قناعت و راضی بودن به داشته ها فارغ از حرص و طمع از صفات پسندیده در آموزه های اسلامی است تا جایی که ائمه معصوم (علیه السلام) هم نسبت به آن توصیه کرده و هم در روایات برکات و ثمرات آن را بیان کرده اند.
چنان که امیرمومنان امام علی (علیه السلام) می فرمایند: «خوشا به حال کسى که به یاد قیامت و روز بازگشت باشد و براى حساب کار کند و به اندازه خویش در باب روزى قناعت ورزد و از حضرت حق راضى و خشنود باشد.»
ایشان همچنین فرموده اند: «شاکرترین مردم قانعترین آنان و ناسپاسترینشان نسبت به نعمتها طمع کارترین آنها است.»
پیامبر اکرم (ص) می فرمایند: «هر که خواهد بی نیازترین مردم باشد باید بدانچه در دست خدا است پشت گرمتر باشد از آنچه در دست دیگران است.»
امام صادق (علیه السلام) در تمجید از روحیه قناعت می فرمایند: «هر که از خدا به معاش کم راضی باشد، خدا از او به کردار کم راضی است.»
همچنین حضرت صادق (علیه السلام) در حدیثی نسبتا طولانی فرموده اند: «اگر شخص قانع سوگند یاد کند که دنیا و آخرت را مالک شده است؛ البته خداوند عزیز سخن او را تصدیق کرده و سوگند او را امضاء و تصحیح خواهد فرمود، زیرا مقام قناعت بسیار بزرگ و مهم است. و چگونه مىتوان به قسمت پروردگار متعال راضى نشد، در صورتى که خدا مىفرماید: «معیشت دنیوى مردم را در میان آنان قسمت کردهایم.»
پس کسى که ایمان داشته و پروردگار جهان را تصدیق کند به آنچه خواسته و براى آنچه خواسته است، و غفلت را از خود دور کرده، و به مقام ربوبیت و مربى و مدبر بودن او یقین پیدا کند، البته قسمتها را از خدا دانسته و بدون توجه به اسباب و وسائل ظاهرى متوجه پروردگار متعال مىشود. و کسى که به قسمت و داده خدا راضى و قانع شد؛ از فکر و غصه و زحمت نجات پیدا کرده و راحت مىشود، و هر چه قناعت کمتر باشد؛ حرص و طمع بیشتر شده و زحمت و ناراحتى و فکر افزونتر خواهد شد.»
همچنین حضرت ثامن الحجج (علیه السلام) در این باره فرموده اند: «هر که را جز روزی بسیار قانع نکند، جز کردار بسیارش بس نباشد و هر که را روزی اندک بس است، کردار اندک هم بس باشد.»
منبع : قدس
بازدیدها: 227