مبانی قرآنی بیانیۀ گام دوم انقلاب | قسمت دوم

مبانی قرآنی بیانیۀ گام دوم انقلاب – قسمت دوم

     آنچه در این قسمت ها با عنوان مبانی قرآنی بیانیۀ گام دوم انقلاب تقدیمتان می گردد، دقّتی ارزشمند از استاد بزرگوار حجت الاسلام قرائتی است که در پی ابلاغ این بیانیه ی گرانسنگ از سوی رهبر حکیم و فرزانه ی انقلاب امام خامنه ای حفظه الله تعالی صورت گرفته است.

ما باید نگاهی به نظام خود بیندازیم، و بدانیم این انقلاب چه ویژگی های منحصربه فردی دارد.

ما هرگز آغازگر جنگ نبودیم. حتی به آمریکا و صدام اولین گلوله را شلیک نکردیم و به قول قرآن آنان آغاز کردند؛ «وَ هُم بَدَؤُوکُمْ أَوَّلَ مَرَّهٍ».

همیشه حامی مظلومان بودیم. قرآن ما را توبیخ کرده است که چرا در حمایت از مظلومان قیام نمی کنید؛ «وَ مَا لَکُمْ لاَ تُقَاتِلُونَ فِی سَبِیلِ اللّهِ».

حرکت ما بر اساس وظیفه بوده و لذا هرگز منفعل و مردد نبودیم. همانگونه که تابلوی کتاب آسمانی ما «لاَرَیْبَ فِیهِ» است.

بی رحم و خونریز نبودیم، قرآن می فرماید: «رُحَمَاء بَیْنَهُمْ».

     اگر خطایی پیش آمده، آماده اصلاح و تصحیح هستیم. زیرا امام سجاد علیه السّلام از خدا می خواهد از راهنماها پیروی کند؛ «وَ مُتَابَعَهِ مَنْ أَرْشَدَنِی» صحیفۀ سجادیه-دعای۲۰٫

     بی انصاف نبودیم. زیرا قرآن به ما آموخته است که حتی در انتقاد از شراب و قمار از منافع مادی آن غفلت نشود؛ «قُلْ فِیهِمَا إِثْمٌ کَبِیرٌ وَمَنَافِعُ لِلنَّاسِ وَإِثْمُهُمَآ أَکْبَرُ مِن نَّفْعِهِمَا».

     قرآن به ما دستور می دهد که حتی اگر یک نفر از مشرکین، در جبهه جنگ، مهلت تحقیق خواست به او فرصت دهید تا کلام خدا را بشنود و او را با حفاظت کامل به محل امن خود برسانید که اضطرابی نداشته باشد. دینی که منطق و عقل دارد، عجله ندارد و دلسوزی اسلام به قدری است که در سخت ترین شرایط که زمان جنگ است، حتی برای یک نفر (نه جمعیت کثیر) فضای تحقیق و پژوهش و فکر باز می کند و به مسلمین دستور می دهد که این محقق را سالم به خانه خود برسانید. «وَإِنْ أَحَدٌ مِّنَ الْمُشْرِکِینَ اسْتَجَارَکَ فَأَجِرْهُ حَتَّى یَسْمَعَ کَلاَمَ اللّهِ ثُمَّ أَبْلِغْهُ مَأْمَنَهُ».

حرف خود را با صراحت و شجاعت گفته ایم. زیرا قرآن به ما سفارش کرده که به دشمنان بگویید: «لَکُمْ دِینُکُمْ وَ لِیَ دِینِ».

حتی در دشمنی ها از افراط و تفریط دور بودیم. زیرا قرآن فرموده است: «وَ جَزَاء سَیِّئَهٍ سَیِّئَهٌ مِّثْلُهَا».

قدرت خود را روز به روز افزایش داده ایم، زیرا قرآن گفته است: «وَ أَعِدُّواْ لَهُم مَّا اسْتَطَعْتُم مِّن قُوَّهٍ».

