مبانی قرآنی بیانیۀ گام دوم انقلاب – قسمت نهم – تقویت ایمان
توجه به بايدهای پيش رو
باید بدانیم دشمنان ما برای ما مشکلات جان فرسا ایجاد کرده و خواهند کرد که باید از آن عبور کرد. همانگونه که برای انبیاء از طرف دشمنان این مشکلات پیش می آمد.
و چه بسیار پیامبرانى كه همراه آنان خداپرستان بسیارى جنگیدند، پس براى آنچه در راه خدا به آنان رسید، نه سستى كردند و نه ناتوان شدند و تن به ذلّت ندادند و خداوند صابران را دوست دارد.
آری تاریخ انبیا همواره همراه با مبارزه بوده است. باید از آنان درس بگیریم و نباید مشكلات، عامل سستى و ضعف شود، بلكه باید عامل حركت و تلاش جدیدى گردد. مشكلات و ناملایمات، مردان خدا را وادار به تسلیم نمى كند.آری رزمندگانِ بصیر، نه از درون روحیّه خود را مى بازند «فَمَا وَهَنُواْ» و نه توان رزمی خود را از دست می دهند «وَ مَا ضَعُفُواْ» و نه در اثر ناملایمات تسلیم مى شوند. «وَ مَا اسْتَكَانُواْ»
باید خود را آماده عبور از گردنه ها کنیم. در حدیث می خوانیم کسانی که ما اهل بیت را دوست دارند، خود را برای زندگی ساده و زاهدانه آماده کنند. «مَنْ أَحَبَّنَا أَهْلَ الْبَيْتِ فَلْيَسْتَعِدَّ لِلْفَقْرِ جِلْبَابا»
مرفهان بی درد نمی توانند بازویی برای انقلاب حضرت مهدی باشند و برای آن تمدن بزرگ نقش آفرین باشند.
باید نگاه ها، روحیه ها ، عمل ها، همت ها، هوشیاری ها، ابتکارها، عبرت گیری ها، صداقت ها و صراحت ها و اقتدارها، انقلابی، جهادی، جهانی، در راستای نجات خود، استقلال خود و نجات مظلومین جهان باشد. با این صفات می توان طرح تمدن اسلامی را پایه ریزی کرد. ممکن است در اولین نگاه، به وجود آوردن چنین جامعه ای سخت باشد، ولی قرآن می فرماید: با ایمان همه کار می توان کرد و می فرماید: «وَ لاَ تَهِنُوا وَ لاَ تَحْزَنُوا وَ أَنتُمُ الأَعْلَوْنَ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ» و اگر مؤمن هستید، سستى نكنید و غمگین مباشید كه شما برترید.
در جنگ احد، به خاطر عدم اطاعت از فرماندهى، بر قواى اسلام شكست وارد شد، مسلمانان روحیّه خود را از دست دادند، این آیه نازل شد كه مبادا با شكست خود را ببازید، بلكه با تقویت ایمان خود را تقویت كنید كه در این صورت برترى با شماست. آری در سایه ى ایمان ، مى توان بر همه جهان غالب شد. «أَنتُمُ الأَعْلَوْنَ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ»
گرچه در جهان بینى مادّى، عامل پیروزى سلاح و تجهیزات است، ولى در بینش الهى، عامل پیروزى ایمان است. «إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ»
اگر (در جنگ اُحُد) به شما جراحتى مى رسد، پس قطعاً به گروه كفّار نیز (در جنگ بدر) زخمى همانند آن رسیده است. و ما روزها (ى شكست و پیروزى) را در میان مردم تقسیم مى كنیم تا خداوند (با امتحان) كسانى را كه ایمان آورده اند، معلوم كند و از شما گواهانى (بر دیگران) بگیرد و خداوند ستمگران را دوست نمى دارد. (گرچه گاهى به ظاهر پیروز شوند).
این آیه ضمن دلدارى به مسلمانان، واقعیّتى را بیان مى كند، كه اگر شما به منظور حقّ و براى هدفى الهى متحمّل ضرر جانى شده اید، دشمنان شما نیز كشته و مجروح داده اند. اگر شما امروز در اُحُد پیروز نشده اید، دشمنان شما نیز دیروز در بدر شكست خورده اند، پس در سختى ها بردبار باشید.
