مسابقه معارفی 33

مسابقه معارفی 33

سی و سومین مسابقه معارفی پایگاه اطلاع رسانی هیات رزمندگان اسلام در آستانه هفته وحدت و به مناسبت میلاد با سعادت رسول مکرم اسلام حضرت محمد مصطفی صلی الله و علیه و آله و سلم و ولادت امام جعفر صادق علیه السلام در ایام فرخنده ماه ربیع الاول منتشر شد. علاقه مندان می توانند با پاسخ درست به سوالات برنده این دوره از مسابقه معارفی سایت هیات رزمندگان اسلام باشند.

به 5 نفر از افرادی که به تمام سوالات پاسخ درست بدهند به قید قرعه کارت هدیه 50 هزار تومانی اهداء می گردد.

«مهلت شرکت در مسابقه معارفی شماره 33 هیات رزمندگان اسلام تا 30 آبان ماه 1399 می باشد»

[gravityform id=”41″ title=”true” description=”true”]

مخاطبان گرامی:

پاسخ سوالات فوق را می توانید در متنی که در ذیل آورده شده است بیابید .

بسم الله الرحمن الرحیم

پاسخ به برخی نگرانی های اقتصادی در مورد فرزندآوری

سوم: تغییر سبک زندگی

باید پذیرفت در کنار گرانی و تورّم، سبک زندگی‌ ما هم عوض شده است، قناعت در زندگی ما کم شده، توقّعات ما در زندگی، بیش از اندازۀ نیاز شده است و برخی از چیزهایی که واقعاً از نیازهای اساسی یک زندگی نیست، وارد حلقۀ نیازها شده است. در گذشته، اگر خانواده‌ای توان خرید موکت یا زیلو را نداشت، خود را فقیر حساب می‌کرد. چندی بعد، نداشتن فرش، نشانۀ فقر شد و حالا اگر کسی مبلمان نداشته باشد، باید خود را فقیر بداند. بسیاری از خانواده‌ها، در گذشته هفته‌ای یک بار هم برنج نمی‌خوردند[1] و یکی دو ماه، یک بار هم پای مرغ به سفره‌شان باز نمی‌شد؛ امّا با وجود این، احساس فقر نکرده، بیمار هم نمی‌شدند. امروز اگر کسی هر روز برنج نخورد و هفته‌ای یکی دو بار مرغ روی سفرۀ خانه‌اش پرواز نکند، احساس فقر می‌کند؛ در حالی که هیچ پزشکی مصرف روزانۀ برنج و هفتگیِ مرغ را برای سلامت، اگر مُضر نداند، ضروری نمی‌داند. چه‌قدر خوب است پدر و مادرهایی که اکنون در حدود چهل سال دارند، سبد غذایی امروز خود را با سبد غذایی دیروزِ پدر و مادرشان مقایسه کنند و ببینند که چه اندازه قناعت ما کم شده است!

در سبک زندگی مدرن، مصرفِ بیشتر، فارغ از این که نیاز واقعی ما هست یا نه، نشانۀ خوش‌بختی است. در این سبک زندگی، کسانی که توانایی مصرف بیشتر را ندارند، از پرواز پرندۀ خوش‌بختی بر فراز خانه‌شان محروم‌اند.

اگر ما به زندگی، نگاه مصرف‌گرایانه داشته باشیم، هر اندازه هم که از نظر اقتصادی قوی شویم، پولمان را خرج مصرف بیشتر می‌کنیم، نه این که انگیزۀ بیشتری برای فرزندآوری پیدا کنیم. در این صورت، وقتی پول بیشتری به دست می‌آوریم، مدل خانه، فرش و موکت، مبلمان و وسایل برقی، دکوراسیون و ماشینمان را عوض می‌کنیم. این خاصیّت سبک زندگی مصرف‌گرایانه است.

