قطره ای از دریا؛پیامد رسوخ گناه در قلب و روح انسان

حجت الاسلام محسن قرائتی در رابطه با مباحث تفسیری خود با موضوع تفسیر قطره ای به  آموزه های آیات هشتادویکم و هشتادو دوم سوره بقره اشاره کردند و افزودند:

«بَلى‏ مَنْ کَسَبَ سَیِّئَهً وَ أَحاطَتْ بِهِ خَطیئَتُهُ فَأُولئِکَ أَصْحابُ النَّارِ هُمْ فیها خالِدُونَ»

«وَ الَّذینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ أُولئِکَ أَصْحابُ الْجَنَّهِ هُمْ فیها خالِدُونَ» (بقره، ۸۲-۸۱)

ترجمه: (چنین نیست که آنها گمان مى ‏کنند) بلکه آنان که به دنبال گناه روند و گناهانشان، آنها را احاطه کند، قطعاً اهل آتشند و در آن جاودانه خواهند بود.

و آنان که ایمان آورده و کارهاى نیک انجام دهند، قطعاً اهل بهشت ‏اند و همیشه در آن خواهند بود.

بر خلاف پندارهاى باطل، این دو آیه میزان و معیارِ کیفر و پاداش الهى در قیامت را چنین بیان مى ‏دارد:

کسی که از روى عمد و اراده به دنبال گناه رود تا آنجا که گناه او را در خود غرق کند، همواره در آتش است و راه گریزى ندارد و در این کیفر تفاوتى میان یهود با دیگران نیست.

چنان که شرط ورود به بهشت، ایمان و عمل در کنار یکدیگر است و ایمان به تنهایى و یا عمل به تنهایى کافى نیست؛ تا چه رسد به آنکه کسى بخواهد بر اساس خیال و آرزو به بهشت در آید!.

از این آیه مى ‏آموزیم که:

* گاهى گناه چنان در وجود انسان رسوخ مى‏ کند که قلب و روح را پوشانده و جز زشتى و پلیدى در گفتار و رفتار از انسان صادر نمى ‏شود.

* امید بدون عمل، ارزشى ندارد. میزان در پاداش الهى، ایمان و عمل است، نه گمان و آرزو.

بازدیدها: 119