امام صادق علیه السّلام درباره ى این آیه فرمودند: «از روزى كه خداوند آدم را آفرید، قدرت و حكومت خدایى و شیطانى در تعارض با یكدیگر بوده اند، امّا دولت كامل الهى با ظهور حضرت قائم علیه السّلام تحقّق مى یابد». (تفسیر عیّاشی)
آیه بعد می فرماید: «وَ لِيُمَحِّصَ اللّهُ الَّذِينَ آمَنُواْ وَ يَمْحَقَ الْكَافِرِينَ» و (فراز ونشیب هاى جنگ براى آن است) تا خداوند افراد مؤمن را پاك و خالص، و كافران را (به تدریج) محو و نابود گرداند. گویا خدا مى خواست نقاط ضعف مسلمانان را با شكست در جنگ احد به آنان نشان دهد تا به فكر اصلاح و جبران نقایص بیفتند و براى حركت هاى بعدى آمادگى لازم را داشته باشند. آری گاهى شكست هاى سازنده و بیدارگر، از پیروزى هاى غافلانه و بدون عمق مطلوب تر است.
عدالت نسبی (نه عدالت مورد انتظار)
ممکن است هر کمالی در جایی مطلوب و در مورد دیگری نقص باشد. مثلاً بخشش ممکن است در موردی خوب و در مورد دیگری خوب نباشد. ولی عدالت کمالی است که نسبت به هر چیز و در همه جا کمال است، حتی نسبت به دشمن! به ما اجازه نمی دهند که از مرز عدالت خارج شویم. قرآن می فرماید: «لِيَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ» بعثت انبیاء برای آن است که مردم بر اساس عدالت به پا خیزند.
عدالت در همه ی زمان ها و زمین ها فریضه ای است که بر عهده همه ی مردم و به خصوص حاکمان است. ناگفته پیداست، برای تحقق عدالت باید با هر نوع فساد اقتصادی، اخلاقی و سیاسی، و زمینه های رشد بی عدالتی و تبعیض ها در توزیع منابع عمومی و میدان دادن به ویژه خواری و مدارا با فریب گران اقتصادی مبارزه کرد.
البته این عدالت نیاز به تشکیلاتی دارد، که نیاز به افرادی کارآمد، تیزبین، قاطع، با ایمان ، جهادگر، دست ودل پاک، منیع الطبع، مصون از وسوسه های گوناگون دارد. وگرنه بی عدالتی های درونی، به بی عدالتی های بیرونی تبدیل شده و اصل مقبولیت و مشروعیت نظام را متزلزل می کند.
ناگفته پیداست که اجرای عدالت نیاز به برنامه های کوتاه مدت، میان مدت و جامع دارد. هم باید از تشکیل نطفه ی فساد در هر دستگاه پیشگیری شود و هم باید اگر نطفه منعقد شد، و راه فساد و تبعیض برای ویژه خواران و فریبکاران اقتصادی باز شد، عاقلانه و مسئولانه و جهادی، با تدبیر مبارزه کرد و از تبلیغات و ارعاب ها و جنگ روانی نهراسید. آری قوى ترین اهرم در برابر تهدیدات دشمن، ایمان و توكّل به خداست. مؤمن وقتى در گرداب بلا قرار مى گیرد، توكّل و اتصال خود را با خدا بیشتر مى كند.
قرآن در ستایش گروهی می فرماید: همین که به آنان گفته می شد، بى شك مردم (كافر مكّه) بر ضدّ شما گرد آمده (و بسیج شده) اند، پس از آنان بترسید، (آنها به جاى ترس) بر ایمانشان بیافزود «الَّذِينَ قَالَ لَهُمُ النَّاسُ إِنَّ النَّاسَ قَدْ جَمَعُواْ لَكُمْ فَاخْشَوْهُمْ فَزَادَهُمْ إِيمَاناً».
چه بسا، به خاطر اجتناب از زیان مادی دشمن، به خاطر ارعاب و عقب نشینی، گرفتار ذلّتی می شویم، که زیان معنوی مهم تری است. آنچه مهم است، حفظ عزّت کشور و ملت به صورتی حکیمانه، مصلحت جویانه از موضع انقلابی است. آری عقب نشینی یعنی زانوزدن در برابر دشمن و بوسه بر پنجه ی گرگ است. مؤمن اگر گرفتار حرص و لقمه ی حرام شد و با این صفت مسئولیتی را گرفت، هرگز مسئولیت او مشروع نخواهد بود.
