مهدویت در قرآن – قسمت ۳۳ – آیه ۶۹ سوره نسا

خانه / انتظار و مهدویت / مهدویت در قرآن – قسمت ۳۳ – آیه ۶۹ سوره نسا

مهدویت در قرآن – قسمت ۳۳ – آیه ۶۹ سوره نسا

مهدویت در قرآن – قسمت ۳۳ – آیه ۶۹ سوره نسا

مهدی در قرآن  0247

تفسیر شریف لاهیجی :

وَ مَنْ یُطِعِ اللَّهَ و هر که فرمان برد خداى تعالى را در او امر و نواهى او وَ الرَّسُولَ و فرستاده او را به تبعیت شریعت او فَأُولئِکَ پس ایشان در مراتب عالیه بهشت مَعَ الَّذِینَ با جمعى‏ اند که أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَیْهِمْ نعمت داده خداى تعالى بر ایشان مِنَ النَّبِیِّینَ از پیغمبران وَ الصِّدِّیقِینَ و راستگویان وَ الشُّهَداءِ و کشته شدگان در راه دین خدا وَ الصَّالِحِینَ و نیکوکاران وَ حَسُنَ أُولئِکَ و خوبند ایشان رَفِیقاً از روى همنشینى و بَدان با ایشان همنشین نمیشوند

و فى تفسیر على بن ابراهیم عن أبى جعفر علیه السّلام قال: «النبیین رسول اللَّه صلى اللَّه علیه و آله و الصدیقین على و الشهداء الحسن و الحسین علیهما السلام و الصالحین الأئمه علیهم السلام و حَسُنَ أُولئِکَ رَفِیقاً القائم من آل محمد علیه الصلاه و السلام»

یعنى حضرت امام محمد باقر علیه السّلام فرموده که: مراد از «نبیین» محمد مصطفى است صلى اللَّه علیه و آله، و از «صدیقین» على مرتضى علیه السّلام، و از «شهداء» حسنین علیهما السلام، و از «صالحین» امام زین العابدین تا امام حسن عسکرى علیه السّلام و از «حَسُنَ أُولئِکَ رَفِیقاً» مهدى هادى صاحب الزمان علیه صلوات اللَّه الملک المنان

فى روضه الکافى عن محمد بن سلیمان عن ابیه عن أبى عبد اللَّه علیه السّلام قال لابى بصیر: «یا با محمد لقد ذکرکم اللَّه فى کتابه فقال: فَأُولئِکَ مَعَ الَّذِینَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَیْهِمْ مِنَ النَّبِیِّینَ وَ الصِّدِّیقِینَ وَ الشُّهَداءِ وَ الصَّالِحِینَ وَ حَسُنَ أُولئِکَ رَفِیقاً فرسول اللَّه صلى اللَّه علیه و آله فى الایه النبیین و نحن فى هذا الموضع الصدیقون و الشهداء و انتم الصالحون فتسموا بالصلاح کما سمّاکم اللَّه عز و جل»

مهدی در قرآن  0248

یعنى محمد بن سلیمان روایت کرده از پدر خود سلیمان دیلمى و او از حضرت صادق علیه السّلام که آن حضرت بأبو بصیر که مکنى بابو محمد نیز بود گفت: اى ابا محمد ذکر کرده شما را خداى تعالى، یعنى شیعیان ما را در کتاب خویش و تلاوت کردند آیه «فَأُولئِکَ مَعَ الَّذِینَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَیْهِمْ» را تا آخر و بعد از آن فرمودند: مراد از «نبیین» در این آیه رسول خداست «و صدیقین و شهداء» مائیم ائمه معصومین و مراد از «صالحین» شمائید اى ابو بصیر و سایر شیعیان ما پس باید که شما بصلاح نام بر آرید چنانچه خداى تعالى شما را بآن نام خوانده و در بصائر الدرجات از حسن بن عباس بن حریش رازى از حضرت ابى جعفر ثانى محمد الجواد علیه السّلام روایت کرده در حدیث طویلى که بعضى از آن اینست

«قلت: و اللَّه ما عندى کثیر صلاح قال: لا تکذب على اللَّه فان اللَّه قد سماک صالحا حیث یقول: فَأُولئِکَ مَعَ الَّذِینَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَیْهِمْ مِنَ النَّبِیِّینَ وَ الصِّدِّیقِینَ وَ الشُّهَداءِ وَ الصَّالِحِینَ یعنى الذین آمنوا بنا و بامیر المؤمنین علیه السّلام»

یعنى حسن بن عباس گفت که: در حضور امام محمد جواد علیه السّلام گفتم که: بخدا قسم که نیست نزد ما صلاح بسیار، حضرت فرمودند که: تکذیب خداى تعالى مکن زیرا که حق تعالى بتحقیق نام گذاشته شما را صالح درین آیه و خواسته است خداى تعالى از صالحین آنان را که ایمان آورده باشند بما ائمه هدى و بامیر المؤمنین علیه السّلام و چون حضرت خلص اصحاب خود را از جمله اهل بیت خود شمرده اند پس اراده نمودن از «صالحین» مخلصین ایشان را با وجود آن که فرموده باشند که صالحین ائمه هدى‏اند منافاتى با هم ندارند.

گردآورنده:طیبه فدوی

منبع اصلی: تفسیر شریف لاهیجی، ج‏۱، صص ۵۰۷-۵۰۸ (نرم افزار جامع التفاسیر)

بازدیدها: 8

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *