چرا روز ظهور ولی عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف را نوروز می نامند؟

خانه / انتظار و مهدویت / چرا روز ظهور ولی عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف را نوروز می نامند؟

ساکنین زمین و آسمان او را دوست دارند و آسمان باران خود را می‌بارد و زمین گیاهان خود را می‌رویاند و چیزی از آن را در خود نگه نمی‌دارد.زندگی آنچنان خوشایند و سرورآفرین است که زندگان آرزو می‌کنند کاش مردگانشان زنده بودند . این آرزو به خاطر خوبی‌هایی است که خداوند در آن عصر به مردم زمین می‌نماید.

از لحاظ طبیعت، روز اول حَمَل – که اول بهار حساب شده است – روزی نو محسوب می شود؛ لیکن روز نو، منحصر به تجدید وضعیتی در طبیعت نیست. نوروز از دیدگاه شیعه، روز ظهور امام زمان است.»(۱)

«هرچند ما تا وقتی که از زندان غیبت رهایی نیابیم و عصر ظهور را درک نکنیم ، نمی‌توانیم عظمت آن روزگار پرشکوه را – که علم و آگاهی ، عدالت و توانایی سراسر گیتی را فرا می‌گیرد – به گونه کامل دریابیم و به روایاتی که از اجداد طاهرین امام عجل الله تعالی فرجه الشریف در خصوص روزها و روزگار بعد از ظهور تمسک می جوییم: حضرت رسول صلی الله علیه و آله و سلم: «بشارت باد شما را به مهدی، بشارت باد شما را به مهدی، بشارت باد شما را به مهدی، او خروج می‌کند در هنگامی که اختلاف و زلزله شدید مردم را فرا گرفته است. او زمین را از قسط و عدالت پر می‌کند همان گونه که از ظلم و جور انباشته شده باشد. قلوب بندگان خدا را سرشار از حالت عبادت و بندگی می‌کند و عدالتِ او همه آنان را فرا می‌گیرد.»(٢)

و از آن حضرت صلی الله علیه وآله وسلم: «در آخرالزمان به امّت من از سوی سلاطین آن‌ها گرفتاری شدیدی می‌رسد که کسی سخت‌تر از آن را نشنیده است ، به طوری که انسان پناهگاه و راه فرار از آن را نمی‌یابد.

پس خداوند مردی از عترت و اهل بیت من را به سوی آنان می‌فرستد که زمین را پر از قسط و عدالت می‌نماید همان گونه که از ظلم و جور پر شده باشد.

ساکنین زمین و آسمان او را دوست دارند و آسمان باران خود را می‌بارد و زمین گیاهان خود را می‌رویاند و چیزی از آن را در خود نگه نمی‌دارد.زندگی آنچنان خوشایند و سرورآفرین است که زندگان آرزو می‌کنند کاش مردگانشان [زنده]بودند . این آرزو به خاطر خوبی‌هایی است که خداوند در آن عصر به مردم زمین می‌نماید.»(٣)

در حدیث حذیفه بن یمان از پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم آمده است: «از خلافت و دولت او، اهل آسمان و زمین و پرندگان آسمان راضی خواهند بود.» (٤)

امیرالمؤمنین امام علی علیه السلام فرمود: «بدانید اگر شما از قیامگر مشرق (امام مهدی «ع») پیروی کنید، شما را به آیین پیامبر درآورد … تا از رنج طلب و ظلم (در راه دستیابی به امور زندگی) آسوده شوید، و بار سنگین (زندگی) را از شانه‌هاتان بر زمین نهید.»(٥)

حضرت امام حسن مجتبی علیه السلام می‌فرمایند:

«در حکومت حضرت مهدی علیه السلام ، درندگان با یکدیگر در صلح و آرامش خواهند بود.»(٦)

امام حسین علیه السلام: ««سرانجام در عصر ظهور هیچ فرد نابینا و زمین گیر و مبتلا باقی نمی‌ماند مگر آن که خداوند به وسیله ما اهل بیت بلا را از او برطرف می‌نماید.»(٧)

در روایتی که امام صادق علیه السلام از امام باقر علیه السلام ، از امام سجّاد علیه السلام نقل نموده‌اند تصریح شده است ، آن حضرت فرمودند: «هر گاه قائم قیام نماید ، خداوند مرض را از هر فرد مؤمن می‌برد و توانایی او را به سویش برمی‌گرداند.»(٨)

حضرت امام باقر علیه السلام : «هر کس قائم اهل بیت مرا درک کند و مریض باشد سالم می‌شود ، و کسی که دارای ضعف و ناتوانی است قوی می‌گردد.»(٩)

امام باقر علیه السلام: «هر گاه قائم ما قیام نماید ، دست خود را بر سر بندگان خدا می‌گذارد و به این وسیله عقول آنان را جمع و متمرکز می‌سازد و اخلاق آنان را تکمیل می‌نماید.»(١٠)

حضرت امام صادق علیه السلام: «خداوند در این امّت مردی را به دستاورد و نتیجه می‌رساند که از من است و من از اویم . خداوند به وسیله او برکت‌های آسمان‌ها و زمین را جاری می‌سازد.

