مأموریت اهل بیت(علیه السلام) چیست؟

خانه / مطالب و رویدادها / مأموریت اهل بیت(علیه السلام) چیست؟

اهل بیت در اصطلاح قرآن، حدیث و کلام به معنای خانواده پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه و اله وسلم) است

اهل بیت در اصطلاح قرآن، حدیث و کلام به معنای خانواده پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه و اله وسلم) است. این اصطلاح به همین معنا در قرآن کریم در آیه تطهیر ( آیه 33 سوره ی احزاب) به کار رفته است: «همانا خدا می خواهد آلودگی را از شما خاندان پیامبر بزداید و شما را پاک و پاکیزه گرداند».[1]

مفسران در تفسیر این آیه می گویند: مراد از اراده ی خداوند در این آیه، اراده ی تکوینی خداوند است[2]؛ چرا که اراده تشریعی خداوند به طهارت و پاکی همه انسان ها تعلق گرفته است. به این معنا که همه افراد می توانند، با انجام تعالیم و دستورات پروردگار حکیم به طهارت و پاک دامنی از همه گناهان برسند. اما اراده تکوینی خدا بر طهارت و پاک دامنی افراد، تنها مختص به اهل بیت پیامبر اسلام(صلی الله علیه و اله وسلم) است. به این معنا که هیچ گونه گناه، لغزش و خطایی در این خانواده راه ندارد و این نیست مگر به دلیل نقش مهمی که در راه رسیدن به اهداف مقدس آسلام بر عهده این خانواده گذاشته شده است و این نقش را جز افراد معصوم نمی توانند به درستی و به طور کامل انجام دهند.

علاوه بر این، فلسفه تأکید و اصرار قرآن مجید و روایات بر اعلان موقعیت ممتاز اهل بیت شایستگی ها و امتیازات زیاد آنان نظیر بلندی فکر و اندیشه و اعمال و آرمان های آن بزرگواران است. آنان به هیچ چیز جز خدا و رضای او نمی اندیشدند. قرآن مجید در سوره ی دهر یک نمونه از ایثار اهل بیت را بیان نموده و در توصیف آن می فرماید: “: و غذاى (خود) را با این که به آن علاقه (و نیاز) دارند، به «مسکین» و «یتیم» و «اسیر» می‌‏دهند! (و می‌‏گویند:) ما شما را به خاطر خدا اطعام می‌‏کنیم، و هیچ پاداش و سپاسى از شما نمی‌‏خواهیم!.”[3]

تاریخ زندگی و سیره عملی اهل بیت (علیهم السلام) و آموزه های آنان بهترین گواه است که هدف و مأموریت بلند آن بزرگ واران چیزی جز اعتلای کلمه توحید و نفی هر گونه شرک و گمراهی، نیست.

اهل بیت (علیهم السلام) همواره بالاترین نقش را در حفظ و احیای دین اسلام و ارزش های آن، تفسیر آیات قرآن، تبیین احکام و دستورات دین ، دلسوزی و سرپرستی مردم و هدایت آنان به سوی رشد و کمال بر عهده داشته اند. این اهتمام ویژی آنان نسبت به دین و مسائل و احکام آن موجب چنین تأکیداتی شده است، تا مردم متوجه مقام والای آنان شده و در مسیر حرکت کمالی و پیمودن راه هدایت، از آنان پیروی کنند؛ زیرا که هدف اصلی قرآن هدایت انسان هاست «الم، ذلک الکتاب لاریب فیه هدی للمتقین»[4] و کسی که در آیات قرآن کریم مقداری دقت کند، به وضوح می تواند صحت این استنباط را تصدیق کند و چون امامان شیعه مقتدا و راهنمای امت بودند، از این جهت عنوان « اهل البیت» بر آنها تطبیق شده است. از این روی پیامبر اکرم (صلی الله علیه و اله وسلم) که در واقع مفسر و مبین قرآن کریم است، وقتی می خواهند مقام مرجعیت دینی و امامت و پیشوایی بعد از خودشان را بیان نمایند از همین واژه اهل بیت استفاده نموده و آنرا به عترت خود تفسیر نموده و می فرماید:

«من در میان شما دو گوهر گرانبها باقی می گذارم. یکی کتاب خداوند و دیگری عترت و اهل بیت من است که اگر به این دو تمسک نمایید و به پیوندید، هرگز گمراه نخواهید شد و این دو از هم جدا نمی شوند تا در قیامت بر من در حوض کوثر وارد شوند»[5]. در این حدیث پیامبر اکرم(صلی الله علیه و اله وسلم) علاوه بر بیان و تفسیر اهل البیت به نقش هدایتی آنان که به اندازه نقش هدایتی قرآن مجید است تصریح شده است.