برای یافتن یک راه مطمئن به سوی آینده، باید پاسخ این سؤال‌ها را یافت، وگر نه شاید آنچه پیدا کرده‌ای، بیراهه باشد، نه راه. ما فقرمان بیشتر شده یا قناعتمان کم شده؟ پولمان ته کشیده یا مصرفمان بالا رفته؟ پیچ و تاب زندگی زیاد شده یا توقّعاتمان پیچیده شده؟ رفاه با ما قهر کرده یا ما تعریفمان از رفاه، عوض شده؟ راه به دست آوردن ثروت را گم کرده‌ایم یا راه خرج کردن پول را بلد نیستیم؟

باز هم تکرار می‌کنیم که هیچ کدام از حرف‌هایی که زدیم، به معنای آن نیست که نباید کاری به وضعیّت اقتصادی جامعه داشت. مفهوم این حرف‌ها آن است که فکر نکنید اگر مشکلات اقتصادی حل شد، خانواده‌ها به سوی فرزندآوری بیشتر خواهند رفت. سبک زندگی را باید عوض کرد. در سبک زندگی مدرن، هر اندازه هم که انسان ثروتمند شود، تمایلش به فرزندآوری، بیشتر نمی‌شود.

چهارم: ایمان به گزاره‌های اقتصادی دینی

چرا ما باید این اندازه از مفاهیم و مبانی دینی خودمان فاصله بگیریم؟ واقعاً قدیمی‌ها اگر فرزندان بیشتری می‌آوردند، به این دلیل بود که پول بیشتری داشتند؟ یا این که اعتقادشان به رزّاقیت الهی بیشتر بود؟

بیایید اندکی در نگاه دین به مسائل اقتصادی، تفکّر کرده، آن را با نگاه خودمان به این مسائل، مقایسه کنیم و ببینیم تا چه اندازه میان این دو نگاه، فاصله وجود دارد؟

اگر ما به جهت ترس از مسائل اقتصادی از فرزنددار شدن، جلوگیری می‌کنیم، در صدر اسلام برخی فرزندانشان را از ترس فقر می‌کُشتند. درست است که میان جلوگیری کردن از فرزنددار شدن و کشتن فرزند، تفاوت بسیاری وجود دارد؛ امّا کار این دو دسته، یک منطق  دارد. خدای مهربان ما به کسانی که فرزندانشان را از ترس فقر می‌کُشتند، حرفی می‌زند که ما هم مخاطب آن هستیم:

<وَ لا تَقْتُلُوا أوْلادَکمْ مِنْ إِمْلاقٍ نَحْنُ نَرْزُقُکمْ وَ إِیّاهُمْ.[2]

و فرزندان خود را از بیم تنگدستی مکشید. ما شما و آنان را روزی می‌رسانیم>.

<وَ لا تَقْتُلُوا أوْلادَکمْ خَشْیةَ إِمْلاقٍ نَحْنُ نَرْزُقُهُمْ وَ إِیّاکمْ إِنَّ قَتْلَهُمْ کانَ خِطْأً کَبیراً.[3]

و از بیم تنگ‌دستی، فرزندان خود را مکُشید. ماییم که به آنها و شما روزی می‌بخشیم. آری! کشتن آنان، همواره خطایی بزرگ است>.

اهل بیت علیهم السلام هم به صراحت دربارۀ این دغدغه سخن گفته‌اند. بکر بن صالح می‌گوید:

در نامه‌ای به امام موسی کاظم علیه السلام نوشتم: پنج سال است که از آمدن فرزند، جلوگیری می‌کنم؛ چرا که همسرم از فرزنددار شدن، کراهت دارد و می‌گوید: از آن جا که ما فقیر هستیم، تربیت فرزندان برای ما سخت خواهد بود.

ایشان در پاسخم نوشت: «به دنبال فرزند باش که خداوند روزی‌ فرزندان را می‌دهد».[4]

[1]. غیر از استان‌های شمالی.

[2]. سورۀ انعام: 6، آیۀ 151.

[3]. سورۀ اسراء: 17، آیۀ 31.

[4]. «عَنْ بَکرِ بْنِ صَالِحٍ قَالَ: کتَبْتُ إِلَى أبِی الْحَسَنِ علیه السلام إنِّی اجْتَنَبْتُ طَلَبَ الْوَلَدِ مُنْذُ خَمْسِ سِنِینَ وَ ذَلِکَ أنَّ أهْلِی کرِهَتْ ذَلِکَ وَ قَالَتْ إِنَّهُ یَشْتَدُّ عَلَیَّ تَرْبِیتُهُمْ لِقِلَّةِ الشَّیْ‏ءِ فَمَا تَرَىٰ فَکتَبَ علیه السلام إِلَی: اُطْلُبِ الْوَلَدَ فَإِنَّ اللَّهَ عزوجل یَرْزُقُهُمْ»( الکافی، ج6، ص3).

پایگاه اطلاع رسانی هیات رزمندگان اسلام