قیام عاشورا یکی از اثر گذارترین و مهم ترین وقایع تاریخ اسلام است که در محرم سال 61 هجری قمری واقع شد.
در این قیام، سه امام بزرگوار حضور داشتند:
1. امام حسین (علیه السلام) که رهبری این قیام را بر عهده داشتند و در کربلا به شهادت رسیدند.
2. امام سجاد (علیه السلام) که به دلایلی نتوانستند در جنگ شرکت کنند و به خواست الاهی باقی ماندند تا امامت شیعیان را بر عهده بگیرند.
3. امام محمد باقر (علیه السلام) که بچه ای چهار ساله بودند.
در این جا به بیان نمونه هایی از دلایل حضور امام سجاد و فرزندش امام محمد باقر (علیه السلام) در کربلا می پردازیم.
الف. حضور امام سجاد (علیه السلام) در کربلا یکی از موضوعات مورد اتفاق مورخان بوده و کسی در این موضوع مخالفت نکرده است. امام سجاد (علیه السلام) از جمله کسانی بود که در به ثمر نشستن خون شهدای کربلا نقش ویژه ای داشت.
یکی از شواهد تاریخی حضور ایشان در کربلا، سخنان آن حضرت در مجلس یزید است.[1]
نیز راوی می گوید: در سال 61 هجرى وارد کوفه شدم و این مصادف بود با زمانى که علىّ بن الحسین (امام سجّاد) با زنان خانواده از (سفر جانسوز) کربلا باز مى گشتند».[2]
خود امام سجاد (علیه السلام) در مورد حضورش در قیام عاشورا می فرماید: «با امام حسین (علیه السلام) خارج شدیم… تا این که در روز شنبه، دهم محرم الحرام از سال 61 بعد از هجرت، بعد از نماز ظهر به صورت مظلومانه ای شهید شدند».[3]
ب. حضور امام باقر (علیه السلام)، نیز مورد قبول مورخان است؛ زیرا روایات بسیاری وجود دارد که ولادت آن امام را قبل از سال 61 دانسته اند، مانند: «امام باقر (علیه السلام) در سال 57 هجری در مدینه متولد شد».[4]
همچنین امام باقر در پاسخ به سؤال فردی که از آن حضرت می پرسد: آیا شما زمان امام حسین (علیه السلام) را درک کرده اید، امام فرمودند: بلی.[5]
امام باقر (علیه السلام) خود در مورد حضورش در کربلا، فرمودند: «جدم امام حسین (علیه السلام) کشته شدند، در حالی که من چهار ساله بودم و کشته شدن او را به یاد می آورم».[6]
بر اساس این دست از روایات، حضور امام باقر در کربلا هیچ گونه منع تاریخی نداشته، و از آن جایی که سن آن بزرگوار بسیار کم بوده، به طور طبیعی با خانواده خود زندگی می کرده و در سفر همراه آنها بوده، و چون سن بسیار کمی داشت؛ از این باب کمتر، کتاب های تاریخی به حضور آن امام در کربلا پرداختند.
[1] سیره اخلاقی امام سجاد (علیه السلام)، 2303 (سایت: 2411).
[2]. شیخ مفید، الأمالی، ص 321، انتشارات کنگره جهانى شیخ مفید، قم، 1413 ق.
[3]. مجلسى، محمد باقر، بحار الأنوار، ج 45، ص 90، مؤسسة الوفاء، بیروت، 1404 ق.
[4]. بحار الأنوار، ج 46، ص 212.
[5]. کلینى، الکافی، ج 4، ص 223، دار الکتب الإسلامیة، تهران، 1365 ش.
[6]. احمد بن أبى یعقوب، تاریخ یعقوبى، ج 2، ص 320، بیروت، دار صادر، بى تا.
بازدیدها: 122