همچنین آن حضرت در احادیث دیگری در ضمن تمثیل های زیبایی نقش والا و وظایف خطیر اهل بیت را بیان فرموده اند. در حدیث سفینه فرموده اند: «همانا مثل اهل بیتم در میان شما، مانند کشتی نوح است که هر کس سوارش شود نجات یابد و هر کس از آن تخلف کند غرق می گردد».[6] در این حدیث پیامبر اکرم (صلی الله علیه و اله وسلم) یکی از وظایف خطیر ائمه اهل بیت را هدایت انسانها به سوی نیکی، احسان، سعادت و نجات آنان از گمراهی ها و هلاکت ها بیان می کند.

و در حدیث دیگری فرموده اند: « همانا مثل اهل بیتم در میان این امت، مانند ستارگان آسمان است که هرگاه ستاره ای غروب کند ستاره دیگری طلوع می کند….» [7]در این حدیث پیامبر اکرم (صلی الله علیه و اله وسلم) به نقش هدایت گری و امنیت بخشی اهل بیت اشاره فرموده اند.[8]

همچنین آن حضرت در حدیث دیگری به نقش و ماموریت نجات و امان بخشی اهل بیت اشاره و فرموده اند: « همانا مثل اهل بیتم،مانند باب آمرزش(باب حطة) در بین بنی اسرائیل است.[9] (اشاره به آیه که خداوند به بنی اسرائیل فرمود: و بگویید: «خداوندا! گناهان ما را بریز!» تا خطاهاى شما را ببخشیم و به نیکوکاران پاداش بیشترى خواهیم داد.»[10]) .

و یا در حدیث دیگری فرموده اند: «مثل اهل بیت من همانند باغستانی هستند که گروهی در آن به مدت یک سال اطعام می شوند ، سپس گروه دیگری در سال دیگر (سال بعد از آن ) در آن اطعام می شوند…. »[11] در این حدیث به نقش هدایت گری و منافع با ارزشی که از طریق اهل بیت به همه انسانها می رسد اشاره شده است.

بنا بر این نقش اهل بیت (علیهم السلام) در حفظ دین، تفسیر و تبیین احکام و دستورات دین، دلسوزی و سرپرستی مردم و هدایت جامعه آن چنان خطیر و مهم است که جدایی از آنان و ترک دستورات آنان موجب غرق شدن در دریای تباهی و نابودی و هلاکت انسان است. و آنان هدفی جز دعوت به سوی خداوند ندارند.[12] و [13]

[1] «انما یرید الله لیذهب عنکم الرجس اهل البیت و یطهرکم تطهیرا»

[2] ترجمه ی المیزان، ج ‏16، ص 467.

[3] انسان، 8 و 9 « وَ یُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلىَ‏ حُبِّهِ مِسْکِینًا وَ یَتِیمًا وَ أَسِیرًا،إِنمََّا نُطْعِمُکمُ‏ْ لِوَجْهِ اللَّهِ لَا نُرِیدُ مِنکمُ‏ْ جَزَاءً وَ لَا شُکُورًا».

[4] بقره،1و 2.

[5] صحیح ترمذی، ج 2، ص 380؛ احمد بن حنبل، مسند، ج 3، ص 17. «انی تارک فیکم الثقلین کتاب الله و عترتی اهل بیتی ما ان تمسکتم بهما لن تضلوا بعدی ابداً فانهما لن یفترقا حتی یردا علیّ الحوض»

[6] حاکم، مستدرک الصحیحین، ج 2، ص 432؛ فیروزآبادی، فضائل الخمسة، ج 2، ص 65. «انما مثل اهل بیتی فیکم کسفینة نوح من رکبها نجا و من تخلف عنها غرق».