پس آسمان بارانش را می‌بارد و زمین روییدنی و بذرش را خارج می‌سازد ، حیوانات وحشی و درنده زمین امن – و رام – می‌شوند و زمین را سرشار از قسط وعدل می‌سازد همان گونه که از ظلم و جور پر شده باشد.»(١١)

«آسمانها بارانش را مثل ناودان فرو می فرستد و زمین همه ی روئیدنیهایش را بیرون می آورد و هیچ نباتی را ذخیره و احتکار نمی کند.»(١٢)

در آن روز زمین گنجهای پنهانش را آشکارمی کند و برکاتش را نمایان می سازد.»(١٣)

«در دولت امام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف آبها فراوان و نهرها امتداد می یابد و زمین خوردنیهایش را دو چندان ظاهر می کند و همه ی گنجهای پنهان استخراج می شود.»(١٤)

رسول اکرم صلی الله علیه وآله وسلم: «او مردی از فرزندان حسین علیه السلام است..اسم او اسم من است ، پس در این هنگام پرندگان در آشیانه‌های خود و ماهیان در دریا شاد می‌شوند ، نهرها کشیده می‌شود و چشمه‌ها جاری می‌گردد و زمین دوچندان گیاه و میوه می‌رویاند ، سپس جبرائیل در مقدّمه (لشکر) آن حضرت و اسرافیل در میانه آن سیر می‌کنند ، پس زمین را از عدل و قسط پر می‌کنند همان گونه که از جور و ظلم پر شده باشد.»(١٥)

مفضّل به امام صادق علیه السلام عرض نمود: ای مولای من ؛ کسی از شیعیان شما بمیرد و به برادران دینی و به مخالفین خود قرض داشته باشد ، چه می‌شود ؟

امام صادق علیه السلام فرمودند :« اوّل کاری که مهدی علیه السلام شروع می‌کند این است که منادی محمدی در تمام عالم ندا می‌کند: «آگاه باشید هر کس یکی از شیعیان ما به او قرضی دارد آن را بگوید . تا آنجا که سیر و خردل را به صاحبش رد می‌کند تا چه رسد به مال‌های بسیار از طلا و نقره و زمین‌ها که آن‌ها را به مالکش می‌دهد.»(١٦)

امام صادق علیه السلام: «باهم در ارتباط باشید و به یکدیگر نیکویی کنید و باهم مهربانی نمایید ، سوگند به کسی که دانه را شکافته و روح می‌دمد ، حتماً زمانی بر شما فرا می‌رسد که احدی از شما جایی برای مصرف دینار و درهم خود نداشته باشد ، یعنی در زمان ظهور حضرت قائم علیه السلام جایی نمی‌یابد که پول خود را در آن مورد خرج کند ، زیرا به فضل خداوند و ولیّ او تمامی مردم بی‌نیاز خواهند بود.

گفتم : این چه زمانی خواهد بود ؟

حضرت فرمودند: آن زمان که شما امامتان را نیابید ، پس همین گونه خواهید بود تا زمانی بر شما طالع شود همان گونه که خورشید طلوع می‌کند ، این در زمانی خواهد بود که از هر زمان به ظهور آن حضرت بیشتر ناامید باشید.

پس بپرهیزید از این که شک کنید یا خود را به شک بیندازید ، شکّ‌ها را از خودتان دور کنید ، به راستی من شما را برحذر نمودم پس برحذر باشید . از خداوند توفیق شما و ارشاد شما را خواهانم.»(١٧)

پی نوشت ها:

۱-پرتال امام خمینی رحمة الله علیه ، گاهنامه شماره ۴ فروردین ماه۱۳۹۰

۲-دولت کریمه امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف، سیدمرتضی مجتهدی سیستانی ص۳۸به نقل از غیبت طوسی ص۱۱۱

۳-همان ص۳۹ به نقل از احقاق الحق ج۱۳ص۱۵۲

۴-جهانی سازی، عدالت اقتصادی و مهدویت، ناصر جهانیان صص۴۲-۳۸ به نقل از البیان ص۱۱۸

۶-عصر زندگی و چگونگی آینده انسان و اسلام ص۱۱۴ به نقل از بحار ج۵۱ ص۱۲۳

۷-بحار الانوار ج۵۲ ص۲۸۰

۸-همان ج۵۳ ص ۶۲

۹-غیبت نعمانی ص۳۱۷

۱۰-بحار ج۵۲ص۳۳۵

۱۱-غیبت طوسی ص۱۱۵

۱۲-دولت مهدی سیرت مهدی، مصطفی دلشاد تهرانی ص ۴۶۴ به نقل از بحارالانوار، ج ۵۱، ص ۷۸