مروت و جوانمردی را سرلوحه ی کار خود قرار داده ایم، چرا که قرآن فرموده است: «أَلَیْسَ مِنکُمْ رَجُلٌ رَّشِیدٌ». امام حسین علیه السّلام به مخالفین خود در کربلا فرمود: اگر دین ندارید، لااقل جوانمرد باشید؛ «إن لم یکن لکم دین و کنتم لا تخافون المعاد فکونوا أحرارا فی دنیاکم»

وقتی لانه جاسوسی آمریکا توسط دانشجویان پیرو خط امام تسخیر شد، مستکبران ترسیدند؛ «وَ قَذَفَ فِی قُلُوبِهِمُ الرُّعْبَ». فکر نمی کردند که سفارتخانه ی آنان ناامن شود؛ «فَأَتَاهُمُ اللَّهُ مِنْ حَیْثُ لَمْ یَحْتَسِبُوا». مکتوبات خود را با دست خود چرخ کردند؛ «یُخْرِبُونَ بُیُوتَهُم بِأَیْدِیهِمْ». خیال می کردند سفارت خانه محل امن آنهاست؛ «وَ ظَنُّوا أَنَّهُم مَّانِعَتُهُمْ حُصُونُهُم مِّنَ اللَّهِ».

بعضی از مهره های خودباخته طبق سیاست های کلیشه ای معتقد بودند که حتما باید به قدرتی وصل بشوند. انقلاب آمد و گفت: نه شرقی و نه غربی و فقط خدا؛ «قُلِ اللّهُ ثُمَّ ذَرْهُمْ».

در انقلاب مردم خود را متّحد با هم می دانستند که قرآن می فرماید: «بَعْضُکُم مِّن بَعْضٍ».

جوانان وارد میدان شدند. قرآن می فرماید: ابراهیم صدساله همراه اسماعیل سیزده ساله هر دو مسئولیت تطهیر مسجدالحرام را دارند؛ «عَهِدْنَا إِلَى إِبْرَاهِیمَ وَ إِسْمَاعِیلَ أَن طَهِّرَا بَیْتِیَ».

مردم دور امام پروانه وار چرخیدند و اطاعت کردند؛ «فَإِنَّ حَسْبَکَ اللّهُ هُوَ الَّذِیَ أَیَّدَکَ بِنَصْرِهِ وَ بِالْمُؤْمِنِینَ».

هشت سال جنگ آنان را خسته نکرد؛ «إِنَّ الَّذِینَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَیْهِمُ الْمَلَائِکَهُ أَلَّا تَخَافُوا وَلَا تَحْزَنُوا وَأَبْشِرُوا بِالْجَنَّهِ الَّتِی کُنتُمْ تُوعَدُونَ».

روحیۀ ما می توانیم در مردم تزریق شد و باور کردند که قرآن وعده داده است که: «وَ لاَ تَهِنُوا وَ لاَ تَحْزَنُوا وَ أَنتُمُ الأَعْلَوْنَ إِن کُنتُم مُّؤْمِنِینَ».

تمامیت ارضی تضمین شد و دشمن را به عقب رانده و منطقه تصاحب شده را پس گرفتند و به آیه ی «فَقَاتِلُوا الَّتِی تَبْغِی حَتَّى تَفِیءَ إِلَى أَمْرِ اللَّهِ» عمل شد.

دست نشانده های آمریکا را از کشور بیرون کردند که قرآن سفارش کرده بود: «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ لاَ تَتَّخِذُواْ بِطَانَهً مِّن دُونِکُمْ»

با لبخندهای دشمن فریب نخوردند؛ «وَدُّوا لَوْ تُدْهِنُ فَیُدْهِنُونَ».

فهمیدند که دشمن خیر ما را نمی خواهد و اگر جوانان ما به کمالی برسند عصبانی می شوند ولی به آنان گفتیم: «قُلْ مُوتُواْ بِغَیْظِکُمْ».

