کاروان های راهیان نور ، سال هاست که ایام نوروز راهی مناطق جنگی جنوب کشور می شوند تا نسل جدید با آنچه در ۸ سال دفاع مقدس رخ داد ، آشنا شوند و از نزدیک “کربلای جبهه ها” را لمس کنند و در فضای ملکوتی شهدا ، تنفس نمایند.
این که نگذاریم یاد شهدا و ایثارگری های آنان کمرنگ شود ، کمترین ادای دین ما به کسانی است که حتی نفس کشیدن مان را در بهار ۱۳۹۰ ، مدیون آنان هستیم. بی هیچ تعارفی باید گفت که اگر نبودند مردان و زنانی که در هنگامه خطر ، سد راه دشمن شدند ، امروز من و شما ای بسا حتی زنده هم نبودیم.
درباره “راهیان نور” علاوه بر مطالب بنیادین فوق ، ذکر چند نکته نیز خالی از اهمیت نیست:
با این حال ، به هزار تأسف باید گفت که در خوزستان – همان سرزمینی که به فرموده امام رحمه الله علیه دین خود را به اسلام ادا کرده است – هنوز آثار خرابی ها و فقر و فلاکت های ناشی از جنگ تحمیلی پا برجاست.
واقعاً شرم آور است که زائر کاروان راهیان نور ، وقتی در شهرهای نزدیک به مناطق جنگی تردد می کند ، ببیند که برغم گذشت ۲۳ سال از پایان جنگ ، هنوز برخی ویرانی ها بر جای مانده و مردم در برخی محلات ، هنوز مانند جنگ زده ها در بدترین شرایط ممکن زندگی می کنند و حتی در تأمین آب آشامیدنی هم که جزو نیازهای اولیه است ، مشکلات جدی دارند.
زائران کاروان های راهیان نور ، باید در کنار زیارت قدمگاه و مشهد شهیدان و میدان نبرد و جهاد آنان ، این را هم ببینند که بعد از جنگ ، خوزستان و سایر مناطق جنگ زده ، بسیار بهتر و زیباتر و پرشکوه تر از گذشته ساخته شده اند و تمدنی افتخار آفرین از ویرانه های جنگ قد علم کرده است نه این که با مردمی فقیر و محله هایی ویران و امکاناتی ناچیز مواجه شوند.
راهیان نور ، حق دارند هم جنگ را ببینند و هم بازسازی را و چه شرم آور است که بعد از ۲۳ سال ، هنوز اوضاع به گونه ای است در برخی مناطق گویی هنوز جنگ ادامه دارد!
۲ – متاسفانه تقریباً در همه سال هایی که کاروان های راهیان نور عازم مناطق جنگی هستند ، شاهد تصادفات رانندگی مرگبار اتوبوس های حامل این کاروان ها هستیم. امسال نیز در اولین روز فروردین ، کاروان هایی متعدد عازم این زمین نورانی هستند.
.
۳ – بسیاری از کاروان هایی که از نقاط مختلف کشور عازم خوزستان می شوند ، آذوقه و حتی نان خود را در وانت های جداگانه ای همراه می برند و لذا کمترین خرید محلی را دارند.
این در حالی است که انتظار می رود ، این کاروان ها ، منشأ خیر و برکت و درآمد برای اهالی منطقه باشند.
از این رو پیشنهاد می شود تأمین نیازهای این کاروان ها ، از منطقه صورت گیرد تا از رهگذر این کاروان ها ، چرخ اقتصادی منطقه نیز بچرخد نه این که این همه زائر بیایند و بروند و مردم منطقه فقط زحمت میزبانی و تمیز کردن منطقه را بکشند و عایدی چندانی از آن نداشته باشند.
منبع:عصر ایران
بازدیدها: 128