چرا باید پاسخ به عاملان ترور فخری‌ زاده قاطع باشد؟

پرونده هسته ای ایران یكی از مناقشه برانگیزترین موضوعاتی است كه جمهوری اسلامی در طول 40 سال گذشته با آن درگیر بوده است. كشورهای غربی با القای اینكه رویكرد ایران در حوزه هسته ای خطرناك است و به سمت ساخت سلاح هسته ای حركت می كند، طیف وسیعی از تحریم ها و فشارها در همه عرصه ها، به ویژه اقتصادی، بر كشور تحمیل كرده اند.

ترور اخیر هم در حالی رخ داد كه پیش از این برخی اساتید مؤثر در پرونده هسته ای نیز به دست جوخه های ترور كه بنا بر شكل اجرا دست صهیونیستها را می توان به وضوح در آن دید، به شهادت رسیده بودند: مسعود علی محمدی، مجید شهریاری، داریوش رضایی نژاد، مصطفی احمدی روشن و… از جمله افراد مؤثر در پرونده هسته ای ایران بودند كه به دست تیم های ترور با پشتیبانی رژیم صیونیستی به شهادت رسیدند.

ترور شهید فخری زاده از این جهت اهمیت پیدا می كند كه نام این شهید بزرگوار اولین بار در جریان مناقشات هسته ای به بیرون درز كرد. نام و مشخصاتش در گزارش های آژانس آمد و بنیامین نتانیاهو نخست وزیر رژیم صهیونیستی نیز در جریان یك نشست خبری با تأكید بر نام او اعلام كرد كه این فرد یكی از مؤثرترین افراد ایران در پرونده هسته ای است.

ترور دانشمندان هسته ای و افراد مؤثر در حكومت های مخالف رژیم صهیونیستی از دیرباز و از زمان تشكیل این رژیم در دستور كار اصلی آنها قرار داشته است و بنا بر این سیاست كه به گفته موشه دایان «اسرائیل باید مثل یك سگ هار باشد تا كسی جرئت سر و كله زدن با آن را نداشته باشد»، نه تنها این موضوع مخفی نگه داشته نشده است، بلكه به شكلی واضح از سوی مقامات و افراد وابسته به این رژیم تبلیغ نیز می شود.

در واقع اگر مایك پامپئو وزیر خارجه آمریكا می گوید ما هر كسی را كه بخواهد در مسیر حركت مان خللی ایجاد كند؛ از پیشِ رو برمی داریم، رژیم صهیونیستی در عمل این سیاست را نشان داده است و حاضر نیست از افراد مورد نظرش حتی پس از بازنشستگی و كنار رفتن آنها نیز چشم پوشی كند.

ترورهای گسترده میان شخصیت های مؤثر فلسطینی از یحیی عیاس فرمانده گردان های عزالدین قسام، شیخ احمد یاسین و عبدالعزیز رنتیسی رهبران سابق حماس، فتحی شقاقی دبیركل سابق جهاد اسلامی فلسطین، تا عماد مغنیه فرمانده ارشد حزب الله، حمله به نیروگاه هسته ای دیگر كشورها مثل عراق و سوریه، ترور شخصیت های علمی ایران از جمله شهید فخری زاده، نمونه های روشن و واضح از این سیاست است كه در این مسیر اسرائیل از شخصی مثل یاسر عرفات كه نه تنها از مبارزه مسلحانه با اسرائیل دست كشید، بلكه با آنها بر سر میز مذاكره نشست نیز نمی گذرد.

رژیم صهیونیستی كه به عنوان یك رژیم جعلی میان طیفی از دشمنان خود بنا شده، این سیاست را در پیش گرفته است؛ چون می داند برای بقا میان دشمنان خود باید از آنها زهرچشم گرفته شود و تجربیات سال های گذشته هم نشان داده است كه هر كجا اقدامات این رژیم با جواب محكم روبه رو نشده، یك قدم جلوتر آمده است.

از این طرف نظام جمهوری اسامی ایران بنا بر آنچه مقامات عالی رتبه سیاسی و نظامی بارها تأكید كردند، حفظ امنیت خود، شهرها و اتباعش را خط قرمز می داند و در جواب هر تعدی به طرف مهاجم پاسخ خواهد داد.

