روایاتی از پنج فرمانده شهید مهرماه

روایاتی از پنج فرمانده شهید مهرماه

خانه / پیشنهاد ویژه / روایاتی از پنج فرمانده شهید مهرماه

محمد جهان آرا از بزرگ مردانی بود که نقش بسیار مهمی در تشکیل سپاه پاسداران خرمشهر ایفا کرد. او پس از تشکیل سپاه خرمشهر، به مبارزه خویش با عوامل استکبار و منافقان سرعت بیش تری بخشید و با عوامل مزدوری که از خارج مرزها تحریک و تغذیه می شدند، مردانه جنگید. «یوسف کلاهدوز» در اول دیماه ۱۳۲۵ در شهر «قوچان» متولد شد. شهید فلاحی در سال ۱۳۱۰ در طالقان متولد شد. در اینجا روایاتی از پنج فرمانده شهید جنگ را مرور می کنیم

روایاتی از پنج فرمانده شهید مهرماه

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی هیات رزمندگان اسلام روایاتی از پنج فرمانده شهید مهرماه برای شما گرداوری شده است

محمد جهان آرا از بزرگ مردانی بود که نقش بسیار مهمی در تشکیل سپاه پاسداران خرمشهر ایفا کرد. او پس از تشکیل سپاه خرمشهر، به مبارزه خویش با عوامل استکبار و منافقان سرعت بیش تری بخشید و با عوامل مزدوری که از خارج مرزها تحریک و تغذیه می شدند، مردانه جنگید.

پس از پایان موفقت آمیز عملیات «ثامن الائمه»، پنج تن از فرماندهان رده بالای ارتش و سپاه جهت تقدیم گزارش به امام خمینی رحمه الله علیه بوسیله یک فروند هواپیما «سی ـ ۱۳۰» عازم تهران شدند اما هواپیما درساعت ۱۹:۵۹ روز هفتم مهرماه در جنوب غربی کهریزک دچار سانحه می شود و به علتی نامشخص هرچهار موتور هواپیما همزمان خاموش می شود.

خلبان تلاش می کند هواپیما را در همان منطقه به زمین بنشاند. چرخ های هواپیما بوسیله دستگیره دستی باز می شود و هواپیما در زمین ناهموار فرود می آید اما پس از طی مسافتی، در نقطه ای متوقف و بال چپ هواپیما به زمین اصابت می کند. هواپیما آتش می گیرد و ۴۹ نفر سرنشین آن از جمله پنج تن از سرداران رشید اسلام به درجه شهادت نائل آمدند.

سرلشکر فلاحی (رییس ستاد مشترک ارتش)، سرلشکر سید موسی نامجو (وزیر دفاع)، سرلشکر یوسف کلاهدوز (قائم مقام سپاه پاسداران)، سرلشکر فکوری ( مشاور جانشین رییس ستاد مشترک ارتش) و سرلشکر محمدعلی جهان آرا ( فرمانده سپاه پاسداران خرمشهر و آبادان) پنج فرمادهی هستند که در این سانحه به همرزمان شهیدشان پیوستند.

در دیدار با امام بی هوش شدم

همسر شهید فکوری درباره آخرین دیدار با همسرش روایت می کند:« یکروز جواد هراسان به خانه آمد و گفت: «ساک مرا ببند می خواهم با تیمسار فلاحی به جبهه بروم.» برخلاف همیشه نگران شدم و خواهش کردم نرود. به او گفتم: «تو مدت ها در جبهه بودی، من و بچه ها دوری تو را زیاد تحمل کردیم. به خاطر بچه ها نرو.» و او برخلاف همیشه شماره تلفنی داد و گفت: «هر وقت کاری بود تماس بگیر ولی من باید بروم.» سه شنبه قرار بود بیاید ولی دوشنبه زنگ زد و گفت: «برگشت ما به تاخیر افتاده و پنجشنبه می آیم.» آن شب نگرانی و دلشوره ام بیشتر شد و بی خوابی به سرم زد. صبح خواب ماندم و برخلاف همیشه اخبار ساعت ۸ را گوش ندادم. هنوز خواب بودیم که یکی، یکی دوستانم به بهانه های مختلف به خانه ما آمدند و وقتی دیدند من از ماجرا خبر ندارم چیزی نمی گفتند.

