فضائل و کرامات| روش فکری امام جواد علیه السلام در کودکی

همه نوابغ و بزرگان از دوران کودکی و خردسالگی آثار نبوغ و جلالت از سیمایشان آشکار است ،سنخ فکر و روش عقل آنها با اطفال مشابه انها فرق دارد. ائمه ما نیز که معصوم بوده و در مکتب تربیتی ربوبی رشد و ارتقا یافته اند دوران خردسالی آنان با سایر خردسالان متمایز می باشد. امام جواد علیه السلام می فرماید:

خداوند ما را برای این کارها خلق نکرده است، ما را با بازیجه کودکان چکار است؟(۱)

به عبارتی فکر معصومین، هدایث قوم و استوار ساختن عدالت اجتماعی، ادب نمودن بی ادبان، قصاص و انتقام از جسوران و متعدیان بود و پیوسته در نشر معارف می کوشیدند.

انتقام گرفتن از قاتلان حضرت زهرا سلام الله علیها

محمد بن هارون بن موسی از پدرش از ابن ولید از برقی از زکریا بن آدم روایت کرده که:

در خدمت امام رضا علیه السلام حضور داشتم که امام جواد علیه السلام را خدمت آن حضرت آوردند ،سن آن حضرت از چهار سال نمی گذشت ،لحظانی بعد دیدیم امام جواد علیه السلام سر به آسمان کرد و مدت طولانی فکر می کرد.

امام رضا علیه السلام به او فرمود: فرزندم!در چه باره فکر می کنی؟

عرض کرد: درباره مادرم فاطمه زهرا سلام الله علیها و آن ظلمی که دشمنان با او کردند می اندیشم، آنگاه فرمود:

به خدا قسم جسد آندو را بیرون می آورم و می سوزانم سپس خاکسترشان را به دریا می ریزم.

امام رضا علیه السلام دست به صورت فرزندش کشید و مابین دیدگان او را بوسید و فرمود: پدر و مادرم فدای تو باد که تو شایسته مقام امامتی

این همان حقیقتی است که فرمود:«الحب و البغض یثوارثون»

آری ،آن حضرت نسبت به ستمی که بر جده آنها رفته بود و قریب دویست سال از آن می گذشت، از خداوند طلب نیروی انتقام می کرد.(۲)

پی نوشت:

(۱)بحارالانوار،ج۵۰،ص۵۸

(۲)دلایل الامامه:۲۱۲،بحارالانوار:ج۵۰،ص۵۹٫

منبع: زندگانی حضرت امام محمد تقی جواد الائمه علیه السلام،مرحوم استاد حسین عماد زاده،حسینیه عمادزاده:۱۳۸۶،صص۳۱۶-۳۱۷

پایگاه اطلاع رسانی هیات رزمندگان اسلام