حملات راكتی به جولان اشغالی بعد از ترور شهید اللهیاری و حمله اسرائیل به پایگاه تی فور جزء آخرین مواردی است كه در علن اعلام شد و صهیونیست ها نیز پیام ایران را به روشنی دریافت كردند.

با ترور شهید قاسم سلیمانی فرمانده نیروی قدس سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در عراق به دست ارتش تروریستی آمریكا نیز بار دیگر این سیاست خودش را (هر چند كه در حد یك سیلی) در حمله موشكی به پایگاه رسمی آنها در عراق نشان داد؛ اقدامی كه در تاریخ آمریكا طی دهه های گذشته بی سابقه بود.

بعد از هر دوی این اتفاقات، (هم حمله راكتی به جولان و هم حمله موشكی به عین الاسد) اگرچه بسیاری معتقد بودند طرف مقابل واكنش نشان خواهد داد، ولی این اتفاق رخ نداد و حالا افكار عمومی این انتظار را دارند كه در پاسخ به اقدام تروریستی اخیر از سوی رژیم صهیونیستی، پاسخ مناسبی به آنها داده شود.

این پاسخ هر چه باشد، اگرچه نمی تواند جای خالی این شهدای عزیز را پر كند، ولی عقل و منطق می گوید: اگر می خواهید جلوی سگ هار را بگیرید، باید جلوی او ایستاد و الّا بار دیگر به شما حمله خواهد كرد.

برای پاسخ به این اقدام رژیم صهیونستی چند گزینه پیشِ روی ایران است؛

قدرت موشكی ایران در طول سال های اخیر پیشرفت های زیادی كرده و این حوزه به عنوان مهمترین ركن بازدارندگی در كشور، لااقل در 4 مورد نشان داده كه در پاسخ به جنایت علیه ایران كارآمد و مؤثر است.

بعد از حمله تروریستی عوامل داعش به مجلس شورای اسلامی و حرم امام خمینی رحمه الله علیه در خرداد 96 برای اولین بار به شكل رسمی از موشك های بالستیك علیه اهداف داعش استفاده شد و موشك های ایرانی مقر سران این گروهك در سوریه را مورد اصابت قرار دادند.

بعد از حمله تروریستی به رژه اهواز و حمله به نیروهای سپاه در غرب كشور نیز بار دیگر توان موشكی علیه تروریستها در سوریه و در اقلیم كردستان به كار گرفته شد و از این طریق ضربات سختی بر آنها وارد آمد.

اوج این اقدام را البته بعد از حمله تروریستی آمریكا به كاروان شهید سلیمانی شاهد بودیم كه یگان موشكی سپاه برای اولین بار پایگاه رسمی آمریكا در خاك عراق را مورد اصابت قرار داد.

توان موشكی ایران با دو هدف عمده پی ریزی شد: اول بازدارندگی در مقابل آمریكا (مشخصاً با طراحی موشك هایی برای زدن پایگاه های آنها در اطراف ایران) و دیگری مقابله با رژیم صهیونیستی.

سرزمین های اشغالی در فاصله 1100كیلومتری ایران قرار دارد و جمهوری اسلامی در اواخر دهه 70 با ساخت موشك شهاب3 توانست به برد مورد نیاز برای زدن انتهای سرزمین های اشغالی برسد.

موشك شهاب3 چیزی در حدود 1200 كیلومتر برد داشت و امروز ایران به انواع موشك های با برد 2000 كیلومتر دست پیدا كرده است كه عمده آنها با ارتقاهای صورت گرفته در سال های اخیر، به توانمندی های زیادی در دقت، تخریب و عبور از سامانه های پدافندی رسیده اند.

این موشك ها به عنوان اصلی ترین گزینه پاسخ ایران می توانند از عمق خاك كشور، هر نقطه ای از سرزمین های اشغالی را مورد اصابت قرار دهند.

از این منظر، در صورت پاسخ گویی از خاك ایران، موشك های خرمشهر، سجیل، عماد، قدر، و موشك حاج قاسم می تواند گزینه های اصلی باشد.

