اعتقاد به عصمت امام

چنان که بیان شد پشتوانه وجوب اطاعت از امام عجل الله تعالی فرجه الشریف عصمت اوست.

امام علیه السلام دارای عصمت از خطا و خطیئه است. خطیئه به معنای معصیت و گناه است، اما خطا شامل هر گونه اشتباه کلی و جزئی میشود حتی اگر غیر عامدانه باشد.

عصمت از خطیئه برای بندگان الهی که همیشه از نفس خویش مراقبت میکنند امکان پذیر است، اما عصمت از خطا جز برای امامان و پیامبران علیهم‌السلام میسر نیست.

آیت الله بهجت (ره) درباره عصمت از گناه می فرماید:

«الْعِصْمَةُ شَرط الْمَنْصَب في الْأَنْبِيَاءِ وَالأوصياء عليهم السَّلامُ فَهِيَ وَاجِبَةٌ

فيهِم لَا أَنَّهَا مُمْتَنِعَةٌ فِي غَيْرِهِم» (عصمت، شرط منصب انبیا و اوصیا علیهم‌السلام است، پس در مورد آنها ضروری است، اما این به معنای محال بودن عصمت در دیگران نیست).

در میان بزرگان نیز برخی بوده‌اند که توفیق ترک گناه داشته و در طول عمر خویش عالماً و عامداً مرتکب معصیت نشده اند. اما عصمت از خطا و اشتباه، منحصر به انبیا و اوصیا علیهم‌السلام است و دیگران چنین مصونیتی ندارند.

آیت الله بهجت (ره) در این باره می فرماید:

«معصوم علیه‌السلام اهل خطا و خطیئه نیست، ولی غیر معصوم هرچند از علمای بزرگ و جلیل القدر باشد، خالی از خطا نیست.»

این درجه از عصمت است که ضمانت حقانیت رفتار و گفتار و اوامر امام است، و اعتقاد به آن انسان را به درجه ای از تعبد و یقین میرساند که همچون هارون مکی بی چون و چرا به دستور امام پای در آتش تنور میگذارد.

یا همچون «عبدالله بن ابى يعفور» مینماید که به امام صادق علیه‌السلام عرضه داشت:

«وَ اللَّهِ لَوْ فَلَقْتَ رُمَّانَةً بِنِصْفَيْنِ ، فَقُلْتَ هَذَا حَرَام وَ هَذَا حَلَالٌ، لَشَهِدْتُ أَنَّ الَّذِي قلتَ حَلَال حَلَال وَأَنَّ الَّذِي قُلْتَ حَرَام حَرَام»

(سوگند به خدا! اگر اناری را از وسط دو نیم کنی و بفرمایی که نصف آن حلال و نصف دیگرش حرام است، مطمئنا گواهی خواهم داد که نیمی را حلال شمردی،حلال است و نیمه دیگر را که حرام شمردی ،حرام است و هیچ گونه چون و چرا نخواهم کرد).

منبع کتاب بشارت از حضرت حجت (مجموعه بیانات و اشارات آیت‌الله بهجت (ره) پیرامون حضرت ولی‌عصر عجل‌ الله تعالی فرجه الشریف)

اعتقاد به معرفت و اطاعت از امام زمان(عج)

بازدیدها: 0