سیمای یهود در قرآن و رفتارهای منحرفانه آن‌ها

خانه / تازه ها / سیمای یهود در قرآن و رفتارهای منحرفانه آن‌ها

تاریخ بنی اسرائیل و یهود هرگز خالی از لجاجت، نافرمانی و رفتارهای شرورانه نبوده است. قرآن کریم بارها به رفتارهای ناپسند و منحرفانه یهود اشاره کرده و آن‌ها را به‌عنوان نمونه‌ای از قومانی معرفی می‌کند که با عصیان، دنیاطلبی و مخالفت با پیامبران الهی شناخته می‌شدند (مجمع البیان، ذیل آیه 5 بقره، ص. 2250). یهودیان نه تنها در دوران قبل از بعثت پیامبر اسلام(ص) بلکه پس از آن نیز با مخالفت، توطئه و خیانت، امنیت و آرامش جامعه اسلامی را تهدید کردند.

ویژگی‌های برجسته یهودیان در قرآن

در قرآن کریم، یهودیان منحرف با صفات و ویژگی‌های مختلفی معرفی شده‌اند که رفتار و عملکرد آن‌ها را توجیه می‌کند. مهم‌ترین این ویژگی‌ها عبارتند از:

نشر اکاذیب و شایعات: یهودیان در ایجاد دروغ و شایعات فعالیت داشتند. قرآن این ویژگی را با عبارت «سَمَّاعُونَ لِلْکذِبِ» بیان کرده است (نساء / 160).

نفوذ و جاسوسی: آن‌ها در جاسوسی و تأثیرگذاری بر دیگران قوی بودند و به ظاهر ایمان می‌آوردند، اما دل‌هایشان ایمان نداشت (بقره / 8-9).

تحریف کتاب‌های آسمانی: یهودیان در تحریف کتب آسمانی و تغییر مفاهیم الهی مهارت داشتند: «یحرِّفُونَ الْکلِمَ عَنْ مَوَاضِعِه» (بقره / 75).

کینه و عداوت نسبت به مسلمانان: «أَشَدَّ النَّاسِ عَداوَةً لِلَّذِینَ آمَنُوا الْیهُودَ» (مائده / 82).

فساد اخلاقی و اجتماعی: یهود در زمین فساد ایجاد می‌کردند: «یسعَوْنَ فِی الْأَرْضِ فسَادًا» (بقره / 11).

حرص و دنیاطلبی: قرآن آن‌ها را حریص‌ترین مردم بر زندگی دنیا معرفی می‌کند: «أَحْرَصَ النَّاسِ عَلی حَیاةٍ» (بقره / 96).

رباخواری و سوءاستفاده مالی: یهودیان علی‌رغم نهی الهی، اموال مردم را به ناروا تصاحب می‌کردند (نساء / 160).

مغرور و پرادعا بودن: خود را فرزندان خدا و قوم برگزیده می‌دانستند.

اختلاف‌افکنی میان اقوام و مذاهب: یهودیان با تفرقه‌افکنی، نفرت و دشمنی ایجاد می‌کردند.

توطئه و انحراف مسلمین: در طول تاریخ، تلاش آنان منحرف کردن مسلمانان، شیعیان و حتی برخی نیکان بود.

سحر، جادو و همکاری با شیاطین: برخی یهودیان با سحر و جادو در صدد تسخیر نفوس انسان‌ها بودند و همکار ابلیس در نبرد حق و باطل شناخته شدند (تفسیر نمونه، ج. 5، ص. 44).

آیات برجسته درباره یهودیان

قرآن کریم بارها رفتارهای یهودیان را مورد انتقاد قرار داده است. از جمله:

قساوت قلب: «ثُمَّ قَسَتْ قُلُوبُکُمْ مِنْ بَعْدِ ذلِکَ فهِیَ کالْحِجارَةِ» (بقره / 74)؛ اشاره به سنگدلی یهود نسبت به پیامبران و احکام الهی دارد.

حرص بر مال و زندگی دنیا: یهودیان حتی آرزو می‌کردند هزار سال زندگی کنند، اما این عمر آن‌ها را از عذاب الهی بازنمی‌داشت (بقره / 96).

