به نقل از خبرگزاری شبستان؛ تنها راه رسیدن به حقیقت توحید دستیابی به حقایق و اسرار قرآن است. امام باقر علیه السلام می فرمایند: «قرآن در سینه آنهایی است که خداوند به آنها علم الهی اعطا فرموده است». اما غیر از اهل بیت (علیهم السلام) چه کسی می تواند ادعا کند که حامل حقائق قرآن است؟ مگر کسی می تواند قرآن را تحمل کند؟ پیامبر (صلی الله علیه و آله) فرمودند: «باید یک سلمانی پیدا شود که بار ما را بردارد». اگر رشته ما با امام امت قطع شود باب هدایت خداوند متعال بسته می شود. آن وقت قرآنی که هدایتگر است گمراه کننده می شود.
پیامبر فرمود: «انّی تارکٌ فیکم الثِّقلَین کتاب اللهِ و عترتی ما ان تمسّکتم بهما لن تضلّوا ابداً لن یفترقا حتّی یردا علیّ الحوض» یعنی حضرت صلی الله علیه و آله و سلم وقتی از میان ما رفتند ادامه وجود مبارکشان در این دو نورِ حقیقت باقی می ماند. اگر ارتباط ما با این دو رشته قطع شد، ارتباط ما با نبی مکرم اسلام(صلی الله علیه و آله) قطع شده است.
آیه نور ناظر به خلقت و هستی نیست بلکه ناظر به جریان هدایت است. نور پیامبر(صلی الله علیه و آله) در حضرت فاطمه(سلام الله علیها) تجلی پیداکرده است.
حضرت فاطمه (سلام الله علیها) عالم را به مدار خودش برگرداند و حجابی که بین امام و امت بود را برداشت.
اهمیت جریان سازی ایام فاطمیه در تداوم حرکت بالنده شیعه
جایگاه اهلبیت (علیهم السلام) به ویژه خانم فاطمه زهرا (سلام الله علیها) یک جایگاه کاملاً مشخص است. ایشان علم هدایت و راهیابی هستند. وقتی خداوند در حدیث قدسی میفرمایند من فاطمه را از عظمت خود آفریدم، یعنی یک همچنین وجودی بنا است در زمین حضور پیدا کند تا راهنمای عملیاتی باشد برای به مقصد رسیدن.
حالا با این نگاه باید سراغ حضرت زهرا (سلام الله علیها) برویم و آن حوادث و اقتضائاتی که پیش آمد و ما در برخورد با آن حوادث بنا است از این علم، هدایت شویم را بررسی کنیم.
اگر با این نگاه با مسئله برخورد کنیم جایگاه حضرت زهرا(سلام الله علیها) و کلمات و مطالب حضرت کاملاً مشخص میشود، حتی حوادثی که رخ داده است بدون نیاز به غلو کاملاً بیان و روشن میشود.
ما با دو بخش مواجه هستیم، یک بخش که بدانیم با حضرت چه کردند و ما متوجه شویم که برای آن ظلماتی که مقابل این نور هست چه قصد و هدفی بوده و یک بخشی هم این است که ما خود را دریابیم در آیینه گفتار و رفتارمان.
جایگاه حضرت زهرا(سلام الله علیها) برای تمام بشریت نه فقط شیعه روشن است. به عنوان مثال در خطبه فدکیه معارفی در خداشناسی مطرح میشود که علم امروز در مقابلش زانو میزند. یعنی ژرفای مطلب فقط برای کسانی که مخاطب حضرت بودند نبوده، بلکه بهانهای برای طرح این معارف بلند بوده است.
در اینکه کار آنها غلط و حق کشی بوده شکی نیست، اما مهمتر این است که در رابطه با این مسئله میشود بستری فراهم بیاید که در معرفت که مهمترین مسئله بشر در حوزه خدا شناسی است نکاتی طرح شود که آن نکات امروز علمها را به زانو در آورده است.
ما اگر شیعه حضرت هستیم باید در این ژرفا حضور حقیقی پیدا کنیم و آنگاه چشم خون میگرید به خاطر حقیقت و مصائبی که در این راستا برای حضرت زهرا(سلام الله علیها) به وجود آمده است؛ اما به قول فرمایش آیت الله جوادی آملی اصلاً به اشک بسنده نمیشود بلکه فکر به کار می افتد و جایگاه هرکدام مشخص میشود.
حضرت زهرا سلام الله علیها به عنوان نخستین شخصیتی مطرح هستند که با زبان و جانشان از حریم ولایت دفاع کردند،
ایشان چگونه میتوانند برای منتظران امام زمان عجل الله تعالی فرجه الگو باشند و ما چگونه باید دفاع از ولایت را به صورت عملی در زندگی محقق کنیم؟
در این قسمت مطلبی مطرح است که دل زمینه شهود و عقل زمینه فهم است، حضرت زهرا(سلام الله علیها) ظرف وجودی مخاطب را آنگونه که شایسته یک انسان است طرح کردند و اقتضائاتش را میگویند تا با حقیقت حکومتی که به دست آخرین وصی در عالم خاکی برپا میشود رو به رو شوند و این نکته بسیار مهمی است.
بنابر نقل های روایی هنگامی که حضرت زهرا(سلام الله علیها) بین در و دیوار میمانند میفرمایند یا مهدی! یعنی تمام آنچه که نتیجه این قضایاست بستر سازی برای حضور آن هدایت یافته منصور است.
امام زمان(عجل الله تعالی فرجه) امامی هستند که منصور و یاری شده است و با حضور ایشان شکست رخ نخواهد داد، این بستر سازی را حضرت زهرا(سلام الله علیها) انجام میدهند.
و یا زمانی که حسنین(علیهما السلام) را باردار هستند روایت مطرح است که فرشتهها با حضرت سخن گفتند و از مصیبتی که سر راه حسنین قرار میگرد صحبت کردند. حضرت گریستند آنگاه به فرمان خدا به ایشان عنوان شد که این راهی است که آن منتظَر امکان حضور پیدا میکند و پاسخگوی منتظرین حقیقی عدالت خواهد بود.
اگر میخواهیم واقعاً منتظر حضرت ولی عصر عجل الله تعالی فرجه شویم حتماً باید جرعه نوش کلام اهل بیت(علیهم السلام) به ویژه حضرت زهرا(سلام الله علیها) باشیم، به ویژه که گفته میشود به این دلیل است که وقتی خود حضرات معصومین(علیهم السلام) میگویند که شما به ما رجوع کنید و ما هم در مسائل به مادرمان رجوع میکنیم یعنی میخواهد بگوید اگر کسی خواهان هدایت باشد به حضرات اهل بیت(علیهم السلام) متوسل میشود و اگر این توسل حقیقی باشد حلقه پیوند با حضرت زهرا(سلام الله علیها) شکل می گیرد و ربط تنگاتنگ همه اینها در همین چند روایت اولیه میتواند کاملاً مشخص شود.
بازدیدها: 52