مولف والا مقام كتاب المراقبات كه به بيان اعمال سال و مهمترين و لازمترين آنها در اثر گرانسنگ خويش پرداختند در مقدمه آن دارند: «اي بنده! روزهاي زندگي از هنگام تولد تا زمان مرگ، مانند ايستگاههاي مسافرت تو به وطن اصليت ميباشد. همان جايي كه خلق شدهاي تا در آن ساكن شده و زندگي جاويد داشته باشي. تا در اين سفر فوايد زياد و كمالات انبوه و بيشماري را كه خرد خردمندان و دانش دانشمندان و تصور حكيمان، تمام آنها را نميتوانند بفهمند، بدست آوري». سراسر اين مقدمه حاوي نكات ارزندهاي است كه در دگرگوني انسان تاثير فراواني دارد. از اينرو مطالعه اين كتاب از سوي بزرگان همچون امام خميني توصيه شده است.
مرحوم آيت الله ميرزا جواد ملكي تبريزي نويسنده كتاب در ادامه ميفرمايند: «و اي نفس! بدان كه ميتواني نزديكي و رضايت او را در مدت يك روز بلكه در يك ساعت و يك لحظه بدست آوري؛ به شرط اينكه بداند نيت تو در ترك غير خدا و قصد ديدار او صادقانه و پاك است. زيرا او حاضر است نه غايب؛ رو آورنده است نه روگردان، و مشتاق است نه غير آن».
لحظات و ماهي كه در آن هستيم ماه ذيالقعده از ماههاي حرام است و روزهاي آن مراقبتهاي خاصي دارد و احترام آن بيش از ساير ماه هها است. روايت است «كسي كه سه روز از ماه حرام، پنجشنبه، جمعه و شنبه را روزه بگيرد خداوند عبادت يك سال را براي او مينويسد». بايد كوشيد در اين ماهها دل و بدن را بيشتر از ماههاي ديگر حفظ نمود. كاري برخلاف احكام الهي انجام نداد و از اتفاقاتي كه ناشي از قضاي اوست راضي بود.
در اين كتاب در بخش مراقبات اين ماه ميآيد: «اگر از شرافت رضايت او از تو اطلاع داشتي، در راه بدست آوردن آن، از بذل جان هم دريغ نميكردي».
در اهميت اين ماه سيد بن طاوس روايتي نقل مينمايند كه: ذيالقعده محل اجابت دعا است.
برخي روزهاي اين ماه داراي اعمال ويژهاي ميباشد كه در مفاتيح الجنان نيز آمده است. همچون: شب نيمه ماه، شب و روز بيست و پنجم كه روز «دحو الارض» است و يكي از آن چهار روزي ميباشد كه در تمام سال به فضيلت روزه ممتاز است.
توبه و استغفار در اين ماه فضيلت بسيار دارد. از رسول خدا صلى الله علیه وآله وسلم روایت شده است که در روز یکشنبه ماه ذىالقعده فرمود: مردم! کدامیک از شما مىخواهید توبه کنید؟ راوى مىگوید: گفتیم: رسول خدا! همه ما مىخواهیم توبه کنیم. حضرت فرمودند: غسل کرده، وضو گرفته و چهار رکعت نماز [دو تا دو ركعت] بهجا آورید. در هر رکعت یکبار «فاتحه الکتاب»، سهبار «قل هو الله احد» و یکبار «مُعوّذَتَین» [سوره فلق و ناس] بخوانید. آنگاه [پس از نماز] هفتاد بار استغفار [أستغفِرُ اللهَ ربّی و أتوبُ إلیه] نموده و در پایان «لا حَولَ ولا قُوَّةَ الّا بِالله» بگویید. سپس بگویید: یا عزیزُ! یا غفّارُ! إغفِر لى ذُنوبى و ذنوبَ جمیعِ المؤمنینَ و المؤمناتِ فإنّه لا یغفرُ الذنوبَ إلّا أنت. (اى عزیز! اى بسیار بخشاینده! گناهان من و گناهان تمام مردان و زنان مؤمن را ببخش که جز تو کسى گناهان را نمى بخشد.)
آنگاه فرمود: بندهاى از امت من چنین عملى را انجام نمى دهد، مگر اینکه از آسمان به او ندا مىرسد: بنده خدا! عمل را از نو شروع کن که توبهي تو قبول، و گناهانت بخشیده شد. فرشته دیگر از زیر عرش ندا مىکند: اى بنده! مبارک باد بر تو و بر خانواده و خاندانت. منادى دیگرى صدا مىزند: در روز قیامت، دشمنانت را از تو راضى مىنمایند. فرشته دیگرى ندا مىکند: اى بنده! با ایمان از دنیا مىروى. دینت از تو گرفته نشده و قبر تو وسیع و نورانى خواهد شد. منادى دیگرى صدا مىزند: پدر و مادر تو و خاندانت بخشیده شده و در دنیا و آخرت خوشرزق خواهى بود. جبرئیل ندا مىکند: من با فرشته مرگ پیش تو آمده و به او دستور مىدهم که با تو خوشرفتار بوده، بهخاطر مرگ آسیبى به تو نرسانیده و بهنرمى روح را از بدنت خارج نماید. گفتیم: رسول خدا! اگر کسى در زمان دیگرى چنین بگوید، چطور؟ فرمودند: چیزهایى را که گفتم براى او نیز خواهد بود. جبرئیل این مطالب را در شب معراج به من گفت».
اميد است ياران همت گمارده و اين فرصت را غنيمت شماريم كه شايد ديگر تكرار نشود و در كنار كسب و حفظ فضايل اعمال اين ماه و بهخصوص نماز پر فضيلت روز يكشنبه آن، براي همه مومنين و بهويژه براي فرج امام عصر دعا نماييم و ديگران را در اقامه اين نماز يادآور باشيم كه به بيان حضرت آيت الله بهجت: «راه خلاص از گرفتاريها منحصر است به دعا کردن در خلوات برای فرج ولیّ عصر؛ نه دعای همیشگی و لقلقهي زبان و صِرف گفتن «عجِّل فرجه»؛ بلکه دعای با خلوص و صدق نیّت و همراه با توبه»(در محضر بهجت:2/347) كه اين نماز چه خوب راهي براي بازگشت و توبه است.
بازدیدها: 132