امام صادق علیه السلام دربارۀ پاداش کسی که در هوای گرم همچنان بر ارادۀ خود استوار میماند و روزه میگیرد، میفرماید:
«مَنْ صَامَ لِلَّهِ عَزَّوَجَلَّ یَوْماً فِی شِدَّةِ الْحَرِّ فَأصَابَهُ ظَمَأٌ وَکَّلَ اللَّهُ بِهِ ألْفَ مَلَکٍ یَمْسَحُونَ وَجْهَهُ وَ یُبَشِّرُونَهُ حَتَّی إِذَا أفْطَرَ قَالَ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ لَهُ مَا أطْیَبَ رِیحَکَ وَ رَوْحَکَ مَلَائِکَتِی اشْهَدُوا أنِّی قَدْ غَفَرْتُ لَه»؛
هر کس که در روز گرم (تابستان) برای رضای خدا روزه بگیرد و دچار تشنگی شود، خداوند بزرگ هزار ملک را میگمارد تا چهره او را نوازش دهند و او را (به سعادت دنیا و آخرت) بشارت دهند. هنگامی که روزهدار افطار کرد خداوند بزرگ خطاب به او میفرماید: چقدر بوی خوبی میدهی و چه روح و نفس پاکی داری، بعد میفرماید: ملائکۀ من شاهد باشید که او را بخشیدم.
(الکافی، ج۴، ص۶۴، ح۸/ بحارالانوار، ج۹۳، ص۲۴۷)
بازدیدها: 139