در شگفتم برای کسی که ترس بر او غلبه کرده، چگونه به ذکر “حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَکیلُ” (آل عمران ایه ۱۷۱) پناه نمیبرد.
در صورتی که خداوند به دنبال ذکر یاد شده فرموده است: پس (آن کسانی که به عزم جهاد خارج گشتند و تخویف شیاطین در آنها اثر نکرد و به ذکر فوق تمسک جستند) همراه با نعمتی از جانب خداوند (عافیت) و چیزی زاید بر آن (سود در تجارت) بازگشتند و هیچگونه بدی به آنان نرسید.
در شگفتم برای کسی که اندوهگین است چگونه به ذکر “لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحَانَکَ إِنِّی کُنْتُ مِنَ الظَّالِمِین” (سوره انبیاء آیه ۸۷) پناه نمیبرد.
زیرا خداوند به دنبال این ذکر فرموده است: “پس ما یونس را در اثر تمسک به ذکر یاد شده، از اندوه نجات دادیم و همین گونه مومنین را نجات میبخشیم.” (سوره انبیاء آیه ۸۸)
در شگفتم برای کسی که مورد مکر و حیله واقع شده، چگونه به ذکر “افوض امری الی الله، ان الله بصیر بالعباد” (سوره غافر آیه ۴۴)… پناه نمیبرد.
زیرا خداوند به دنبال ذکر فوق فرموده است: “پس خداوند (موسی را در اثر ذکر یاد شده) از شر و مکر فرعونیان مصون داشت.” (سوره غافر آیه ۴۵)
در شگفتم برای کسی که طالب دنیا و زیباییهای دنیاست چگونه به ذکر “ماشاءالله لا قوه الا بالله” پناه نمیبرد.
زیرا خداوند بعد از ذکر یاد شده فرموده است: “مردی که فاقد نعمتهای دنیوی بود، خطاب به مردی که از نعمتها برخوردار بود” فرمود: اگر تو مرا به مال و فرزند، کمتر از خود میدانی امید است خداوند مرا بهتر از باغ تو بدهد.
بازدیدها: 73