باور کن کمکت میکنم!

یک خرده که از ادبیات عرب سر دربیاوری احتمالا بعد از خواندن این جور آیه ها بیشتر از این که خوشحال شوی دلت میگیرد. از دیدن آن همه «J» و «ن» و «انّ» خجالت میکشی از خواندن این همه ادات تأکید، شرم میکنی انگار که خدا ایمان ما را باور نداشته باشد.

انگار که بخواهد با قسم و آیه دلمان را قرص کند. انگار که گفته باشد آهای بنده من باور کن راستش را میگویم باور کن وعده ام رد خور ندارد. بیا و روی قول من هم حساب کن که اگر مرا
یاری بدهی من هم حتما و بدون شک تو را یاری خواهم داد.

هیچ تردیدی در آن نیست

گروهی کوچک از جنگجویان خسته اما امیدوار، در دشتی بی پایان صف آرایی کرده اند. در برابر آنها ارتشی عظیم با زره های درخشان تجهیزات پیشرفته و نفرات بیشمار قرار دارد.

سکوتی سنگین بر میدان حاکم است اما قلبهای کوچک ترین لشکر، سرشار از امید است. امید به قدرتی فراتر از تمام این تجهیزات و نفرات آنان با یقین به وعده ی الهی ایستاده اند.

 

 

کدام وعده؟ وعده ای که در آیه ی وَلَيَنْصُرَنَّ اللَّهُ مَنْ يَنْصُرُهُ إِنَّ اللَّهَ لَقَوِيٌّ عَزِينٌ ، تجلی یافته است. خدای متعال در عالم طبیعت در عالم انسان قواعدی دارد، قوانینی دارد…

یکی از این قوانین این است وَلَيَنْصُرَنَّ اللَّهُ مَنْ يَنْصُرُهُ : هرکسی که خدا را نصرت کند خدا او را نصرت میکند.

تاریخ را که ورق بزنی پر است از این صحنه ها. جنگ بدر، این تصویر را به واقعیت تبدیل کرد ۳۱۳ مسلمان با دستهای خالی و تجهیزاتی اندک و فقط یک نفر سواره نظام در برابر لشکری سه برابر بزرگ تر از خود ایستادند.

پیامبر اکرم صلى الله عليه وسلم وقتی فراوانی دشمن و کمی تعداد مسلمین را دید رو به قبله کرد و گفت: «اللَّهُمَّ أَنْجِزْلِي مَا وَعَدْتَنِي». این دعای عاشقانه گره خورده با اعتماد به خداوند،

پاسخی روشن یافت مسلمانان در روز ،نبرد با دلهایی مملو از ایمان و شجاعت، بر دشمن چیره شدند. این پیروزی، نه با تجهیزات، بلکه با نصرت الهی رقم خورد.

این وعده الهی در عصر ما نیز ملموس است. از واقعه طبس و شکست خوردن سربازان تا دندان مسلح آمریکایی از شن های بیابان تا پیروزیهای رزمندگان در جبهه های دفاع مقدس در مقابل ۸۰ کشور دنیا و فتوحات رزمندگان حزب الله و فلسطین در مقابل دشمن ظالم صهیونیست همگی مصداق بارز

كَمْ مِنْ فِئَةٍ قَلِيلَةٍ غَلَبَتْ فِئَةٌ كَثِيرَةٌ بِإِذْنِ اللَّهِ وَاللهُ مَعَ الصَّابِرِينَ

بود. هیچ یک از این پیروزی ها بر اساس محاسبات مادی نباید اتفاق می افتاد. ولی وقتی توان محدود ما در توان بینهایت خداوند ضرب شود.

دیگر چه جای نگرانی است؟ این همان منطق امیرالمؤمنین است. که فرمود:

«أَنَّ هَذَا الْأَمْرَ لَمْ يَكُنْ نَصْرُهُ وَلَا خِذْلَانُهُ بِكَثْرَةٍ وَلَا بِقِلَّةٍ وَهُوَ دِينُ اللَّهِ الَّذِي أَظْهَرَهُ وَ جُنْدُهُ الَّذِي أَعَدَّهُ وَ أَمَدَّهُ».

نیروی خداوند قوی تر از هر قدرت ظاهری است. [اگر] ما با خدا باشیم در راه خدا باشیم. پیروزی قطعی صددرصد است هیچ تردیدی در آن نیست. یک جاهایی ما کوتاهی کردیم خب پیروزی به دست نیاوردیم. این بر اثر کوتاهی ما است.

برای عمل به این آیه در زندگی میتوانیم:

در برابر تهدیدات دشمن سرتاپا مسلح نترسیم و با یاد این آیه امیدوار و مستحکم به یاری دین خدا و جبهه مقاومت
ادامه دهیم.

برای کمک به دین هر روز حداقل یک اقدام کوچک انجام دهیم. مثلاً نشر یک مطلب ،قرآنی دعوت یک نفر به نماز یا حتی یادآوری یک ارزش دینی در زندگی روزمره با اخلاق و رفتار خود الگوی یک مؤمن واقعی باشیم تا دیگران به دین جذب شوند.

 

بازدیدها: 0