یکی از رفتارهای زیبا و آسمانی حضرات معصومین علیه السلام این است که آنان پیوسته در موقعیتهای مختلف به ارائه راهکارها و توصیههایی جهت دستیابی محبان و شیعیان به سعادت دنیوی و اخروی میپرداختند. حال رفتاری که شایسته است در قبال این عمل آن بزرگواران داشته باشیم، این است که سعی کنیم به توصیهها و سفارشات آنان عمل کنیم. به راستی توجه کردن به دستورات و سفارشات اهلبیت علیه السلام ما را در زمرۀ یاران آن بزرگواران قرار میدهد. با اینکه راه سخت و دشوار است، اما با فرهنگ رفاقتی که از اهلبیت علیه السلام سراغ داریم «یَا رَفِیقَ مَنْ لا رَفِیقَ لَهُ»، با دستگیری از ما، ضعف و سستیهایمان را میپوشانند و در این مسیر ما را یاری میکنند.
امام سجاد علیه السلام در حدیثی در اهمیت این امر می فرماید: «ثَلاثٌ مَنْ کُنَّ فیهِ مِنَ الْمُؤمِنینَ کانَ فی کَنَفِ اللّهِ، وَأظَلَّهُ اللّهُ یَوْمَ الْقِیامَةِ فی ظِلِّ عَرْشِهِ، وَ آمَنَهُ مِنْ فَزَعِ الْیَوْمِ الاْکْبَرِ، مَنْ أَعْطی النّاسَ مِنْ نَفْسِهِ ما هُوَ سائِلهُم لِنَفْسِهِ، ورَجُلٌ لَمْ یَقْدِمْ یَداً وَرِجْلاً حَتّی یَعْلَمَ أَنَّهُ فی طاعَةِ اللّهِ قَدِمَها أَوْ فی مَعْصِیَتِهِ، وَرَجُلٌ لَمْ یَعِبْ أخاهُ بِعَیْب حَتّی یَتْرُکَ ذلکَ الْعِیْبَ مِنْ نَفْسِهِ».
سه خصلت در هر یک از مؤمنین باشد در پناه خداوند خواهد بود و روز قیامت در سایه رحمت عرش الهی است و از سختیها و شدائد صحرای محشر در امان است: اوّل آن که در کارگشایی و کمک به نیازمندان و درخواستکنندگان دریغ نکند. دوّم آن که قبل از هر نوع حرکتی بیاندیشد که کاری را که می خواهد انجام دهد یا هر سخنی را که می خواهد بگوید آیا رضایت و خوشنودی خداوند در آن است یا مورد غضب اوست. سوّم قبل از عیب جویی و بازگویی عیب دیگران، سعی کند عیبهای خود را برطرف کند.
«بحارالأنوار، ج 75، ص141، ح3»