تفاوت ضیافت الهی با مهمانی‌های مردم از نگاه امام خمینی(ره)

ضیافت خدا در ماه رمضان یک شعبه‏ اش روزه است، آن‏ ضیافت خداست و یک امر مهمش که مائده غیبی و آسمانی است قرآن است.

شما دعوت شده‏ اید به مهمانی خدا و شما در ماه رمضان مهمان خدا هستید. مهماندار شما، شما را وادار کرده است به اینکه روزه بگیرید؛ این راه هایی که به دنیا باز است و شهوات است، اینها را سدش کنید تا مهیا بشوید برای لیله القدر.

ماه شعبان مقدمه است برای ماه مبارک رمضان که مردم مهیا بشوند برای ورود در ماه مبارک رمضان و ورود در ضیافت الله. شما وقتی که می‏خواهید به مهمانی بروید -غالبا البته- یک وضع دیگری خودتان را درست می‏کنید. لباسی تغییر می‏ دهید و یک طور دیگری وارد می‏ شوید. آن طوری که در خانه هستید؛ یک تغییری می‏ دهید.

ماه شعبان برای این است که همان مهیا بودنی که می‏خواهید مهمانی بروید، خودتان را مهیا می ‏کنید و سر و ظاهرتان را، سر و صورتتان را یک قدری فرق می‏ گذارید با آن وقتی که در خانه هستید.

در ضیافت خدا، ماه شعبان برای مهیا کردن این افراد است، مهیا کردن مسلمین است برای ضیافت خدا، ادبش آن مناجات شعبانیه است. من ندیده ‏ام در ادعیه، دعایی را که گفته شده باشد همه امام ها این دعا را می خواندند، در دعای شعبانیه این هست اما من یادم نیست که در یک دعای دیگری دیده باشم که همه ائمه این را می‏ خواندند. این مناجات شعبانیه برای این است که شما را، همه را مهیا کند برای ضیافه الله.

* از بیانات امام خمینی در جمع بانوان شمیران (۲۱ تیر ۱۳۵۹)