فرازی از وصیت نامه شهید مدافع حرم محمدرضا دهقان امیری

شهید محمدرضا دهقان امیری، در خانواده ای مذهبی در سال 1374 در تهران به دنیا آمد. حضوردر خانواده ای متدین و معتقد باعث شد تعصب و غیرت خاصی نسبت به اهل بیت علیهم السلام و سیدالشهدا علیه السلام پیدا کند. نمی توانست ببیند خواهر و مادرش در امنیت زندگی کنند اما حرم خواهر سیدالشهدا علیه السلام مورد حمله ی دشمنان و متجاوزان قرار بگیرد و به همین خاطر راهی سوریه شد. او از پایان دوره ابتدایی وارد بسیج شد و با پدر خود در مجالس مذهبی و هیئت های عزاداری و اردوهای راهیان نور شرکت می کرد. علاقه به معارف و تحصیلات خوزوی باعث شد رشته معارف را انتخاب کرده و در دانشگاه عالی شهید مطهری ادامه تحصیل دهد و دانشجوی سال سوم فقه و حقوق دانشگاه بود که عازم سوریه شد.

محمدرضا وصیت کرده بود او را در امامزاده علی اکبر علیه السلام چیذر دفن کند. از صفات بارز اخلاقی او می توان به خوش خلقی و خلوص نیت در انجام وظایف دینی و امور خیر اشاره کرد.

ایشان در بیست و یکم آبان ماه  94 به عنوان بسیجی تکاور راهی سوریه شد و همزمان با آخرین روزهای ماه محرم در نبرد با تروریست های تکفیری در حومه حلب طی عملیات محرم به شهادت رسید.

در قسمتی از وصیت نامه ی شهید دهقان امیری آمده است:

این حقیر از همه شما عزیزان تقاضای حلالیت دارم و تشکر می کنم از پدر و مادر عزیزتر از جانم که تمام تلاش خود را برای نشان دادن راه سعادت به فرزندانشان انجام دادند و این حقیر حتی نتوانستم قدر کوچکی از این فداکاری ها را پاسخ دهم.

از همه دوستان دانشگاه و مسجد و استادانم و مربیانم درخواست حلالیت دارم و اگر حقی بر گردن من دارید درگذرید.

صبر را سرلوحه کار خود قرار دهید و مطمئن باشید هر کس از این دنیا خواهد رفت و تنها کسی که باقی می ماند خداوند متعال است.

اگر دلتان گرفت یاد عاشورا کنید و مطمئن باشید غم شما از غم ام المصائب خانم زینب کبری علیه السلام کوچک تر است.

منبع: نوید شاهد