حتی ظهر وقتی علی را از مدرسه آوردم متوجه حضور ماشین های متعدد دوستان و آشنایان نشدم که منتظر بودند بعد ازخبردار شدن من از ماجرا داخل خانه شوند تا اینکه پسر دایی ام که برادر شیری من بود، با من تماس گرفت و خبر را داد. جیغ کشیدم و بی هوش شدم. خیلی ها به دیدن من آمدند ولی بیشتر اوقات بی هوش بودم. حتی در دیدار با حضرت امام رحمه الله علیه بی هوش شدم.

نفوذ به گارد شاهنشاهی

«یوسف کلاهدوز» در اول دیماه ۱۳۲۵ در شهر «قوچان» متولد شد. پس از دریافت دیپلم، علی رغم انتظار نزدیکانش، وارد دانشکده افسری شد. در واقع می خواست از این طریق نیروهای مذهبی و مستعد ارتش را جذب و علیه رژیم شاه از آنان استفاده، کند او با تیزهوشی در فعالیت های مخفیانه مذهبی و سیاسی، توانست خود را به گارد شاهنشاهی منتقل کند.

او با چند واسطه، با حضرت امام رحمه الله علیه ارتباط برقرار می کرد. طراحی به رگبار بستن ده ها نفر از افراد عالی رتبه گارد در «پادگان لویزان» و از کار انداختن تانک های رژیم پهلوی در شب ۲۱ بهمن ۱۳۵۷، که قرار بود محل استقرار حضرت امام رحمه الله علیه و چند نقطه حساس شهر تهران را تصرف کنند، از جمله کارهای انقلابی این شهید بزرگوار است.

از جمله اقدامات وی پس از انقلاب، شرکت در تشکیل کمیته نظامی در مدرسه علوی (اقامتگاه حضرت امام خمینی رحمه الله علیه)- تشکیل سپاه پاسداران به فرمان حضرت امام رحمه الله علیه و راه اندازی واحدهای آموزشی سپاه و توسعه آنها است. همچنین ایشان در تدوین اساسنامه سپاه نقش اساسی داشت. آخرین مسؤولیت وی، قائم مقامی فرماندهی سپاه بود. شهید کلاهدوز در کنار این وظیفه حساس، در شورایعالی دفاع نیز نقش مؤثری را بر عهده داشت.

روایاتی از پنج فرمانده شهید مهرماه
روایاتی از پنج فرمانده شهید مهرماه

سخنان شهید فلاحی در نماز جمعه سال۵۹

در سال ۱۳۱۰ در طالقان متولد شد. در سال ۱۳۲۷ وارد دبیرستان نظام شد و پس از اخذ لیسانس در سال ۱۳۳۳ از دانشکده افسری فارغ التحصیل شد. او خدمت خود را از لشکر ۹۲ اهواز آغاز کرد و در سال ۱۳۳۷ به تهران منتقل شد و در دانشگاه نظامی به تدریس اشتغال یافت. او مدت هشت سال به عنوان مدیریت آموزش دانشکده فرماندهی و ستاد فعالیت داشت. از سال ۱۳۵۱ تا اواسط سال ۱۳۵۳ با درجه سرهنگ دومی به همراه گروهی از افسران ایرانی به عنوان ناظر صلح سازمان ملل در آتش بس ویتنام به آن کشور اعزام شد. در ۱۲ مهر سال ۱۳۵۷ به درجه سرتیپی ارتقا یافت و در شیراز به عنوان معاون فرمانده مرکز پیاده شیراز مشغول به کار شد.

امیر فلاحی پس از پشت سر گذاشتن مشکلات فراوان، به خصوص بحران و تشنج در منطقه ی کردستان که به دست ضد انقلاب وابسته صورت می گرفت و همچنین پس از موفقیت در تحکیم نظم، انضباط، مقررات و سازماندهی نیروی زمینی، در تاریخ ۲۹ خرداد ۱۳۵۸ به ریاست ستاد مشترک ارتش برگزیده شد.

