسان بر روی زمین، با هبوط آدم (ع) آغاز شد. انسان در مسیر اختیار خود، یا در جبهه هدایت می‌ایستد یا در وادی گمراهی فرو می‌غلتد.
صفحه تاریخ، گاه سرشار از درخشندگی ایمان است. و گاه تیره از سایه گناه و فریب.
قرآن کریم این نبرد میان نیکی و بدی را در قصص پیامبران تصویر کرده است: از داستان هابیل و قابیل تا تقابل موسی (ع) و فرعون، و نبرد محمد (ص) با سران قریش.

در کنار این رویارویی‌ها، قرآن مؤمنان را از لغزش در مسیر حق هشدار می‌دهد:

«وَ مَا مُحَمَّدٌ إِلَّا رَسُولٌ … أَفَإِنْ مَاتَ أَوْ قُتِلَ انْقَلَبْتُمْ عَلَى أَعْقَابِكُمْ» (آل عمران: ۱۴۴)

این آیه، بیمی است از بازگشت امت به جاهلیت پس از پیامبر (ص).

مدینه پس از پیامبر (ص)؛ آزمون ایمان و قدرت

اکنون، تاریخ به سال یازدهم هجری رسیده است. مدینه در التهاب بیماری پیامبر (ص) می‌سوزد.
شیطان بار دیگر از روزنه قدرت، دل‌های برخی را وسوسه کرده و ایمان به سیاست آلوده شده است.
قرآن هشدار داده بود:

«وَلَا تَكُونُوا كَالَّتِي نَقَضَتْ غَزْلَهَا مِنْ بَعْدِ قُوَّةٍ أَنْكَاثاً»

اما افسوس، که نخوت جاهلی دوباره جان گرفت. و ریسمان وحدت از هم گسست.

خانه‌ای از گل، اما بزرگ‌تر از جهان

در این هنگامه پرآشوب، تاریخ چشم به درِ خانه‌ای دوخته است که از گل ساخته شده، اما از آسمان بلندتر است.
خانه‌ای که مردش علی (ع) است. بانویش فاطمه (س)، و فرزندانش حسن و حسین و زینب‌اند.
اینجا، قهرمان این نبرد نه مردی شمشیرزن، که زنی خطبه‌خوان است. فاطمه زهرا (س) که با «سلاح سخن» به میدان آمده تا نفاق پنهان در لباس ایمان را رسوا کند.

فریاد فاطمه (س): «اعْلَمُوا أَنّي فَاطِمَةُ»

دختر پیامبر (ص) در مسجد مدینه برخاست و بانگ برآورد:

«اعْلَمُوا أَنّي فَاطِمَةُ؛ بدانید من فاطمه‌ام.»

او مردم را به پیروی از قرآن و اهل بیت (ع) فراخواند. و هشدار داد:

«به جانم سوگند، ناقه خلافت باردار شده است. منتظر باشید تا نوزاد خود را بزاید و آن نوزاد، خون و سمّ و فتنه خواهد بود.»

این کلمات، پیش‌گویی فاطمه (س) از آینده تاریک امت بود. آینده‌ای که با شمشیرهای برادرکشی، فتنه‌های خونین و چیرگی ستمگران همراه شد.

سکوت علی (ع) و غربت فاطمه (س)

اما فریاد فاطمه (س) در گوش اهل مدینه پژواک نیافت. مردم، سکوت علی (ع) را به حساب «مصلحت» گذاشتند و فریاد حقیقت را نشنیدند.
فاطمه می‌دانست «مصلحت‌گرایی» آن‌گاه که در برابر حق بایستد، نقابی برای نفاق است.
او دید که تیغ و تازیانه ظلم، این بار نه در دست دشمنان دیرین، بلکه در دست یاران دیروز است؛ و چگونه «حق» در محراب سیاست ذبح می‌شود.

انقلابی وارونه؛ بازگشت به جاهلیت

آری، این بار مدینه شاهد انقلابی وارونه بود؛ انقلابی که امت را به عقب بازگرداند:

«انْقَلَبْتُمْ عَلَى أَعْقَابِكُمْ»

و چه زیبا گفت سلمان فارسی که: «کردید و نکردید!»
فاطمه (س) در نگاهش نه تنها حق غصب‌شده علی (ع)، بلکه خون حسین (ع)، سمّ حسن (ع) و اسارت زینب (س) را می‌دید.

آخرین روزهای بانوی وحی

اکنون، ماه جمادی‌الثانی سال یازدهم هجری است.
تن فاطمه (س) رنجور و خسته است. رسالت خویش را ادا کرده و زمین را بدرود می‌گوید.
پدر در بهشت به استقبالش آمده و تاریخ، نام او را تا ابد جاودانه کرده است.

درود خدا و رسولش بر بانویی که با فریاد «اعْلَمُوا أَنّي فَاطِمَةُ» وجدان تاریخ را بیدار کرد.

eheyat

بازدیدها: 2