دعای پیامبر پس از مجروح شدن در جنگ احد

قاضى عیاض در کتاب الشّفاء روایت کرده که در جنگ احد دندانهاى جلو دهان پیامبر صلی الله علیه و اله و سلم شکست، و صورتش شکاف برداشت، اصحاب آن بزرگوار، بسیار ناراحت شدند و از آنحضرت خواستند که دشمن را نفرین کند.

پیامبر صلی الله علیه و اله و سلم به آنها فرمود:

انّى لم ابعث لعّانا و لکنّى بعثت داعیا و رحمه.

سپس بجاى نفرین، چنین دعا کرد:

اللّهمّ اهد قومى فانّهم لا یعلمون.

و به روایت دیگر، عمر بن خطاب به پیامبر صلی الله علیه و اله و سلم عرض کرد: پدر و مادرم بفدایت اى رسول خدا، نوح (ع) بر قوم خود نفرین کرد و گفت:

رَبِّ لا تَذَرْ عَلَى الْأَرْضِ مِنَ الْکافِرِینَ دَیَّاراً.

 «پروردگارا در روى زمین احدى از کافران را زنده مگذار». (نوح- ۲۶).

اگر تو ما را نفرین کنى همه ما به هلاکت مى‏رسیم، اینک ببین که بر پشت‏ شما لطمه وارد شده و صورتت مجروح گشته و دندانهایت شکسته شده، در عین حال بجاى نفرین، براى دشمن دعا مى ‏کنى و مى ‏گوئى: «خدایا قوم مرا هدایت کن زیرا ناآگاه هستند».

قاضى عیاض پس از نقل این مطلب مى‏ گوید: به این شیوه پیامبر صلی الله علیه و اله و سلم که جامع ارزشهاى اخلاقى و درجات عالى نیکوکارى و حسن خلق و بزرگوارى و درجه عالى صبر و استقامت و حلم است، خوب دقت کن، تا آنجا که به سکوت و بردبارى اکتفا نشده بلکه آن حضرت دشمنان را مورد لطف قرار داده و براى آنها دعا کرده است، و با تعبیر «قومى» (قوم من) علت محبّت خود نسبت به آنها را آشکار نموده است، و سپس از جانب آنها معذرت خواسته که آنها ناآگاه هستند.

پایگاه اطلاع رسانی هیات رزمندگان اسلام