رباخواری: «أَکلِهِمْ أَموالَ النَّاسِ بِالْباطِلِ» (نساء / 160).

لجاجت و استهزاء: حتی در عبادت و دعا به جای بیان درست، سخنان مسخره می‌گفتند (بقره / 59).

ملعون بودن و از رحمت الهی دور بودن: «لُعِنَ الَّذِین کفرُوا مِن بَنِی إِسْرَائِیلَ» (مائده / 78).

عدم امر به معروف و نهی از منکر: «کانُوا لَا یتنَاهَوْنَ عَن مُّنکرٍ فَعَلُوهُ» (تفسیر نمونه، ج. 5، ص. 46).

دوستی با دشمنان دین: یهودیان با کفار و جباران همدست بودند (مائده / 80).

مغضوب الهی بودن: اعمال آن‌ها خشم الهی را برانگیخته و در عذاب جاودانه خواهند بود (بقره / 61).

توطئه‌ها و مخالفت‌های یهود با پیامبر اسلام

سه طایفه مهم یهود در مدینه شامل بنی نضیر، بنی قینقاع و بنی قریظه بودند که با پیامبر پیمان نامه امضا کردند. مفاد این پیمان شامل عدم همکاری با دشمنان مسلمانان و حفظ امنیت جامعه اسلامی بود (اعلام الوری بأعلام الهدی، طبرسی، ص. 69). با این حال، یهودیان بارها پیمان‌شکنی کرده و توطئه‌های خود را ادامه دادند.

انگیزه‌های مخالفت یهود

تفکر نژادپرستانه و قوم برتر: باور به برگزیدگی قومی (بقره / 89).

خطر اقتصادی و اجتماعی: حفاظت از ثروت و قدرت خود (توبه / 34).

حسادت و کینه نسبت به مسلمانان: آرزو داشتند مؤمنان را از دین خود بازگردانند (بقره / 109).

مخالفت با احکام و برنامه‌های قرآنی: تغییر برخی دستورهای دینی یهود (مانند نسخ روزه ده محرم).

تغییر قبله از بیت المقدس به کعبه: یهودیان این تغییر را تضعیف جایگاه خود و اسلام تلقی کردند (بقره / 144).

شیوه‌های مخالفت

نپرداختن قرض‌ها و امانات مسلمانان (آل عمران / 75).

شبهه‌افکنی و طرح ایرادهای انحرافی (آل عمران / 69 و 71).

درخواست‌های نامعقول و غیرمنطقی (آل عمران / 183).

تلاش برای تضعیف ایمان مسلمانان (آل عمران / 99).

ایجاد تفرقه میان مهاجر و انصار (آل عمران / 99 و نساء / 37).

جمع‌بندی

با بررسی قرآن کریم و تفاسیر معتبر، مشخص می‌شود که یهودیان منحرف در طول تاریخ با خصایص منفی مانند دنیاطلبی، لجاجت، فساد اخلاقی، رباخواری، تحریف دین و دشمنی با پیامبران الهی شناخته شده‌اند. آیات قرآن، این قوم را هشداردهنده و عبرت‌آموز برای جامعه اسلامی معرفی کرده است. همچنین، قرآن با بیان جزئیات رفتارهای آن‌ها، مسلمانان را به دوری از چنین رفتارهایی و رعایت اخلاق الهی توصیه کرده است.

منابع و مآخذ

قرآن کریم، بقره / 58-74-96-144؛ نساء / 160، 153، 54؛ مائده / 41، 78، 80، 81، 82.

تفسیر نمونه، مکارم شیرازی، ج. 5، ص. 43-46.

مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج. 4، ص. 2250.

اعلام الوری بأعلام الهدی، طبرسی، ص. 69.

نهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة، خویی، ج. 12، ص. 11.

وفاء الوفاء، سمهودی، ج. 1، صص. 361-364.

نسخ مختلف روایات درباره تغییر قبله، بقره / 144 و تفسیر نمونه، ج. 5.

eheyat