این عبارت در امالی صدوق، وسائل شیعه و بحار الأنوار علامه مجلسی آمده است، و به معنای حیات معنوی و نجات أخروی است؛ یعنی ثمره احیاء امر و معارف دینی که حاملان واقعی و اصلی آن ائمه اهل البیت علیهم السلام هستند، حیات معنوی و در نتیجه نجات در آخرت و رسیدن به معدن و سر چشمه حیات طیّبه که همان رضوان خداوند است، خواهد بود.
منبع : پایگاه اطلاع رسانی حوزه
بازدیدها: 210