امام عسکری علیه السلام: خشکسالی در سامرا و طلب باران

این وضع بر خلیفه ناگوار بود، پس به دنبال امام عسکری علیه ‏السلام فرستاد و آن گرامی را از زندان آوردند. خلیفه به امام عرض کرد: امت جدت را دریاب که گمراه شده ‏اند!

امام فرمود: از جاثلیق بخواه که فردا سه شنبه به صحرا بروند. خلیفه گفت: مردم باران نمی‏خواهند بنابراین به صحرا رفتن چه فایده ‏ای دارد؟

امام فرمود: برای آنکه انشاءالله شک و شبهه را برطرف سازم. خلیفه فرمان داد و پیشوای اسقفان همراه راهبان سه‏ شنبه به صحرا رفتند. امام علیه‏ السلام نیز در میان جمعیت عظیمی از مردم به صحرا آمدند. آنگاه مسیحیان و راهبان برای طلب باران دست به سوی آسمان برداشتند، آسمان ابری شد و باران آمد. امام فرمان داد دست راهب معینی را بگیرند و آنچه در میان انگشتان اوست بیرون آورند. در میان انگشتان او استخوان سیاه فامی از استخوان‏های آدمی یافتند، امام استخوان را گرفت و در پارچه ‏ای پیچید و به راهب فرمود: اینک طلب باران کن. راهب این بار هم دست به آسمان برداشت اما ابر کنار رفت و خورشید نمودار شد. مردم شگفت زده شدند. خلیفه از امام پرسید: این استخوان چیست؟

امام علیه ‏السلام فرمود: این استخوان پیامبری از پیامبران الهی است که از قبور برخی از پیامبران برداشته‏ اند و استخوان پیامبری ظاهر نمی‏شود جز آنکه باران می ‏آید. امام را تحسین کردند و استخوان را آزمودند.

دیدند همانطور است که امام می‏فرماید.