[7] بحارالأنوار ج 23 ص44 : ک، [إکمال الدین‏] أَبِی عَنْ سَعْدٍ عَنِ ابْنِ عِیسَى وَ ابْنِ أَبِی الْخَطَّابِ وَ الْیَقْطِینِیِّ وَ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَامِرٍ جَمِیعاً عَنِ ابْنِ أَبِی نَجْرَانَ عَنِ الْحَجَّاجِ الْخَشَّابِ عَنْ مَعْرُوفِ بْنِ خَرَّبُوذَ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا جَعْفَرٍ ع یَقُولُ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص إِنَّمَا مَثَلُ أَهْلِ بَیْتِی فِی هَذِهِ الْأُمَّةِ کَمَثَلِ نُجُومِ السَّمَاءِ کُلَّمَا غَابَ نَجْمٌ طَلَعَ نَجْمٌ.

[8]جامع‏الأخبار ص 17: و قال رسول الله ص مثل أهل بیتی کمثل النجوم فإنها أمان لأهل السماء و أهل بیتی أمان لأهل الأرض فإذا خلت السماء من النجوم أتى أهل السماء ما یوعدون و إذا خلت الأرض من أهل بیتی أتى أهل الأرض ما یوعدون.

[9]بحارالأنوار ج 24 ص 225 : أَنَّ النَّبِیَّ ص قَالَ مَثَلُ أَهْلِ بَیْتِی مَثَلُ بَابِ حِطَّةٍ فِی بَنِی إِسْرَائِیلَ؛ متشابه‏القرآن ج 2 ص 57 : قوله ص مثل أهل بیتی کباب حطة من دخله کان آمنا.

[10] بقره ، 58 “وَ إِذْ قُلْنَا ادْخُلُوا هذِهِ الْقَرْیَةَ فَکُلُوا مِنْها حَیْثُ شِئْتُمْ رَغَداً وَ ادْخُلُوا الْبابَ سُجَّداً وَ قُولُوا حِطَّةٌ نَغْفِرْ لَکُمْ خَطایاکُمْ وَ سَنَزیدُ الْمُحْسِنینَ”

[11] بحارالأنوار ج 36 ص 384: عَنْ جَعْدَةَ بْنِ الزُّبَیْرِ عَنْ عِمْرَانَ بْنِ یَعْقُوبَ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ یَحْیَى بْنِ جَعْدَةَ بْنِ هُبَیْرَةَ عَنِ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَیْهِ وَ سَأَلَهُ رَجُلٌ عَنِ الْأَئِمَّةِ فَقَالَ عَدَدَ نُقَبَاءِ بَنِی إِسْرَائِیلَ تِسْعَةٌ مِنْ وُلْدِی آخِرُهُمُ الْقَائِمُ وَ لَقَدْ سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ ص یَقُولُ أَبْشِرُوا ثُمَّ أَبْشِرُوا ثَلَاثَ مَرَّاتٍ إِنَّمَا مَثَلُ أَهْلِ بَیْتِی کَمَثَلِ حَدِیقَةٍ أُطْعِمَ مِنْهَا فَوْجٌ عَاماً ثُمَّ أُطْعِمَ مِنْهَا فَوْجٌ عَاماً آخِرُهَا فَوْجاً یَکُونُ أَعْرَضَهَا بَحْراً وَ أَعْمَقَهَا طُولًا وَ فَرْعاً وَ أَحْسَنَهَا جَنًى وَ کَیْفَ تَهْلِکُ أُمَّةٌ أَنَا أَوَّلُهَا وَ اثْنَا عَشَرَ مِنْ بَعْدِی مِنَ السُّعَدَاءِ أُولِی الْأَلْبَابِ وَ الْمَسِیحُ ابْنُ مَرْیَمَ آخِرُهَا وَ لَکِنْ یَهْلِکُ فِیمَا بَیْنَ ذَلِکَ ثَبَجُ الْهَرْجِ لَیْسُوا مِنِّی وَ لَسْتُ مِنْهُمْ.

منبع:اسلام کوئست

بازدیدها: 332