این موشك ها خصوصاً در صورت شلیك انبوه (همان طور كه در برخی موارد قبلی شاهد آن بودیم) می توانند بسیاری از نقط اسرائیل از تل آویو تا حیفا و دیگر نقاط حساس این رژیم را مورد اصابت قرار دهند.

جمهوری اسلامی علاوه بر گزینه موشكی، فرصت های دیگری را هم پیشِ روی خود دارد، حضور ایران در نزدیكی مرزهای سرزمین های اشغالی در سوریه یكی دیگر از گزینه هاست.

بعد از موفقیت ایران در تقابل با تروریست های تكفیری در سوریه، جمهوری اسلامی جای پای خود را در این كشور مستحكم كرد و همین موضوع به شدت صهیونیست ها را تحت تأثیر خود قرار داده است.

یادمان باشد كه در پاسخ به حمله اسرائیل به پایگاه T4 سوریه كه منجر به شهادت تعدادی از نیروهای ایرانی شد، پاسخ به اسرائیل از داخل خاك سوریه و با شلیك چندین فروند راكت صورت گرفت.

در لبنان نیز حزب الله به عنوان بازوی قدرتمند جمهوری اسلامی در بهترین وضعیت خود قرار دارد. سال ها پیش بود كه خبر تجهیز حزب الله به جدیدترین تسلیحات از جمله موشك های نقطه زن فاتح اعلام شد. حزب الله با این موشك می تواند از داخل خاك لبنان، هر نقطه ای از سرزمین های اشغالی را هدف قرار دهد.

در جریان جنگ 33روزه یكی از موشك های كروز در اختیار حزب الله كه بسیاری معتقدند ایران آن را در اختیارشان قرار داده است، یكی از مجهزترین ناوچه های جنگی اسرائیل را در مدیترانه هدف قرار داد و بعد از حمله به كاروان فرماندهان ایرانی و لبنانی در قنیطره كه منجر به شهادت سردار الله دادی و جهاد مغنیه شد، باز این حزب الله بود كه در جواب این حمله، گشتی های صهیونیستی را در مرز با لبنان مورد اصابت قرار داد.

به واسطه همین نزدیكی و هم مرزی متحدان ایران با سرزمین های اشغالی، دیگر هیچ كدام از یگان ها، افسران و مقامات اسرائیلی در مصونیت كامل قرار ندارند و هر آن می توان با استفاده از یكی از این گزینه ها، طیفی از تهدیدات را متوجه آنها كرد.

اطلاعاتی كه جمهوری اسلامی ایران از بسیاری از مقامات عالی رتبه فعلی و سابق رژیم صهیونیستی دارد، اطلاعات كاملی است و این مسئله كنار به كارگیری عوامل جاسوس در داخل حاكمیت این رژیم (كه گونن سِگِو وزیر اسبق انرژی و امور زیربنایی اسرائیل تنها یك نمونه آن بود) این هراس را برای مقامات رژیم صهیونیستی بیشتر می كند كه كدام یك از آنها – از نتانیاهو نخست وزیر فعلی تا مقامات سابق و رؤسای موساد و حتی فرماندهان عالی رتبه ارتش این رژیم – در لیست انتقام ایران و یا دوستان ایران قرار خواهند گرفت؟

كنار این موارد، قابلیت های دیگر نظامی ایران نظیر توان پهپادی می تواند جزو گزینه های پاسخ به اسرائیل باشد اما باید صبر كرد و دید؛ آیا ایران خودش وارد صحنه خواهد شد و یا در جواب این عملیات كه به دست نیروهای نیابتی اسرائیل صورت گرفته است، از طرق دیگری پاسخ خواهد داد؟

آنچه مسلم است این كه پاسخ به این جنایت لازم و ان شاءالله قطعی خواهد بود و افكار عمومی در داخل نیز كه هنوز داغ شهادت سردار سلیمانی برای آنها سرد نشده است، به شدت خواهان مقابله به مثل ایران هستند، پاسخی كه البته در شأن و سطح این اقدام باشد.

منبع: پایگاه اطلاع رسانی حوزه