خلاصه پرسش:
بر اساس روایات هر روز چند فرشته، کعبه، قبر پیامبر(صلی الله علیه و آله) و امام حسین(علیه السلام) را زیارت میکند؟
پرسش:
طبق روایات اسلامی هر روز چه تعداد از ملائکه، کعبه، قبر پیامبر و قبر امام حسین را زیارت میکنند؟
پاسخ اجمالی:
با توجه به روایات و آموزههای دینی اجمالاً میدانیم که فرشتگان در مکانهای مقدس رفت و آمد دارند. اما تعداد دقیق آنها را فقط خداوند متعال میداند، هر چند در روایات، عددهایی ذکر شده است، اما نمیتوان صد در صد حکم کرد تعداد فرشتگان زائر قبور امامان و خانه خدا منحصر در همین اعداد هستند. ای بسا ممکن است امامان معصوم(علیه السلام) در مقام بیان تعداد تمامی فرشتگان زائر قبر پیامبر(صلی الله علیه و آله) یا امام حسین(علیه السلام) و… نبوده باشند، بلکه در صدد بیان عظمت صاحبان قبور و… باشند که یکی از مصادیق عظمت و منزلت آنان را زیارت فرشتگان ذکر نموده باشند و به برخی از اعداد برای فهماندن کثرت و زیادی نیز اشاره کرده باشند.
هر چند ممکن است دانستن تعداد فرشتگان زائر بر خانه خدا و قبور معصومان (علیه السلام) فایده چندانی نداشته باشد اما از باب تبرک به برخی از روایات که پیرامون مسئله مورد سؤال وارد شده اند اشاره میکنیم:
امام صادق (علیه السلام) فرمودند: «هیچکدام از مخلوقات خداوند بیشتر از فرشتگان نیستند. و همانا در هر شب هفتاد هزار فرشته از آسمان پایین آمده و تمامى شب خانه کعبه را طواف مىکنند و هنگام طلوع فجر بر سر قبر پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) آمده، سپس بر سر قبر امام علی، امام حسن و امام حسین(علیه السلام) آمده و به همگی سلام میکنند. آنگاه قبل از طلوع خورشید به سوى آسمان باز مىگردند. سپس فرشتگان روز که هفتاد هزار فرشته هستند، پایین آمده و تمامى روز خانه کعبه را طواف مىنمایند. و هنگامى که غروب آفتاب نزدیک شد، سر قبر رسول خدا(صلی الله علیه و آله) و بعد بر سر قبر امام علی، امام حسن و امام حسین(علیه السلام) آمده به همه سلام میکنند و قبل از غروب خورشید به آسمان باز مىگردند.[1]
البته در خصوص زیارت قبر امام حسین(علیه السلام) توسط فرشتگان و گریه فرشتگان بر آنجناب روایات متعددی وارد شده است که از مجموع آنها به دست میآید: «فرشتگان موکل بر قبر امام حسین از جهت عدد به دو گروه چهار هزار نفری و یک گروه هفتاد هزار نفری تقسیم میشوند».
گروه چهار هزار نفری، از طلوع صبح تا زوال آفتاب (وقت ظهر) بر آن جناب میگریند و وقتى ظهر مىشود چهار هزار فرشته دیگر به زمین فرود آمده و این چهار هزار نفر به آسمان میروند و فرشتگان به زمین آمده پیوسته مى گریند تا صبح طلوع کند.[2]
مأموریت این گروه از فرشتگان این است که: «هر گاه کسی به زیارت امام حسین(علیه السلام) بیاید به استقبالش آمده و بعد او را مشایعت کرده تا به اهل خود برسند و اگر مریض شود او را عیادت کرده و هنگامى که از دنیا رود بر سر جنازهاش حاضر شده بر او نماز میخوانند و تا قیامت برایش طلب آمرزش و رحمت مىنمایند.[3] در برخی از روایات نیز وارد شده که در بین این گروه چهار هزار نفری، فرشتهای است که نامش منصور است او وظیفه استقبال و مشایعت و حضور در تشییع جنازه و… را برای زائر امام حسین(علیه السلام) به عهده دارد.[4]
گروه هفتاد هزار نفری نیز علاوه بر گریه بر امام حسین(علیه السلام) دو کار انجام میدهند. یک اینکه نزد قبر آنجناب نماز مىگذارند؛ یک نماز ایشان معادل هزار نماز انسانها بوده و ثواب نماز آنها براى کسى است که قبر آنحضرت را زیارت کند.[5]
دیگر اینکه هر روز بر آنحضرت، صلوات فرستاده و برای او طلب رحمت مىکنند تا ظهور حضرت صاحب الزمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف).[6]
پس با استناد به روایات میتوان گفت هر شبانه روز هفتاد هزار فرشته و ملائکه، خانه خدا و قبر شریف پیامبر اسلام(صلی الله علیه و آله) و امام حسین(علیه السلام) را زیارت میکنند ولی علاوه بر این هفتاد هزار نفر، چهار هزار فرشته دیگر موکل بر قبر امام حسین(علیه السلام) هستند که علاوه بر زیارت قبر آنحضرت و گریه برای او خدمتگذار معنوی زائران امام حسین(علیه السلام) هستند.
