نفوذ امویان در حاکمیت دینی و صلح امام حسن ع

مهم ترین چالشی که امام حسن علیه السلام در طول دوره امامت و بلکه حیات خود با ان رو به رو شد. مساله نفوذ اموی ها در حاکمیت دینی دوره های قبل و بروز اثار ان در این دوره است. نفوذی که از زمان رحلت پیامبر اکرم صلی الله علیه و اله (۸ سالگی) شروع. و در خلافت عثمان به اوج خود رسید. یعنی همان بنی امیه ای که به (شِرکِ) در دین،  شُهره بودند.

اینک و در زمان امامت ایشان و پدر بزرگوارشان، علی (ع) نه تنها داعیه دار اسلام شده اند. بلکه بخش بزرگی از سرزمین های شمالی حکومت اسلامی را در دست گرفته اند. و مردم ساده اندیش ان دیار را فریفته اسلام خواهیِشان نموده اند.

ضروری ترین کار امام حسن ع

ضروری ترین کاری که امام حسن می توانستند انجام بدهند.  پرده برداشتن از چهره کریه و نفاق این خاندان،  بویژه معاویه بود. از اینرو، امام (ع) پیشینه این طایفه را چنین افشا می کنند. و نفرین پیامبر اکرم (ص) را درباره انان خاطرنشان می کنند.

ایشان در مجلس معاویه به او فرمود: (معاویه! فراموش کرده ای که وقتی پدرت تصمیم گرفت اسلام بیاورد. تو اشعاری خواندی و او را از اسلام بازداشتی. و شما ای گروه (حامیان معاویه) به خدا سوگندتان می دهم. ایا به یاد نمی اورید که رسول خدا صلی الله علیه و اله در هفت جا ابوسفیان را لعنت کرد. کسی از شما می تواند ان را انکار کند؟) سپس امام این موارد را برمی شمرند.

صلح عزّت افرین، از زبان امام حسن علیه السلام

به هرحال، رخدادهای پس از پیامبر(ص) و انحرافی که در مسیر حاکمیت دینی(انحراف داخلی) ایجاد شد. زمینه های رویش مجدد انها را فراهم ساخت. و به محض خروج حاکمیت از دست زمامداران صالح، فضای باز برای حزب نفاق فراهم شد. و انان را از انزوا و مرگ تدریجی رهانید.

معاویه در خلافت عُمَر

نفوذ حزب ابی سفیان در این دوره چنان شد. که فرزندش معاویه،  ولایت شام و سوریه را ربود. و چنان بر ان مسلط شد که علی رغم عزل و نصب های متوالی کارگزاران توسط عمر،  او همیشه در منصب خود باقی ماند. و به این ترتیب پایگاهی ثابت و مطمین برای بالندگی حزب منسجم ابی سفیان فراهم شد.

معاویه در خلافت عثمان 

در زمان زمامداری عثمان به دلایل متعدد مخصوصا ارتباط نسبی معاویه و عثمان شاخه های شجره ملعونه بنی امیه توانست. بخش های عمده حاکمیت دینی را تسخیر کند. و در هر مرکز قدرتی ریشه ای بدواند. و به این ترتیب در این دوره حتی مروان و پدرش که رانده شده رسول اکرم صلی الله علیه و اله بودند.

دو خلیفه قبل شفاعت عثمان را برای بازگرداندن ان ها به مدینه نپذیرفته بودند. توسط خود عثمان برگردانده. و صاحب پست های کلیدی شدند. به این ترتیب حزب بنی امیه در همان اوایل زمامداری عثمان توانست. به طور شگفت اوری به دو رکن حکومت(ثروت و منصب) نزدیک شده. ان ها را قبضه کند. و در انتظار دستیابی به رکن سوم حاکمیت یعنی دین بنشیند.

معاویه در زمان امامت امیرالمومنین ع

این موقعیت نیز با قتل عثمان پیش امد. و معاویه با ادعای خونخواهی خلیفه شهید. در مدتی اندک توانست عواطف دینی مردم را منحرف. و سپاه دین را بر ضد دین(علوی) به خیزش دراورد. به عبارت دیگر همان طور که حیات عثمان عامل کسب مناصب حساس برای بنی امیه شد.  مرگ وی هم مورد استفاده کامل انان قرار گرفت. و یک پله دیگر انان را به قدرت نزدیک تر کرد.

امام علی علیه السلام به زیباترین شیوه. استفاده دو منظوره از عثمان را توسط معاویه در نامه ای به او یاداور می شود: (وقتی پشتیبانی از عثمان به نفع تو بود. به یاری اش شتافتی و ان گاه که به نفع او بود، او را خوار گذاشتی.)

صلح امام حسن

از همین دوره زمان تعارض بین حاکمیت حق علوی و حاکمیت باطل اموی اغاز شد. و تمام دوران حکومت امیرمومنان و دوره کوتاه حکومت امام حسن علیه السلام را به خود مشغول ساخت. و سرانجام در سال ۴۱ ه به دلایل متعدد داخلی و خارجی این تعارض به نفع جریان اموی پایان یافت. و امام حسن علیه السلام را ناچار به صلح کرد.

 

 

eheyat

بازدیدها: 0