معجزه الهی و بی نیازی امام سجاد(ع) از مال دنیا

عبدالملک بن مروان پنجمین خلیفه ی اموی در مراسم حج شرکت کرده بود.

در هنگام طواف شخصی را دید که بدون توجه به شوکت و جلال ظاهری او با کمال بی اعتنایی به دستگاه سلطنت او مشغول طواف است.

پرسید: این شخص کیست؟

گفتند: او علی بن الحسين (ع) است.

پس از طواف عبدالملک دستور داد که امام را در کنار مسجد الحرام نزد او ببرند امام را نزد او حاضر کردند.

عبدالملک گفت: من که پدرت حسین (ع) را نکشتم؛ بنابراین چرا

از آمدن به حضور ما خودداری میکنی؟!

امام فرمود: قاتل پدرم دنیای خود را تباه کرد و آخرتش را

تباه تر اگر میخواهی مثل او باشی خود دانی.

سپس عبدالملک گفت: نه هرگز، بلکه منظورم این است که تو نزد ما بیایی و در کنار ما از ثروت ما بهره مند گردی.

امام ردایش را به زمین انداخت بر آن نشست و به درگاه خداوند این چنین دعا کرد:

خداوندا! احترام دوستان خاص خود را در پیشگاهت نمایان فرما.

پس از این دعا عبدالملک و یارانش با شگفتی دیدنـد کــه دامان امام سجاد(ع) پر از دانه های مروارید شد؛ که شعاع برق آنها چشمهای حاضران را خیره میکرد.

آن گاه امام فرمود:

کسی که در پیشگاه خدا دارای این گونه مقام و منزلت است. آیا نیاز به دنیای تو دارد که به اطراف تو برای کسب زرق و برق دنیا بیاید؟

منبع:

مجموعه کتابچه های انوارالهدی ،صفایی بوشهری

ماجرای ولادت حضرت عباس(ع)

بازدیدها: 0