دشمن هرگز خیرخواه ما نبوده، بلکه خواهان سختی و دردسر ماست؛ «وَدُّواْ مَا عَنِتُّمْ».

اتّکاء به توانایی داخلی انجام گرفت، چنان که نماز به ما آموخت که باید در سایۀ حول و قوّه الهی کار کرد، ولی با تکیه بر قیام و قعود خودمان: (بحول الله و قوته اقوم و اقعد) بدخواهان همیشه در فکر خاموش کردن نور خدا بودند ولی روز به روز جلوه ی حق بیشتر شد؛ «یُرِیدُونَ لِیُطْفِؤُوا نُورَ اللَّهِ بِأَفْوَاهِهِمْ وَ اللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَ لَوْ کَرِهَ الْکَافِرُونَ».

ما نباید از دشمن انتظار خیر داشته باشیم. او بقدری خبیث است که اگر سیل یا زلزله ای، ویرانی بزرگی ایجاد کرد، هرگز حاضر نیست خود کمک کند و حتی مانع کمک های دیگران نیز می شود.

دشمنان، صدام را به غرور واداشتند که چند روزه ایران را خواهی گرفت و به قول قرآن: «لاَ غَالِبَ لَکُمُ الْیَوْمَ» ولی تیرشان به سنگ خورد.

دشمن از هیچگونه تضعیف رهبر، مکتب، امت فروگذار نکرده، ولی پیروان حق همیشه در تاریخ پیروز بوده اند.

قرآن به ما آموخت که دشمن شما را سفیه می خواند؛ «قَالُواْ أَنُؤْمِنُ کَمَا آمَنَ السُّفَهَاء».

به شما می گوید: پیغمبر یک انسانی است مثل شما! «مَا نَرَاکَ إِلاَّ بَشَرًا مِّثْلَنَا» و و پیروان پیامبر، ارازل و اوباش هستند؛ «هُمْ أَرَاذِلُنَا بَادِیَ الرَّأْیِ» تا با تحریم اقتصادی دور پیغمبر را خلوت کند؛ « لَا تُنفِقُوا عَلَى مَنْ عِندَ رَسُولِ اللَّهِ حَتَّى یَنفَضُّوا».

گاهی با نمادهای مذهبی، مانند مسجد ضرار، قرآن به نیزه کردن و سوگند دروغین؛ «اتَّخَذُوا أَیْمَانَهُمْ جُنَّهً فَصَدُّوا عَن سَبِیلِ اللَّهِ» و گریه ی قلّابی؛ «وَ جَاؤُواْ أَبَاهُمْ عِشَاء یَبْکُونَ» و ایجاد تفرقه؛ «وَجَعَلَ أَهْلَهَا شِیَعًا» و سفرها و کنفرانس ها و میتینگ ها؛ «لاَ یَغُرَّنَّکَ تَقَلُّبُ الَّذِینَ کَفَرُواْ فِی الْبِلاَدِ» و انواع نیش زبان ها؛ «وَلَتَسْمَعُنَّ مِنَ الَّذِینَ أُوتُواْ الْکِتَابَ مِن قَبْلِکُمْ وَمِنَ الَّذِینَ أَشْرَکُواْ أَذًى کَثِیرًا» می خواهد شما را از میان بردارد.

اما خداوند وعده داده است که: «أَلَمْ یَجْعَلْ کَیْدَهُمْ فِی تَضْلِیلٍ» آیا نیرنگشان را بی اثر نساخت؟ «لاَ یَضُرُّکُمْ کَیْدُهُمْ شَیْئًا» حیله ى بدخواهانه ى آنان هیچگونه آسیبى به شما نرساند.

… ادامه دراد.

پایگاه اطّلاع رسانی هیات رزمندگان اسلام

بازدیدها: 187