هر چند ممکن است دانستن تعداد فرشتگان زائر بر خانه خدا و قبور معصومان (علیه السلام) فایده چندانی نداشته باشد اما از باب تبرک به برخی از روایات که پیرامون مسئله مورد سؤال وارد شده اند اشاره میکنیم:
امام صادق (علیه السلام) فرمودند: «هیچکدام از مخلوقات خداوند بیشتر از فرشتگان نیستند. و همانا در هر شب هفتاد هزار فرشته از آسمان پایین آمده و تمامى شب خانه کعبه را طواف مىکنند و هنگام طلوع فجر بر سر قبر پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) آمده، سپس بر سر قبر امام علی، امام حسن و امام حسین(علیه السلام) آمده و به همگی سلام میکنند. آنگاه قبل از طلوع خورشید به سوى آسمان باز مىگردند. سپس فرشتگان روز که هفتاد هزار فرشته هستند، پایین آمده و تمامى روز خانه کعبه را طواف مىنمایند. و هنگامى که غروب آفتاب نزدیک شد، سر قبر رسول خدا(صلی الله علیه و آله) و بعد بر سر قبر امام علی، امام حسن و امام حسین(علیه السلام) آمده به همه سلام میکنند و قبل از غروب خورشید به آسمان باز مىگردند.[1]
البته در خصوص زیارت قبر امام حسین(علیه السلام) توسط فرشتگان و گریه فرشتگان بر آنجناب روایات متعددی وارد شده است که از مجموع آنها به دست میآید: «فرشتگان موکل بر قبر امام حسین از جهت عدد به دو گروه چهار هزار نفری و یک گروه هفتاد هزار نفری تقسیم میشوند».
گروه چهار هزار نفری، از طلوع صبح تا زوال آفتاب (وقت ظهر) بر آن جناب میگریند و وقتى ظهر مىشود چهار هزار فرشته دیگر به زمین فرود آمده و این چهار هزار نفر به آسمان میروند و فرشتگان به زمین آمده پیوسته مى گریند تا صبح طلوع کند.[2]
مأموریت این گروه از فرشتگان این است که: «هر گاه کسی به زیارت امام حسین(علیه السلام) بیاید به استقبالش آمده و بعد او را مشایعت کرده تا به اهل خود برسند و اگر مریض شود او را عیادت کرده و هنگامى که از دنیا رود بر سر جنازهاش حاضر شده بر او نماز میخوانند و تا قیامت برایش طلب آمرزش و رحمت مىنمایند.[3] در برخی از روایات نیز وارد شده که در بین این گروه چهار هزار نفری، فرشتهای است که نامش منصور است او وظیفه استقبال و مشایعت و حضور در تشییع جنازه و… را برای زائر امام حسین(علیه السلام) به عهده دارد.[4]
گروه هفتاد هزار نفری نیز علاوه بر گریه بر امام حسین(علیه السلام) دو کار انجام میدهند. یک اینکه نزد قبر آنجناب نماز مىگذارند؛ یک نماز ایشان معادل هزار نماز انسانها بوده و ثواب نماز آنها براى کسى است که قبر آنحضرت را زیارت کند.[5]
دیگر اینکه هر روز بر آنحضرت، صلوات فرستاده و برای او طلب رحمت مىکنند تا ظهور حضرت صاحب الزمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف).[6]
پس با استناد به روایات میتوان گفت هر شبانه روز هفتاد هزار فرشته و ملائکه، خانه خدا و قبر شریف پیامبر اسلام(صلی الله علیه و آله) و امام حسین(علیه السلام) را زیارت میکنند ولی علاوه بر این هفتاد هزار نفر، چهار هزار فرشته دیگر موکل بر قبر امام حسین(علیه السلام) هستند که علاوه بر زیارت قبر آنحضرت و گریه برای او خدمتگذار معنوی زائران امام حسین(علیه السلام) هستند.
[1]. ابن بابویه، محمد بن على، ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، النص، ص 96، دار الشریف الرضی للنشر، قم، چاپ دوم، 1406 ق.
[2]. ابن قولویه، جعفر بن محمد، کامل الزیارات، محقق، مصحح، امینى، عبد الحسین، ص 85، دار المرتضویة، نجف اشرف، چاپ اول، 1356 ش.
[3]. کلینى، محمد بن یعقوب، کافی، محقق، مصحح، غفارى، على اکبر، آخوندى، محمد، ج 4، ص 581 – 582، دار الکتب الإسلامیة، تهران، چاپ چهارم، 1407 ق؛ ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، النص، ص 88.
[4]. همان، ص 87.
[5]. کامل الزیارات، ص 86.
[6]. همان، ص 84.
منبع: اسلام کوئست
بازدیدها: 217