قیام مسجد گوهرشاد چرا و چگونه اتفاق افتاد ؟!
21 تیرماه سالروز قیام گوهر شاد و روز عفاف و حجاب است. واقعه ی مسجد گوهرشاد تجمع مردم مشهد در تیرماه سال 1314 در مسجد گوهرشاد در اعتراض قانون تغییر لباس توسط رضاخان بود که توسط نیروهای دولتی سرکوب شد.
علت اصلی تحصن گوهرشاد، اعتراض به اجباری شدن کشف حجاب و کلاه شاپو و سیاست های تغییر لباس و حصر آیت الله سید حسین قمی (در پی اعتراض به قوانین تغییر لباس) بود.
در 20 تیرماه، درگیری اولیه در مسجد گوهرشاد باعث کشته شدن 20 نفر شد. پس از آن بر تعداد متحصنین افزوده شد و بین 15 تا 20 هزار نفر در مسجد گوهرشاد و اطراف آن گرد آمدند.
فردای آن روز در 21 تیرماه و پس از آنکه تلاش نظامیان برای متفرق کردن جمعیت با مقاومت مردم روبرو شد، راه های ورود و خروج به مسجد گوهرشاد بسته و دستور شلیک صادر شد.
بدین ترتیب این تحصن به شدت سرکوب و بیش از 1600 نفر کشته شدند. پس از این واقعه روحانیان سرشناس مشهد دستگیر و تبعید شدند و به دستور رضاشاه برخی از رؤسای ادارات مشهد تغییر کردند.
عفاف و حجاب ضامن بقای جامعه
تأکید اسلام بر رعایت عفاف و حجاب در جامعه ی دینی نشان دهنده ی اهمیّت جایگاه زن در اسلام است و هیچ دینی به اندازه اسلام برای زن ارزش و احترام قائل نشده است ولیکن باید به این نکته توجه کرد که رعایت اصل عفاف و حجاب نه تنها برای زنان بلکه امری ضروری برای مردان نیز به شمار میرود. همانطور که در قرآن کریم نیز به حجاب برای مردان تأکید شده است.
لزوم عفاف و حجاب در جامعه و رعایت آن از بروز بسیاری از آسیب های اجتماعی جلوگیری خواهد کرد و حجاب برای زن نه تنها محدودیت نیست، بلکه مصونیت بخش است.
امّا یکی از مهمترین و شاید اصلی ترین موردی که غربی ها و مخالفان حجاب به دنبال آن هستند، در مسئله ی ((آزادی زن)) خلاصه میشود و مسلّم است کسانی که در پی سود جویی از زنان هستند، بیشتر به حجاب و دلایل آن خُرده می گیرند.
زمزمه ی آزادی زن از سوی غربی ها، از قرن نوزدهم شروع شد. در آن موقع مدیران کارخانه ها به دنبال نیروی کاری می گشتند که ارزان قیمت، کم درد سر، کم توقع و… باشد و از همان جا مسئله ی آزادی زنان را سر دادند.
پُرواضح است که مسئله ای که به عنوان آزادی زن مطرح می شود، در واقع آزادی زن نیست؛ بلکه آزادی مرد است. آزادی مرد در اینکه زن را وسیله ی التذاذ خود گرداند.
امام خامنه ای(دامت برکاته) می فرمایند: «در همین کشورهای غربی، تا چند سال قبل از این – نه خیلی زیاد – زنانی که در مراکز آموزش عالی تحصیل میکردند، حق نداشتند مدرک کتبی تحصیلات عالی خودشان را بگیرند! در همین اواخر، در بعضی از کشورهای غربی – از جمله در انگلستان – یکی از مجلاتّ یکی از کشورهای غربی – که نمیخواهم از آن کشور و از آن مجلّه اسم بیاورم – پیرزنی را معرفی کرده بود که در سال 1917 – یعنی تقریباً هفتاد سال قبل – در حدّ دکترا تحصیلات عالیه کرده است؛ لیکن به او مدرک تحصیل ندادهاند! بعد سؤال میکند، چرا مدرک تحصیل ندادهاند؟ میگوید که چون تا سال 1947 در انگلستان، به زنانی که تحصیل میکردند، مدرک تحصیلی نمیدادند و میگفتند که زن نباید مدرک تحصیلی بگیرد! اینها امروز آمدهاند و در مقابل جمهوری اسلامی، مدّعی حقوق زن شدهاند! در همان سالهایی که چنین حقارتهایی در فرهنگ غربی مشاهد میشد، در ایران اسلامی، «بانوی اصفهانی» اجازه اجتهاد از مجتهدان درجه اوّلِ آن روز اسلام داشت و در اصفهان، حوزه تدریس فلسفه و فقهش دایر بود! اسلام، این است.»
پایگاه اطلاع رسانی هیأت رزمندگان اسلام/
بازدیدها: 200