بلای مهم، ضعف مدیریتی بعضی مسئولین و غفلت آنان از ظرفیت های کم نظیر طبیعی و انسانی و بی توجّهی به شعارهای انقلاب است.
و قطعاً خداوند وعده ى خود را (مبنى بر پیروزى شما در جنگ احد) محقّق گرداند، زیرا كه دشمن را با خواست او مى كشتید، تا آنكه سست شدید و در كار (جنگ و تقسیم غنائم) به نزاع پرداختید و از (دستور پیامبر) نافرمانى كردید، با آنكه خداوند (پیروزى و) آنچه را (از غنائم) كه محبوب شما بود به شما نشان داده بود. برخى از شما خواهان دنیایند (و غنائم جنگى،) و برخى خواهان آخرت (و شهادت در راه خدا). پس آنگاه خداوند شما را از (تعقیب) آنان منصرف ساخت (و پیروزى شما به شكست انجامید،) تا شما را بیازماید، ولى از (خطاى) شما درگذشت و همانا خداوند نسبت به مؤمنان، صاحب فضل و بخشش است.
در سال دوم هجرى كه مسلمانان در جنگ بدر پیروز شدند، خداوند وعده داد كه در جنگ هاى آینده نیز پیروز مى شوند. در سال بعد كه جنگ احد واقع شد، پیامبر صلّى الله علیه و آله پنجاه نفر مسلّح را براى حفاظت از درّه ها و كوه ها نصب كرد. چون جنگ شروع شد، در آغاز مسلمانان حمله كرده و نفس دشمن را گرفته و آنها را شكست دادند، اما متأسّفانه در بین آن پنجاه نفر كه مسئول حفاظت از كوه بودند، اختلاف شد، عدّه اى گفتند: پیروزى ما قطعى است، پس به سراغ جمع غنائم برویم و عدّه ى كمى همچنان سنگرها را حفظ كردند.
دشمنِ شكست خورده، از همان منطقه اى كه بدون محافظ مانده بود حمله كرد و این بار مسلمانان ضربه ى سنگینى خوردند و شهداى بسیارى دادند، تا آنجا كه جان پیامبر در معرض خطر قرار گرفت و بسیارى از مسلمانان پا به فرار گذاشتند. پس از پایان جنگ، مسلمانان از پیامبر صلّى الله علیه و آله انتقاد مى كردند كه مگر خدا به ما وعده ى پیروزى نداده بود، پس چرا شكست خوردیم؟ این آیه پاسخ مى دهد كه وعده ى خدا راست و درست بود، ولى سستى و نزاع و نافرمانى، عاملِ شكست شما شد.
آری معناى تحقّق وعده هاى خدا، نادیده گرفتن سنّت هاى الهى نیست. نصرت خداوند تا زمانى است كه شما به وظیفه عمل كنید.«وَ لَقَدْ صَدَقَكُمُ اللّهُ وَعْدَهُ إِذْ تَحُسُّونَهُم بِإِذْنِهِ حَتَّى إِذَا فَشِلْتُمْ وَ تَنَازَعْتُمْ»
و افراد براى هدف هاى متفاوت جنگ مى كنند. بعضى براى دنیا مى جنگند و بعضى براى آخرت.«مِنكُم مَّن يُرِيدُ الدُّنْيَا وَ مِنكُم مَّن يُرِيدُ الآخِرَةَ»
البته عامل شكست هاى بیرونى، درونى است. شما در درون سست و نافرمان شدید، لذا در بیرون شکست خوردید. «فَشِلْتُمْ … صَرَفَكُمْ عَنْهُمْ»
ما اگر به الگوی مقاومت و بیداری اسلامی و شکست سیاسی آمریکا در منطقه و زمین گیر شدن همکاران خائن آمریکا و گسترش حضور قدرتمندانه سیاسی خود پی ببریم، و از تجربیات گذشته درس بگیریم، و به وسوسه های مالی و مقامی و تهدیدها بی اهمیت باشیم، و به جهاد علمی جوانان توجه داشته باشیم، و بدانیم دشمن در حال احتضار است، هرگز خود را نخواهیم باخت.
… ادامه دارد.
پایگاه اطّلاع رسانی هیات رزمندگان اسلام
بازدیدها: 188