پس از عزل ابوالحسن بنی صدر اولین رئیس جمهوری اسلامی ایران، فرماندهی کل قوا امام خمینی رحمه الله علیه اختیارات فرماندهی کل قوا را به وی تفویض کردند. شهید فلاحی در دورانی که مردم به ارتش بی اعتماد بودند و هنوز آن را سازمانی انقلابی و اسلامی نمی دانستند طی سخنرانی خود در نماز جمعه روز پنجم اردیبهشت ۱۳۵۹ گفت: «من به عنوان یک خدمتگزار امین و صدیق و صغیر در پیشگاه ملت کبیر ایران می خواهم استدعا کنم که تلاش پرسنل نیروی زمینی، هوائی، دریائی و ژاندارمری و شهربانی را تائید بفرمایید. این انسان های فداکار در برابر محرومیت ها، رنج ها، تنهایی ها، گرسنگی ها، فقر و بیماری ها و شهادت ها فقط انتظار حق شناسی از ملت ایران دارند.»

خرمشهر و جهان آرا

محمد جهان آرا از بزرگ مردانی بود که نقش بسیار مهمی در تشکیل سپاه پاسداران خرمشهر ایفا کرد. او پس از تشکیل سپاه خرمشهر، به مبارزه خویش با عوامل استکبار و منافقان سرعت بیش تری بخشید و با عوامل مزدوری که از خارج مرزها تحریک و تغذیه می شدند، مردانه جنگید.

جهان آرا با ابراز لیاقت خود در این راه، به فرماندهی سپاه خرمشهر منصوب شد و در این سمت، بسیاری از توطئه هایی را که ضد نظام اسلامی طراحی می شد، خنثی کرد. فداکاری و از جان گذشتگی این سردار شهید در جریان رزم خونین خرمشهر زبانزد همگان و نام او، تداعی کننده استقامت و پایداری در برابر تجاوز بعثیان بود.

«دانشگاه افسری هم از دست رفت!»

سید موسی نامجو در یکی از روزهای سرد سال ۱۳۱۷ در بندر انزلی متولد شد.در همان دوران جوانی و نوجوانی هر از چند گاهی به زیارت امام رحمه الله علیه می رفت و این دیدارها در زندگی او تأثیر زیادی داشت. گویی روح تازه ای در کالبد موسی دمیده شده است. دیگر همیشه با وضو بود و هفته ای چند روز روزه می گرفت. پس از چندی با این که امام رحمه الله علیه به ترکیه تبعید شدند، ولی تحول فکری سید موسی پا بر جا ماند و او توانست در بعضی از دوستان نزدیکش نیز تحولی ایجاد کند…

سال ۱۳۴۹ به فکر ازدواج افتاد؛ یک دختر محجبه که فرایض دینی برایش مهم باشد. عروسی ساده خود را در منزل خواهرش گرفت. شهید بهشتی هم در این مراسم شرکت کرده بودند.

یک روز دایی موسی ما را برای شرکت در راهپیمایی سوار فولکس خود کرد و با هم به طرف دانشگاه رفتیم. آن روز چون دیر شده بود، دایی لباس ارتشی اش را عوض نکرد. بچه ها با دیدن دایی با لباس نظامی ترسیدند و دایی وقتی متوجه شد، مشتش را گره کرد و شعار مرگ بر شاه داد، مردم هم به دنبال او.

او یک سرباز برجسته و با تمام وجود عاشق امام رحمه الله علیه بود. زمانی که بنی صدر برای سوار شدن به بالگرد وارد محوطه چمن دانشگاه افسری شد و شعار «فرمانده کل قوا، خمینی روح خدا» را شنید، گفت: «دانشگاه افسری هم از دست رفت!.»

نامجو به عنوان فرمانده دانشگاه افسری، پشت تریبون رفت و پس از ذکر نام خدا با چشمانی اشکبار گفت: «هل من ناصر ینصرنی؟» این کلام او اشک از دیدگان همه جاری کرد. بلافاصله ادامه داد: «عزیزان! عراق تا پشت دروازه های اهواز رسیده است، ما احتیاج به نیرو داریم تا با این تجاوز مقابله کنیم.»

منبع:پایگاه اطلاع رسانی حوزه

پایگاه اطلاع رسانی هیات رزمندگان اسلام

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *