پایگاه اطلاع رسانی هیات رزمندگان اسلام هیات رزمندگان اسلام , سایت هیات رزمندگان اسلام , پایگاه اطلاع رسانی هیات رزمندگان اسلام , هیات , سایت هیات , هیئت رزمندگان , هیئت رزمندگان اسلام
پس از رحلت رسول اکرم صلى الله علیه و آله، یاران و اصحاب آن حضرت، به جمع آورى آیات قرآن اقدام کردند.
حضرت على علیه السلام ـ که از همه یاران پیامبر صلى الله علیه و آله به خصوصیات تنزیل و تأویل قرآن آگاه تر بود ـ پیش از همه به این کار اقدام کرد و به مردم عرضه کرد؛ لکن به دلایلى مورد استقبال و پذیرش دستگاه رسمى خلافت واقع نشد. امام على علیه السلام آن را به خانه برگرداند و بنا بر روایتى فرمود: «از این پس هرگز آن را نخواهید دید». آن مصحف پس از امام علیه السلام، نزد فرزندان و امامان معصوم علیهم السلام باقى ماند.
گفتنى است قرآن ها یا نسخه هایى از قرآن ـ که منسوب به امام على بن ابى طالب است و در بعضى از موزه ها و کتابخانه ها موجود است ـ نمى تواند از نظر تاریخى و شواهد و قراین به طور حتمى، متعلق به آن حضرت باشد.
ویژگى هاى مصحف حضرت على علیه السلام :
علیه السلام، نسبت به دیگر مصحف ها، از امتیازات فراوانى برخوردار بود؛ از جمله:
۱٫ بنا بر گفته برخى صاحب نظران، مصحف امام على علیه السلام براساس ترتیب نزول، تنظیم شده بود.[۱]
۲٫ مصحف آن حضرت، مطابق با قرائت پیامبر صلى الله علیه و آله بود و اختلاف قرائت در آن راه نداشت.
۳٫ مشتمل بر اسباب و مکان هاى نزول آیات و نام اشخاصى بود که آیات در شأن آنان نازل گشته بود.
۴٫ جوانب کلى و تأویل آیات در این مصحف روشن شده بود.[۲]
بنابراین مصحف امام على علیه السلام، قرآن دیگرى یا مشتمل بر آیاتى غیر از آنچه در قرآن هاى موجود است، نیست. تفاوت عمده آن در ترتیب و اشتمال بر توضیحات و اطلاعات جانبى (مانند شأن نزول و…) است که در فهم قرآن، تأثیر به سزایى دارد. خود آن حضرت نیز فرمود: «لقد جئتهم بالکتاب مشتملاً على التنزیل و التأویل»[۳]؛ «من قرآن را همراه با توضیحات مربوط به نزول و تأویل آن عرضه کردم».
و نیز فرمود: «آیه اى بر پیامبر صلى الله علیه و آله نازل نشد، مگر آنکه بر من خوانده و املا فرمود و من آن را با خط خود نوشتم و نیز تفسیر و تأویل، ناسخ و منسوخ و محکم و متشابه هر آیه را به من آموخت و مرا دعا فرمود تا خداوند فهم و حفظ آن را به من مرحمت فرماید. از آن روز تا به حال، هیچ آیه اى را فراموش نکرده ام و هیچ دانش و شناختى را که پیامبر صلى الله علیه و آله وسلم به من آموخته و من آن را نوشته ام، از دست نداده ام»[۴].
پی نوشت ها
[۱]. سیوطى، الاتقان، ج ۱، ص ۱۸۳، نوع ۱۸٫
[۲]. ر.ک:
الف. جوان آراسته، حسین، درسنامه علوم قرآن، ص ۱۶۳؛
ب. فصلنامه بینات، ش ۲۸، ص ۱۸۴؛
ج. رامیار، محمود، تاریخ قرآن، ص [۴]۵٫
[۳]. بلاغى، محمدجواد، آلاء الرحمان، طبع نجف، ج ۱، ص ۲۵۷٫
[۴]. تفسیر برهان، ج ۱، ص ۱۶، شماره ۱۴ ؛ ق معرفت، محمد هادى، تاریخ قرآن، ص ۸۶٫
هیات رزمندگان اسلام
بازدیدها: 132
