یکی از بین خودتان

درباره اش نوشته اند که هرگز برای خودش از کسی انتقام نگرفت. آزاردهندگان را می بخشید. اگر یکی از یارانش را سه روز پیاپی نمی دید از حال او جویا می شد. اگر در سفر بود برایش دعا می کرد. اگر در شهر بود به دیدارش می رفت. و اگر بیمار بود از او عیادت می کرد. اهل ایراد گرفتن و ملامت کردن بی خودی نبود. نمی گذاشت کسی به پایش بلند شود. اما خودش مهمان هایش را تا آستانه در بدرقه می کرد. اگر با کسی دست می داد دست خودش را زودتر نمی کشید. اگر با جمعی حرف می زد نگاهش را بین آدم ها تقسیم می کرد.

آدم دقت به جزییات بود. ادم توجه به ریزه کاری ها بخاطر همین ها هم بود که توی دل مردم جا باز کرده بود. حالا بیا یکبار دیگر بنشینیم و خودمان را مرور کنیم. که ما در خرده رفتارهایمان چه ربطی به پیامبر داریم؟

ما برای چه به دنیا آمده ایم؟

برای بزرگ شدن مهمترین ویژگی آدمهای بزرگ این است که دلهایشان بزرگ است. آن قدر بزرگ که قلبشان برای همه عالم می تپد. محبت و دلسوزی شان، مرزهای خودخواهی را درهم میشکند و از رنج همه مردم جهان اذیت می شوند از مادری که وقتی فرزندش بیمار است. خواب و خوراک ندارد. تب فرزند تب اوست و گریه ی ،فرزند دل او را می لرزاند. و با اینکه خودش از فرط خستگی توان ایستادن ندارد برای آرامش کودک تمام توانش را به کار می گیرد. تا آن امامی که در دل شب، کیسه ای بر دوش می گذارد. و به خانه های فقرا غذا می رساند. بی آنکه کسی بداند او خلیفه ی مسلمین است. برای او گرسنگی یتیمان گرسنگی بچه های خودش است.

 ^{اما پیامبر ، و تو چه میدانی کیست پیامبر؟! پیامبری که نه تنها غم ها و سختی های مردم را می دید بلکه آنها را با تمام وجود حس می کرد. این روحیه ی پیامبر در آیه ی « لَقَدْ جَاءَكُمْ رَسُولٌ مِنْ أَنْفُسِكُمْ عَزِيزٌ عَلَيْهِ مَا عَنِتُمْ حَرِيصٌ عَلَيْكُمْ بِالْمُؤْمِنِينَ رَءُوفٌ رَحِيمٌ» تجلی یافته است.}

 

 ^{برای او رنجهای شما درد آور است، سخت است. شما که رنج می کشید، پیامبر از رنج شما رنج می برد. بلاشک این مخصوص به مسلمان معاصر پیامبر نیست خطاب به عموم مؤمنین در طول تاریخ است.}

 

یعنی امروز اگر شما در فلسطین رنج می کشید. در لبنان، سوریه و یا میانمار در نقاط گوناگون دیگر مسلمانها رنج می کشند. بدانند این رنج روح مطهّر پیامبر را به رنج و زحمت در می آورد. این خیلی مهم است پیامبر ما این جوری است.

 

نقطه ی مقابل وضع دشمنان است ﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا بِطَانَةً مِنْ دُونِكُمْ لَا يَأْلُونَكُمْ خَبَالًا وَدُّوا مَا عَنِتُمْ. آنجا  برای پیامبر اکرم  (عَزِيزٌ عَلَيْهِ مَا عَنِتُّمْ). اینجا برای دشمنان ( وَدُّوا مَا عَنِتُمْ). رنج شما آنها را خوشحال میکند.

برای پیروی از پیامبر صلى الله عليه وآله وسلم کافی است چشمهای مان را به اطراف باز کنیم.  شاید همسایه ای داریم که شب ها با غم اجاره خانه ای که نمی تواند بپردازد بی خواب است. یا کودکی که به دلیل نداشتن کفش مناسب از رفتن به مدرسه خجالت می کشد. یا مادری که باید بین خرید داروی فرزندش و تهیه ی غذای روزانه یکی را انتخاب کند.

اگر امت ،اسلام مصائب مردم مظلوم فلسطین را مصائب خود می دید. چه بسا این رژیم غاصب سالها پیش نابود شده بود.  دلسوزی، رأفت و محبت نه تنها جامعه ای مستحکم و پر از همدلی می سازد. بلکه دل ها را فتح کرده و ریشه ی ظلم را خشک میکند. این است راه پیامبر(ص).

 

برای عمل به این آیه در زندگی میتوانیم

درد دوست و فامیل و همسایه و … را درد خود بدانیم. و با صبوری گوش شنوایشان باشیم. و برای حل مشکلاتشان حتما قدمی برداریم.

در سختی های زندگی مان احساس تنهایی نکنیم. و به یاد این مهربانی زیاد رسول خدا(ص) نسبت به خودمان باشیم.

حداقل هفته ای یکبار برای همدردی با مومنان و مهربانی نسبت به آنها کاری انجام بدهیم. مانند بازدید از بیمار کمک به نیازمند یا حمایت از یک دوست در شرایط دشوار.

 

 

بازدیدها: 0